Dışlanmış haksızlığa uğramış genç kız Elfida
Aslında...
O artık ZÜMRÜDÜ ANKA
Onu yakıp küllerinden yeniden doğmasını sağlayan Güneşi Umudumu?
Belkide Güneşi Umuttur belki Aşkıdır.
Bu hikayede sert mafya masum kız yok.
'Sen benimsin'
'Onu giyinmeyec...
Aynada ki yansımam ben miydim? Ciddi anlamda hayatımın en son hangi karesinde böyle olmuştum?
En son ailecek akrabaların düğününe giden küçük kız böyle giyinmişti. Ebeveynlerim belki ben küçükken yıllar sonra bu anı hayal edip duygulanmıştı.
Babam belki bu anı hayal etmişti bir çok kez. Şimdi yoktu. Şimdi bu an olması gereken kişi neredeydi.
'Benim küçük Elfida'm bizi bırakmayacak. Değil mi kızım?'
Annem sinirle cevapladı. 'Kızıma böyle söylemesene. Kötü bir şey sanacak.
Babam çocuk gibi omuz silkim mırıldandı bana doğru. 'Olsun güzel kızım sen yine de evlenme.'
Şimdi babasının küçük kızı babası olmadan evleniyordu değil mi?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok güzel oldun kızım." Dedi annem ağlamasının arasında.
Sahiden güzel olmuş muydum? Yakışmış mıydı bana gelinlik. Kendimi hiç hayal etmemiştim böyle.
Bir gün bana bu halimden bahsetseler göz devirir geçerdim heralde.
Saçlarımı açık bırakmış ve dalgalandırmıştı kuaför. Beni rahatsız etmeyecek bir makyaj yapmıştı bir de.
Anneme dönüp ilerledim. Kollarımın arasına aldım.
"Ağlama annem. Ben seni hiç bırakmam ki."
"Keşke baban da görseydi bu günleri." Dedi gözlerini silerken.
Yüreğim dağlandı, boğazım düğümlendi o öyle deyince.
"Eminim benim için çok mutlu olurdu. Seni böyle görse 'Sultanım neden akıtıyorsun inci tanelerini? Bak çok çirkin oldun yine' derdi." Dedim boğuk sesimle gülerek.
Annem de burukça gülüp kafa salladı.
"Derdi ya. Çok severdi benimle uğraşmayı."
Göz yaşım yanağımdan akmıştı artık. Aynaya dönüp dikkatlice sildim.
"Hadi ama. Ağlama vallahi evlenmem."
Gülerek başını salladığı sırada kadı normal bir insanın açmaması gerekecek bir güçle açıldı.
