The Lost Wolf

11

N A Y L A A D A I R

Het is de volgende dag en ik ben weer verplaatst van kamer, aangezien ik de vorige kamer had vernield. Tuurlijk heb ik er spijt van, maar Jake lokte het een beetje uit. Hij maakte mij boos, ik mag niet transformeren, dus dan krijg je zo een effect.

Lucia was gisteravond laat nog even langsgekomen om te kijken of alles goed ging. Julian kwam vanmorgen om mij te halen voor het ontbijt, maar ik weigerde. Honger had ik niet.

Morgen is het mijn negentiende verjaardag, de dag dat ik ook mijn mate kan vinden. De ander zal een geluksvogel zijn, een maanwolf als mate. Hoor je mijn sarcasme?

Ook hij wordt dan achter na gezeten, omdat de Zoekende mij willen hebben.

In deze pack zit ik ook niet bepaald veilig, want de Zoekende zitten in het bos dat aan deze pack grenst. Maar ten alle tijden wel veiliger dan in mijn appartementje.

Er wordt opnieuw op mijn deur geklopt, waarna ik mompelend antwoord geef.

De deur wordt geopend en Jake komt de kamer binnen.

"Hey," zegt hij en neemt naast mij plaats op bed. Ik kijk hem kort aan en frummel verder aan mijn nagels.

"Je bent niet bij het ontbijt en lunch geweest, gaat het een beetje?" vraagt hij dan. Ik knik kort. "Het gaat,"

"Ik snap het dat je weg wilt-"

"Nee, ik blijf hier, als jij daar ook achter staat," onderbreek ik hem. Jake lijkt even verbaasd.

"Waardoor ben je van gedachten veranderd?"

"Zoals jij al zei, je wilt me beschermen. Ik zit hier tenslotte wel wat veiliger dan in de mensenwereld," vertel ik. Jake knikt begrijpend.

"Maar je voelt je nog niet helemaal veilig? Nayla, vertel mij gewoon voor wie of wat je vlucht. Mij kan je vertrouwen, dat zweer ik," Jake is voor mij komen zitten. Zijn blauwe ogen kijken mij intens aan, waardoor ik even staar.

"Ik kan- mag het je niet vertellen," fluister ik. Hoe graag ik het ook wil, ik weet niet zeker of ik hem kan vertrouwen. Ik kan niet zomaar van zijn woorden uitgaan.

"Wat moet ik doen, om je te bewijzen dat ik wel te vertrouwen ben?" vraagt Jake. Precies de vraag waar ik geen antwoord op weet.

"Ik weet het niet, oké?" roep ik dan. Jake zucht zachtjes en begint voor mij te ijsberen.

"Is er iets anders wat ik voor je kan doen? Kleding kopen? Eten op bed? Een grotere kamer?" Jake blijft doorgaan met dingen opnoemen, tot ik hem vast pak bij zijn pols. Hierdoor lijkt hij te schrikken, waarna zijn ogen snel naar zwart flitsen.

"Er is iets anders, wat je misschien kan doen," mompel ik. Jake kijkt mij afwachtend aan.

"Ik ben morgen jarig, het lijkt mij leuk om het toch een beetje te kunnen vieren," zeg ik aarzelend. Jake begint gelijk te knikken.

"Ja, natuurlijk, dat ga ik regelen," zegt hij snel. Zonder nog iets te zeggen, verlaat hij de kamer. Verward kijk ik naar de gang, waar ik Jake naar de trap zie rennen.

P A AR    U U R    L A T E R

Julian komt mijn kamer binnen.

"Kom je eten?" vraagt hij. Is het al zo laat?

Ik knik en stap van het bed af. Julian loopt voorop, met een snelle pas.

Zodra we bij de eetzaal aankomen, zitten Jake en Lucia al aan tafel. Dus we eten vanavond met zijn alle?

Julian wijst mij een stoel aan, tegenover Jake en naast Lucia. Lucia glimlacht naar mij.

Zodra iedereen zit, komen er een paar mensen binnen met borden. Het eten wordt neer gezet en Jake geeft het teken om te eten.

Zodra iedereen klaar is met eten, wat verrukkelijk was, vraagt Jake de aandacht. Kort blikt hij op mij.

"Morgen is Nayla jarig, dan wordt ze negentien. Ze zou het leuk vinden om het te vieren, dus gaan we dat met zijn vieren doen. Niets uitgebreids, we doen het rustig aan," verteld Jake. Klein glimlach ik naar hem.

"Ik ga je make-up doen," zegt Lucia gelijk enthousiast.

"Dan zorg ik voor de taart," zegt Julian.

"En regel ik de rest," zegt Jake daarna.

Ik grinnik even. "Mag ik ook nog iets doen?"

"Jij mag de jarige zijn," lacht Julian.

"Kom," Lucia staat op en trekt mij overeind. Vragend kijk ik haar aan. "Kleding passen," beantwoord ze mijn blik.

Ze trekt mij naar de gang. Nog snel kijk ik naar Jake en Julian.

"Help," fluister ik, waarna hun hard beginnen te lachen.