SENİ BANA AYIRDIM

bölüm; otuz dört

"Bir dahakine babamı da getir, olur mu?" dedim anneme bir kez daha sarılarak. O da bana sıkı sıkı sarıldı ve kafasını salladı.

"Getiririm getiririm de birazcık da sen gel. Hep biz mi geleceğiz senin ayağına?" dedi şakayla karışık bir şekilde. Gülümseyip kafamı salladım. Benden ayrıldı ve gözleri Buğra'yı buldu.

Buğra hemen annemin yanına gidip elini öptüğünde gözümü devirdim. "Kendine iyi bak anneciğim." dediğinde tekrar göz devirdim. Bu çocuktan adam olmazdı.

"Sen de. Dün attığım terlik için de kusura bakma evladım." diyen anneme bakıp kahkaha attım.

"Yok canıım," dedi Buğra. "Öyle ufak şeylerin aramızda lafı mı olur?" Annem de gülümsedi ve kapıyı açarak ayakkabılarını giydi. Doğrulup bana bir kez daha sarıldı ve Buğra'ya, "Cemre sana emanet. Ayrıca aynı odada uyumak yok." dedi. Buğra sahte olduğunu anladığım bir şekilde kafasını salladı.

"Tabii tabii, asla aynı odada uyumayız." Annem ona şüpheyle bakıp küçük valizini aldı ve bize el sallayıp merdivenlerden inmeye başladı. Kapıyı kapatıp derin bir nefes verdim. Sanırım bir dahaki görüşmemize kadar özleyecektim onu.

"Şimdi ne yapacağız?" diye soran Buğra'ya baktım.

"Valla ben uyuyacağım. Saat akşamın on biri. Sen de evi dağıtmadan ne yapıyorsan yap." deyip arkamı dönmüştüm ki küçük bir çocuk gibi mızmızlanıp kolumu tuttu.

"Film izleyelim mi?"

"Film sevmem." dedim. Tek kaşı havaya kalktı. "Geçen gün izliyordun ama."

Homurdanıp cümlemi düzelttim. "İstisnalar hariç hiçbir filmi sevmem."
Kafasını yana eğdi.

"Müzik dinleyelim?" diye bir fikir daha sunduğunda dudağımı büzüp onayladım. Beni kolumdan tutup oturma odasına sürükledi ve koltuğa kendisiyle birlikte oturttu. Yandaki telefonunu alarak müzik listesine girdi ve karıştırdı. Müziğin ritmi odayı kapladığında gözlerimi kapatıp kafamı omzuna koydum. Bu yaptığıma şaşırsa da o da kafasını benim kafamın üstüne koydu.

Şarkı çalmaya devam ederken derin bir iç çekti.

"Çilli," diye mırıldandı.

"Hım?" dedim uyku sersemliğinin verdiği etkiyle.

"Ben yarın dönüyorum." Gözlerim yavaş yavaş açıldı. Tam karşımdaki duvara bakarken yutkundum.

"İtalya'ya mı?" diye sordum sessizce.
Beni onayladı. Hafifçe gülüp dalgaya aldım.

"Boş ver gitmeyi ya, zaten orada corona virüsü var." Yalan. Virüsle falan alakası yoktu. Gitmesin istiyordum. Kelimelere dökemiyordum belki ama onun varlığına alışmıştım.

Hem gidince ne olacaktı?
Mesafe açılacak ve kilometreler bizi birbirimizden koparacaktı.

Bunu istemiyordum ancak bencillik yapmanın da anlamı yoktu. Onun orada bir ailesi vardı. Onları bırakıp buraya gelmesi bile bir mucizeyken, ben hala daha fazlasını istiyordum.

Kafamın içindeki iki Cemre çatışıyordu. İkisinin düşünceleri birbirine öyle zıttı ki, neyi yapacağımı bilmiyordum. Daha fazla kafamı karıştırıyorlardı.

"Yok öyle bir şey. Bencil falan değilsin sen." diyordu mesela bir Cemre.

"Hayır." diye karşı çıkıyordu öteki. "Çok bencilsin. Onun tek hayatı sen değilsin." diye de devam ediyordu.

Gözlerimin dolmaması için çaba sarf ettim.

"Öyle tabii," dedi o da benim gibi dalgaya alarak. "Ama ben sık sık geleceğim buraya." 

Yutkundum.

"Pislik," dedim dolan gözlerime rağmen hala dalga geçerek. "Oradaki virüsü buraya taşıyıp beni hasta mı edeceksin? Kalsın, gelme." Sessizce güldü.

"Ama gelmezsem özlersin."

"Özlemem." Yine yalan.

Özlerdim.
Hatta büyük ihtimalle çok özlerdim.
Birkaç günde bile, bu boş evdeki varlığına alışmıştım. Biliyordum, o gidince ev çok boş gelecekti bana.

"Öyle mi," dedi alayla. "İnanmadım ben pek."

"Ay neye istiyorsan ona inan, Kertenkele."

"Peki, Çilli."

Oflayıp kafamla omzuna vurdum.

"Bana şunu demeyi kes!"

"Yoo."

"Bak giderim," dedim gözlerimi kısarak. "Seni de odaya almam. Uyumazsın benimle."

"Ha yani sen benimle uyuyacaksın, sorun benim çilli demem?" dediğinde kaşlarım çatıldı.

"Ne alakası var be?"

"Ben bilmem," dedi sırıtarak. "Sen söyledin."

Homurdanarak, "Evet uyuyacağım. Oldu mi? İçin rahatladı mı, Kertenkele?" dedim. Gülümsediğini hissettim.

"Oldu, Çilli."

∞

Al bunları ağızlarını yüzlerini ısır yani.

Sizce diğer bölümlerde neler olacak?

Sanırım bu kitabın bölüm sayısı biraz fazla olacak. O yüzden kitabı ikiye ayırmayı düşünüyorum. Dolayısıyla ilk kitabın adı da değişecek. Eğer olur da kitabı ikiye ayırırsam ilk kitabın adı Seni Bana Ayırdım, ikinci kitabın adı da şu anki ad olur.

Ama bilmiyorum, çünkü kaç bölüm olacağını tahmin edemiyorum.

Sizi seviyor ve hepinizi öpüyorum!❤

Kendinize iyi bakın Kertenkelelerim dhwkqshwkdp💜