Baekla! Baekla! Paano mo ginawa!?

unit.21-More than hurt.

unit.21-More than hurt.

Update! Hart hartbells! Sabi ko man sa inyo eh! Budol si buntis.

Pero ano nga kaya ang ibig sabihin ng unit tite ngayon!? Iiyak na naman kaya tayo!?

**

Her p.o.v (Laarnie)

''Take care of yourself Mrs.Byun" saad ni Doctora George bago ako nginitian ng kay tamis.

''I will. Thank you ulit pala" saad ko saka nagwave ng kamay. Ngayong nadescharge na ako at pwede ng umuwi ay nagbalik na namanang nabuo kong decision. I will try my best to take care of myself.  Only me. Nothing less. Nothing more.

--

Habang nasa byahe ay ganun padin ang itsura ni Baek. Kung anong itsura niya ng magkausap mi ay ganun la din ngayon. Kanina nga bago kami umalis ay di man lang niya nagawang mga musta sa mga kaibigan ko, kaya ayun ako humingi ng despensa.

I take a hard breath before I start the conversation. This is for our good. Hindi ko naman gagawin itong desisyon ko kung para lang sa akin eh. I make it because its for the best.

"Baek" panimula ko. Pero ganun pa din siya. Sa kalsada lang ang tingin niya at ni sulyap man lang ay di niya nagawa.

"Ok. I will start now. Kahit pa di mo ako pinapansin. You know? *inhale* mag-sisix months na ang baby sa tyan ko and~ i just want to be safe" saad ko. Maski ako di ko maintindihan ang sinasabi ko.

Haish!

Ang hirap magexplain. Saka lang siya sumulyap nung para bang hindi niya na din maintindihan ang sinasabi ko.

"Then what are you going to say!? Na kasalanan ko kung bakit muntik nang mawala ang anak natin?! Before you speak. Make sure alam mo ang sinasabi mo. Hindi puro salita ka lang, parang pinapalabas mong ako. Ako ang may kasalanan" saad nito na puno ng hinanakit. Hindi ko man kita ang mukha niya dahil nabalik ang tuon niya sa daan ay nararamdaman ko naman. Napayuko  lang ako dahil kahit papaano ay alam kong ako din ay may kasalanan.

"Baek. Look. I just want our baby to be safe. So I made up my mind. Im going to leave" nasabi ko din sa wakas. Ayoko nang humaba pa ang usapan namin.

Bago pa ako mauntog sa head board ng sasakyan ay humawak na ako sa magkabilang gilid ng upuan ko, alam ko na ang irereact niya.

"WHAT THE FVCK!?  Ano na naman ba yang pinagsasabi mo!? Laarnie look. Im being impatient of all your acts. Kung noon ay natitiis ko pa yang katigasan ng ulo mo at nang di mo pakikinig sa akin. Ngayon  ay hindi na. Ano na naman ba ang pumasok dyan sa kokote mo!?" Galit ning sigaw.  Hindi na lang ko tumingin sa kanya dahil alam kong namumula na siyaa galit.

Masama bang hanggadin ang kaligtasan ng anak ko? Ginagawa ko itong paglayong ito dahil para bang pagnasa tabi ko lang si Baek ay patuloy na lang akong aasa at aasa sa kanya. Na para bang hindi ko kakayaning mabuhay nang wala siya. Na para bang~ sa isang iglap lang. Nang dahil din sa kanya. Ang kaligtasan ng anak namin ang maging kapalit. Ayoko nang makasama pa siya sa natitirang buwan pa. Dahil baka umiyak na naman ako at masaktan dahil sa inis sa kanya.