KARANLIK #wattys2020

-33-

Bölüm Şarkısı: Olan Biten- Pilli Bebek🐈

Dostlarııııım!
Sizi kitabı okumaya almadan önce, başka bir kitap daha yayınladım Turuncu adında lütfen bu bölümü okuduktan sonra ona da bir şans verir misiniz?

Şimdiden çooook teşekkür ederim ve keyifli okumalar dilerim💞

Bir de yorum yapmayı lütfen unutmayın🐈

•
•
-
Ben küçük bir çocuktum, kanadımı kırdılar.

Ben genç kızdım, gururumu kırdılar.

Ben genç bir kadındım, kabuğumu kırmaya çalıştım.

Kırdılar, kırdılar, kırdılar.

Kırmaya çalıştım, kırmaya çalıştım, kırdım.

Kabuğumu kırıp, sıyrıldım baskılardan. Sıyrıldım annemin bana öğrettiği sihiri yapmayı unutturanlardan.

Sihrimi hatırlayıp tekrardan başlamam gerekiyordu. Ve ben kırıklarımı biriktirip küçük bir kutuya koydum. Zihnimin kitaplığında bir rafa kaldırıp üzerini kitaplarımla örttüm.

Varlığını unutmak istedim kırıklarımın.

Başardım mı bilmiyordum?

Ama başaracaktım.

Şu an ne olduğum değildi benim derdim, şu an ne olduğumdan dersimi alıp ne olacağımdı.

Hayal kırıklığı benim aşina olduğum bir duyguydu. Ama her yaşayışımda yeni bir ders alıyordum.
Bu turnusol kağıdı tepkimelerine benziyordu.

Kime karşı hayal kırıklığı uğradığıma göre mavi ya da kırmızı renk alıyordu turnusol gibi.

Evin aynasından kendime baktım.

Zümrüt yeşili gözlerim yorgundu, on dokuz yaşımda -iki gün sonra yirmi olacağım- olmama rağmen hayatın bütün sınavlarından geçmiş bir ihtiyar kadar yorgundu.

Hep ağlamaktan kısılırdı, gülmekten kısıldığı günler bir elin parmağını geçmezdi.

Gülümsedim o an. Meraktan gülümsedim. Gülümseyince nasıl göründüğümü merak ettim.

Kendimi merak ettim. Ailem aksine iyi miyim değil miyim onu merak ettim.

Ne istediğimi? Kim olmak istediğimi.

Gülümseyince sağ yanağımda çıkan küçük gamzeye takıldı gözlerim.

Bir gamzem vardı.

Demir abim küçükken hep bana gülümsememi söylerdi. Gülümseyince anneme daha çok benzediğimi.

Şimdi de bu kırık, göz altları morluklarla dolu, yitik kıza o güzel annemize benzediğini söyleyebilir misin abi?

Ağlamamamı telkin ederek sarılabilir misin bana?

Ben sarılamam çünkü o yüzden sana soruyorum.

İntiharı kurtuluş yolu seçeneklerime alacak kadar çürümüş ruhumu çok sevebilecek misin yine de?

İçimde hala sarı taçlı bir Doğa olduğunu söyleyebilecek misin?

Ben söyleyemeyeceğim çünkü abiciğim.

Gülümseyen yansımam gülümsemeyi bırakıp eski ifadesiz haline dönerken tuvaletten çıkan Eylem beni gördü ve çığlık attı.

"SAÇLARIN ÇOK GÜZEL OLMUŞ!"