Ad Infinitum

Chapter 6

©mugiichan, 2014

Anger, Pride and Insult

***

It's been a week since hal-abeoji left. It's already new year. I still can't believe he's gone for good. The events were too fast. Just days ago I arrived here, he was well then now, he's gone.

"Ano na naman ang iniisip mo?"

Muntik na akong mahulog sa kinauupuan ko dahil sa gulat nang marinig ko ang malalim na boses ng lalaki. "K-kuya Thaddeus?"

Umupo siya sa tabi ko. "Sabi ko, ano ang iniisip mo? Kanina ka pa nakatulala dyan."

"Papatayin mo naman ako sa gulat eh!" Reklamo ko, saka umiwas ng tingin sa kanya. "What are you doing in here?"

"Your mom called me up." Sagot naman nya. "May pinag-usapan kami and since I've answered your question, sagutin mo rin sa'kin. Anong iniisip mo dyan? Kanina ka pa kitang napansin na na malalim ang iniisip. You didn't even noticed me coming over here."

"Ganon pala 'yon? May kapalit pala ang bawat sagot mo?" I murmured quietly but that was enough to be heared by him. "W-wala. Wala naman akong iniisip."

"Anong wala?" He hissed. "Kanina ka pa nakatulala dyan sa kawalan. Tapos sasabihin mo sa'kin wala." He groaned.

Nakaramdam na ako ng inis nang sinabi nya 'yon. Ba't ba kailangan sabihin ko sa kanya lahat ang nararamdaman ko? Nilingon ko siya at tinutukan ko ang mga mata nya. "Alam mo, para ka rin si lolo no? Mahilig bumasa ng tao."

"Me? Reading your thoughts?" He chuckled. "Of course not. You're too obvious that you're not good, Saab. I know you're grieving for the loss of your grandfather pero ito, lagi mong tandaan na nandito lang kami sa'yo Saab. I've told you that but you never listened. Sinosolo mo na naman yung nararamdaman mo." Natahimik lang ako sa sinabi nya at yumuko. I stare blankly at my intertwined hands. Totoo naman eh, sinosolo ko yung nararamdaman ko gaya ng ginawa ko kay lolo at kay kuya Thaddeus rin kasi ayokong umabala ng tao. May kanya-kanyang buhay naman sila at hindi naman pwedeng isik-sik ko ang sarili sa kanila.

"Alam mo naman pala ano ang iniisip ko. Ba't kailangan mo pang magtanong eh sa isang tinginan mo lang, alam mo na agad ang sagot." Pilit kong tinatago ang inis sa boses ko pero hindi ko mapigilan.

"It's not about that, Saab." He says. Mukhang nakaramdam na siya na naiinis na ako. "I didn't intend to do that."

Hindi na ako sumabat sa kanya. Saksak mo sa baga mo ang I didn't intend to do that mo, kuya. Ginawa mo na.

"Tahimik ka na naman." Mahinang saad ni kuya. "Pero kung ayaw mo talagang sabihin kung ano pang nararamdaman mo, hindi kita pipilitin." I felt his light tap on my shoulder. "Just remember, we are all here to listen."

I heared a sudden clearing of thought at nakita ko si dad. "Can I excuse my precious daughter for a while, Thaddeus?"

"Sure Mister Kim, I'm going to take my leave." Sabi nya bago siya umalis. "Have a great day, Saab."

Umupo si dad sa tabi ko at hinarap nya ang mukha ko sa kanya. "Saab." He called my name before he speaked again. "Are you okay, Saab?"

"I'm okay dad." No, I'm not. Sino bang maging okay na namatayan ka at iniwan ng fiancé mo sa araw ng kasal? "Don't worry too much about me. I'm gonna make it."

"I know, it's not easy Saab. You had gone too much especially about Shaun." He said.

I promised not to cry over that incident pero hindi ko mapigilan ang luha ko. Dad's right, I've gone too much and I don't even know why it all should be happend this once?