KARANLIK #wattys2020

-29-

Bölüm Şarkısı: Gece Saçlı Kadın- Deme Durde🥳

Kafayı yiyorum galiba. Korona yüzünden evden çıkamadığımız kısmi karantina günlerimizde habire kitap yazıyorum. Yavaş yavaş sona geldiğimizi hissediyorum kitapta keşeösielsşeöeş. Şaka bir yana bir günde üç bölüm rekor🥳🥳

Keyifli okumalar güzellerim he bu arada unutmadan bölüm başındaki şarkı bölümde geçen şarkı lütfen dinleyin💞

Bir de lütfen yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın yorumlar ve votelar çok az şimdiden teşekkür ederim öpüyorum sizi💘💘

•
•

Eren Gediz

Birkaç gün önce

Doğa'yı o hâlde içeride bırakmak içime sinmese de Demir'e verdiğim sözden dışarı çıkamıyordum.

Doğa'nın iyiliği için onu bir kez daha arkada bırakırken bir kez daha nefret ettim kendimden.

Sikik hayatıma lanetler yağdırdım.

Demirle çıkışa kadar gelip arabalarımıza gideceğimiz sırada adımı seslenmesiyle ona baktım.

"Sağol kardeşim. Sözünün eri olduğunu bir kez daha gösterdin." Yüzündeki gülümsemeye boş bir şekilde baktım.

"Sözümde dururum." Demekle yetinip
"Hadi eyvallah!" Dedim ve arabama bindim.

Bütün gün Doruk'tan haber beklemiştim. Uyandığında yazacağını söylemişti ama saat beş olmasına rağmen hiçbir hareket yoktu.

En sonunda ne olacaksa olsun diye düşünüp Doruk'u aradım.

Bir iki çalıştan sonra açtı.

"Efendim?"

"Uyandı mı?" Dedim tek düze bir sesle.

"Uyandı kardeşim. Yanındaydım az önce Arın da içeride."

O, şerefsiz itin Doğa'nın yanında olması tüylerimi diken diken etse de yalnız olmadığını bilmek az da olsa iyi hissettiriyordu.

Sinirle telefonu kapatıp sigaramı dudaklarımın arasına yerleştirip yaktım.

Tutuşan kağıdın sesi ıssız sahilde ufacık bir ses çıkarmıştı.

Gözlerimin önüne gülünce kısılan güzel gözleri gelip duruyordu.

Zihnim ne zaman boş kalacak gibi olsa hemen boşluğu onun güzel görüntüsü dolduruyordu.

Onu bıraktıktan sonra birçok kez görmüştüm onu.

Tuana'nın barında garsonluk yaparken Arın'la vakit geçirmelerini izlemiştim. Oradan çıktıktan sonra evime gidip ağlayarak uyuyuşlarına tanık olmuştum.

Ama toparlıyordu, hissedebiliyordum bunu.

Geceleri, uyuduğu zaman eve girip başında oturup kokusunu içime çekiyordum.

İlk iki hafta adımı haykırarak ağlıyordu sonra adımı sayıklayıp ağlamaya dönüşmüştü.

Üç gündür yanına gidemediğim için ne durumda olduğu hakkında bir fikrim yoktu.

Hastaneden çıktıklarını bildiren bir mesaj gelince arabama atlayıp evimin yolunu tuttum.

Kapının önüne geldiğimde apartmandan çıkan Arın'ı gördüm.