ZÜMRÜDÜ ANKA

23.BÖLÜM

Arkadaşlarım ben Umutun anasının adını koymuşsam bile hatırlamıyom hatırlayan varsa kızmasın anamızın adı artık İpek. ❤️ Hadi iyi okumalaarr.. ❤️ ❤️ ❤️

************************************

İpek hanım Mehmet bey L koltuğun uzun kısmında otururken biz de Umutla kısa kısmında oturuyorduk.

İkisi de çok sıcak insanlardı saolsunlar.

"Ses falan çıkarmadınız hiç şaşırdık." Umut içimde tuttuğum söylememek için çırpındığım şeyi söylemişti.

Mehmet bey keyifli keyifli konuştu.

"Sizin konuşmalarınızı dinlemek keyifliydi doğrusu."

Umut kınayan bakışlarını babasına atarak konuştu. "Aşk olsun baba."

İpek hanım manidar bir gülümsemeyle konuştu.

"Aşk olmuş zaten. Siz gördüğüm en garip çiftsiniz. Biraz da bizim gençliğimize benzettim sizi. Biz de babanla bi didişir bi sakinleşirdik."

"Tabi ben hep alttan alırdım onu yumuşak davranırdım." diye devam etti Mehmet. hahhhaha ay Mehmet demek çok garibime gitti.

Düşünsenize evlenmişiz ben üçüz bebek taşıyorum Umut mutfakta yemek yapıyor. Misafirliğe gelmişler Kaynanam ve Kayınbabam Umut çay servisi yaparken ben konuşuyorum.
"Ee Mehmet işler nasıl? İpek sen de Umuta yardım et."

Ay gülesim geldi sakin ol Anka bunlar sadece senin absürt hayal gücünün oyunu.

"Ee Anka kızım sen nasılsın?"

Bana dönen soruyla boş bakışlarla bir kaç saniye İpek hanıma baktım.
Kadın düşündüklerimi duysa rezillik çıkar.

"İyiyim İpek hanım siz nasılsınız?"

"İyiyim de kızım ne hanımı teyze diyebilirsin bana."

"Denerim." diye mırıldandım.

"Annen nasıl kızım?"

Sorusuyla moralim biraz düşse de belli etmemeye çalıştım. Yanında oturan Umut halimi anlayıp elimi tutarken konuştum.

"Kendisi memlekete gitmek gibi bi karar aldı. Ama iyiymiş çok şükür telefonda konuştuğumuz kadar öyle söyledi."

"Memleketi gibisi yoktur insanın iyi yapmış. Mamleket neresiydi kızım?"

"Ankara."

İlgisini çekmiş olacak ki konu üsütnden konuşmaya devam etti.

"Ankaraya daha önce çok defa gittim hatta bazı akrabalarımız da orada. Çok güzel bir şehir."

"Ben gitmedim gitmeyi de düşünmüyorum."

Ortamın gerildiğini farkettim. İpek hanım şaşırdı.

"Nnedeni özel değilse sorabilir miyim kızım?"

"Özel." gerçekten ortamı geriyordum. "Ama size anlatabilirim. Oradaki akrabalarım yani annemin akrabaları..."

Merakla diyeceğim şeyi bekliyorlardı.

"Hepsinden nefret ediyorum."

Mehmet bey biraz alışkındı bana ama İpek hanım oldukça şaşkındı.
Umut beni iyi tanıyordu hatta elinde olsa gülebilirdi.

Yüzümdeki sertliği yok edip gerçek manada gülümsedim. "Ama Ankara eminimki güzel ülkemin güzel başkenti olarak çok güzeldir."

İpek hanım gergince gülümsedi. Her an benden saçma bir hareket bekler gibiydi.