The Lost Wolf

1

Z O E K E N D E

"Wat weten we tot nu toe over de Maanwolf?" vraag ik, met een luide stem.

Eén van de Zoekende steekt zijn hand op. Ik knik naar hem, als teken dat hij moet spreken.

"We weten sowieso hoe het teken er uit ziet en dat ze achttien is. Maar weten we waar ze zou kunnen zijn? Ik zelf, denk dat ze zich in het bos verstopt," verteld hij. Langzaam knik ik. "Maar hoe weet je dat het een meid is?"

"Zodra de Maangodin een kind krijgt, wordt het standaard een meisje," zegt iemand anders. Opnieuw knik ik.

"Iemand een idee hoe ze er uit zou zien?" vraag ik dan. De mannen blijven stil, op één na.

"Een grijze wolf, dat moet wel," zegt een vrij jonge gozer.

"En hoezo moet dat?" vraag ik bedenkelijk.

"Ze is de dochter van de Maangodin, de maan is grijs," verklaart hij simpel.

"Je kop ligt er af, als wij de foute wolf hebben," mompel ik. De jongen knikt angstig.

"Hugo, zij zal de enige grijze wolf zijn. Ik heb nog nooit een andere grijze wolf gezien," zegt iemand anders dan. Ik kijk hem enkel aan, maar ga er niet op in.

"Oké, we beginnen in het bos aan de noordelijke kant! Ga niet over de grens van de Whiteside Pack!" roep ik. Iedereen begint met lopen, direct het bos in.

De Maanwolf is belangrijk, ik moet en zal haar krijgen. Haar bloed is belangrijk, zeldzaam. We kunnen iedereen genezen en onsterfelijk maken. Onsterfelijk, zoals zij dat zou zijn.

Het is jammer voor haar, maar zij zal toch moeten sterven. Ondanks dat ze onsterfelijk is, als ik al haar bloed uit haar neem, zal ze wel sterven. Het moet gebeuren met een speciaal middel.

Een middel dat ik al jaren goed heb bewaard, dankzij een aantal magiërs. Ook zij willen het bloed van de Maanwolf, maar ze kunnen het vergeten.

De Maanwolf is van mij.

Alleen van mij.