Daha Az Sosyopat Holmes

26: Çikolatalı Kek

24

Adam gözlerini kırpıştırarak yüzü diğer tarafa dönük olan Alex'e doğru sokuldu iyice. Sağ elini kadının karnı üzerine yerleştirdi. Düzenli nefes alış verişlerinin ritminin bozulduğunu fark etti bir süre sonra. Fısıldayarak konuştu Sherlock.
"Uyanık mısın?"
"Evet, bir süredir..."
"Her şey yolunda mı Alex?"
Kadın hareketlenerek yüzünü dedektife döndü ve kafasını salladı onaylarcasına. Sonra ufak bir tebessümle sordu.
"Acaba oğlumuza hangi ismi koymalıyız dedektif?"
Adam kaşlarını havaya kaldırdı.
"Bilmem... Arthur nasıl?"
Alex gülerek cevap verdi.
"Hayır..."

*

Genç kadın üzerindeki sabahlığa üşüdüğünü belli edercesine sarılmış, kanepede oturuyordu.
"Sanırım biraz üşüdüm..."
Dedektif şaşkınlığını gülüşünün arkasına gizlerken sordu.
"Üzerini örtmemi ister misin?"
Alex kafasını onaylarcasına salladı. Adam yatak odasından getirdiği ince bir örtüyle kadının üzerini örterken burnunun üzerine küçük bir öpücük kondurdu. Genç kadın biraz somurtmuştu.
"Şimdi ne oldu Bayan Wilde?" dedi alaycı bir ses tonuyla Sherlock.
"Bir şey yok... Sadece sırf hamile olduğum için hiçbir şey yapmayan mızmız biri olmak istemiyorum..."
Güldü dedektif.
"Ah, Alex... Biraz bencil ol, tıpkı sosyopat olduğum için bana sürekli söyledikleri gibi!.."
Kadın da güldü.
"Aslında... Canımın biraz tatlı çektiğini söyleyebilirim dedektif... Belki güzel bir dilim çikolatalı kek..."
Yüzüne takındığı alaycı gülümsemeyle cevap verdi Sherlock.
"Birkaç damla kandan katilin mesleğine ulaşabiliyorum... Ne kadar zor olabilir ki?"
Mutfağa doğru ilerlerken Alex arkasından seslendi.
"David?"
"Hayır!.."

*

Neden bu kadar zor diye düşündü dedektif sütü bardağa dökerken. Kek yapmak kan analizinden nasıl daha zorlayıcı olabilirdi, pek anlam verememişti. Son olarak kabartma tozunu ekledikten sonra tarif kitabına doğru yönelerek sessizce tekrar etti Sherlock.
"Hazırladığınız harcı kek kalıbına dökün ve önceden 350 derece Fahrenayt'ta ısıttığınız fırında 30-35 dakika pişirin."
Kendine öfkelenerek gözlerini kırpıştırdı.
"Lanet olsun, fırını ısıtmayı unutmuşum!.."
Hızla hareket ederken sol kolunun çarptığı bardak yere düştü ve paramparça oldu. Birkaç küfür savurdu içinden adam bu sırada.
"Sherlock, her şey yolunda mı?"
"...evet!.. Olmaması için bir sebep yok!.."
Kadın güldü.
"İstersen yardım edebilirim..."
"Hayır, Alex!.. Dediğim gibi... Çocuk oyuncağı..."
Kısa bir sessizlikten sonra devam etti.
"Patrick?"
"Hayır!.."

*

Alex koyu kahverengi gözlerini elindeki kitabın sayfaları üzerinde gezdirirken dedektif bir dilim kek ve bir fincan çayla çıkageldi. Kadın tebessüm etti.
"Sana şu ana kadar yediğin bütün çikolatalı kekleri unutturacak bir kek yaptım Alex!.."
Güldü bunun üzerine genç kadın.
"Fazla iddialısın dedektif!.."
"Aslında kötü anlamda söylemiştim Bayan Wilde..." dedi ve ellerindekileri Alex'e uzattı Sherlock. Kadın küçük bir ısırık aldı kekten.
"Bilemiyorum... Bence o kadar kötü olmamış..."
•Kötü bir yalancı
"Lütfen... Yalan söylediğin zaman anlayabiliyorum..."
Alex güldü.
"Doğruyu söylemek gerekirse çikolatalı keki pek sevmem..."
Dedektif bunu duymayı pek beklemediğinden şaşırmıştı.
"Üzgünüm, yapacağını tahmin etmemiştim..."
Kendini affettirmek istercesine adamın elmacık kemikleri üzerine bir öpücük kondurdu. Sonra yüzüne yayılan tebessümle konuşmaya devam etti.
"Stephen?"
Sherlock kaşlarını havaya kaldırıp alaycı bir şekilde güldü.
"Hayır..."

*

Ilık bir esintiyle beraber Londra'nın üzerine çöken karanlık, yıldızları belirginleştirmişti. Genç kadın ince bir hırka giyip çatıya doğru yöneldiğinde dedektife seslendi.
"Sherlock, ben çatıya çıkıyorum!.."
"Beni de bekle!.."
Bol yıldızlı gökyüzü altında elleri buluştu çatıya çıktıklarında. Alex gülümseyerek konuşmaya başladı.
"Yine buradayız... Tıpkı o geceki gibi Sherlock..."
Yüzünü kaplayan tebessümle adam cevap verdi.
"Artık üç kişiyiz Alex..."
Sonra devam etti.
"Leo'ya ne dersin?"
Genç kadın mutlulukla karışık bir şaşkınlıkla konuştu.
"Leo takımyıldızı... Hâlâ astronomi kitabımı mı okuyorsun yoksa?"
Sherlock güldü.
"Bazen..."
"Leo... Beğendim, dedektif..."

*