KARANLIK #wattys2020

-19-

Bölüm Şarkısı: Beni kendinden kurtar- Perdenin ardındakiler👼🏻

Keyifli okumalar🔅
•

Tek bir nefes.

Tek bir nefes hem yaşamla olan bağımızı hem de ölümle olan bağımızı tamamlayan tek bir nefes bizim seçtiğimiz bağı tamamlayarak bizi o bağa götürür.

Ben seçimimi ölümden yana kullandım. Ben ölüm istedim. Zaten ölü olan ruhumu bedenimin ölümüyle taçlandırmak istedim.

Ama bağıma düğüm atıldı. Güneş gözlü bir çocuk tarafından bağıma düğüm atıldı. Geçemedim öbür tarafa.

Değer miydi?

Hayır.

Kimdi o?

Bilmiyordum.

"Kimsin sen?" Diye sordum korkuyla.

"Korkma," dedi.

"E-elimde değil." Dedim ve kendimi çektim. O da ellerini belimden çekmek zorunda kalmıştı.

"Niye kurtardın beni?"

"Niye evine dönmek istedin Deniz kızı?"

Evim diye kastettiği deniz olmalıydı.

"Çünkü boğuluyorum."

"Deniz kızı olduğunu bildiğin hâlde evin dışında başka bir yerde yaşamaya çalışman zordu zaten."

Zordu zaten?

"İyi misin sen?" Diye sordum anlamaz gözlerle.

"Evet?" Dedi sırıtarak.

"Sen iyi misin?" Bir yandan da omzumu sıvazlıyordu.

Omzumdaki eline bakıp omzumu silktim elinden kurtulmak için.

"İyiyim. Teşekkürler."

Sırıtmamak adına dudaklarını birbirine bastırıp denize baktı.

"Boğulmanın nedeni yüzme bilmiyor olman mı? Yoksa birisi mi seni itiyor?"

Aklıma Dağhan abim geldi. Eren geldi. Babaannem geldi. Beni iten bir kişi değildi ki. Boynumda onlarca el varken ben hangi birini söyleyebilirdim.

"Ne fark eder ki? Sonuç olarak boğuluyorum."

Dilini damağına vurup "Cık!" Sesi çıkardı ve "Çok fark eder. Eğer birisi seni boğuyorsa seni boğan kişiyi çekeceğim ama eğer yüzme bilmiyorsan sana yüzme öğreteceğim."

Hafifçe gülümsedim.

"Sen de gidersin."

"Beni tanımıyorsun güzelim."

"Ben insanları tanıyorum. Sen de bir insan değil misin? İnsanların ortak özelliği bırakmak." Dedim hüzünle gülümseyerek. Ve ekledim.

"Ayrıca bana güzelim deme."

Bana doğru bir adım atıp kulağıma eğildi.

"Ben insan değilim Deniz kızı, seni hiçbir zaman bırakmayacağım. Ağlayacaksın, gözyaşlarını sileceğim; güleceksin, gülüşünü izleyeceğim; hiçbir zaman boğulmayacaksın. Sen git diyene kadar gitmeyeceğim. Sen git dediğinde hiç olmamışım gibi gideceğim. Eğer hiç git demezsen hep yanındaymışım gibi canından bir parçaymışım gibi olacağım."

Gözlerim dolmuştu.

"B-ben ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Teşekkür ederim kurtardığın için ama bu söylediğin şeyleri yapamam seni kullanmak istemiyorum. Lütfen bir daha karşıma çıkma." Dedim ve arkamı dönüp yürümeye başladım.