The Lost Wolf

12

J A K E W H I T E

Vandaag is Nayla jarig, ze is negentien geworden. De dag dat ze haar zoektocht zal beginnen naar haar soulmate.

In mijn kamer sta ik voor de spiegel, met mijn zoveelste kledingstuk. Nu snap ik wat vrouwen voelen, als ze niet het juiste kledingstuk kunnen vinden.

"Gast, ben je nou nog niet klaar?" Julian leunt tegen de deurpost aan. Ik kijk hem enkel aan en zucht, waarna ik mijn blouse losknoop en weer een andere zoek.

"Waarom doe je zo veel moeite? Sinds een paar dagen ben je sowieso veel vrolijker dan dat ik van je ben gewend," merkt hij op.

"Ik weet niet waarom ik veel moeite doe," zeg ik, zijn opmerking negerend.

"Hier, trek deze blouse aan," Julian pakt een witte blouse uit mijn kast en geeft hem aan mij. "Met deze broek," een donkere blauwe pantalon geeft hij mij vervolgens.

"En dan die puntschoenen van je, die je altijd aan hebt bij vergaderingen," zegt hij. Ik kijk naar het kleding in mijn handen, waarna ik langzaam knik.

Julian verlaat mijn kamer en gelijk kleed ik mij om. Mijn nette schoenen trek ik aan en loop vervolgens de badkamer binnen, om mijn haar te fatsoeneren.

N A Y L A    A D A I R

Twijfelend kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Ik heb een jumpsuit aan, met lange mouwen. Lucia wou dat ik iets met korte mouwen aan deed, maar ik weigerde.

De jumpsuit is zwart van kleur, met een ietwat diepe decolleté. Het viel wel mee, vertelde Lucia mij. Maar nu ik naar mijzelf kijk, vindt ik het niet meevallen.

"Trek deze hakken aan," zegt Lucia, terwijl ze twee zwarte pumps voor zich houdt. Zachtjes zucht ik en neem de hakken van haar aan, om ze aan te trekken.

"Nu je make-up," mompelt ze. Gelijk pakt ze meerdere spullen en begint van alles en nog wat op mijn gezicht te smeren.

Na een halfuur zijn we klaar en mag ik weer in de spiegel kijken.

Een zilveren oogschaduw, die perfect bij mijn grijze ogen past, met een zwart lijntje op mijn oogleden. Zacht rode lippenstift op mijn lippen maakt alles af.

"Je bent hier echt geweldig in," zeg ik, terwijl ik haar lachend aan kijk. Dankbaar kijkt ze mij aan. Ze doet mijn haar in een hoge staart en dan zijn we klaar.

"Ik ga alvast naar de woonkamer, zie ik je daar?" vraagt Lucia dan. Ik knik naar haar en wacht tot ze uit de kamer is.

"Mam, ik wou dat je mijn verjaardag eens echt kon meemaken. Niet alleen van boven af, maar gewoon hier," mompel ik. "Vanaf vandaag zal ik mijn soulmate kunnen vinden, maar ik weet niet of ik hem zal vinden. Al helemaal niet als ik in deze pack blijf,"

"Happy birthday to me,"

Ik verlaat Lucia haar kamer en loop rustig naar de woonkamer. Zodra ik in de buurt kom, ruik iets lekker.

Is het gebak? Cake?

Het prikkelt mijn zintuigen zwaar.

Zodra ik de woonkamer binnenstap, is het meteen weg.

"Gefeliciteerd!" roepen Jake, Julian en Lucia tegelijk. Een grote glimlach siert mijn gezicht.

"Hartstikke bedankt," mompel ik ontroerd. Niet gedacht, dat ik toch nog mijn verjaardag met andere kon vieren.

"Tijd voor taart!" roept Julian gelijk. Julian en Lucia stappen op mij af. Eerst geeft Lucia mij drie zoenen en daarna Julian. Ik hoor ergens een zware grom vandaan komen en zodra ik zie van waar, kijk ik even verbaasd.

Julian en Lucia lopen naar de keuken, om de taart te halen, waardoor Jake en ik alleen zijn.

"Dan is het mijn beurt, denk ik," mompelt Jake gespannen. Waarom is hij gespannen? Het is aan zijn hele houding te zien.

Jake buigt naar mij toe en plaats drie zoenen op mijn wangen.

Ik wordt overdonderd met een hevige geur en tintelingen.

De geur van zoetigheid en citrus. Tintelingen vanaf mijn wangen, verspreid over heel mijn lichaam.

Als automatisch reflex, sla ik meteen mijn armen om zijn middel. Hij doet het zelfde en duwt zijn neus in mijn nek.

Verbouwereerd staar ik voor mij uit, terwijl ik zijn blouse stevig vast pak.

"Snap je nu, waarom ik je wil beschermen?" fluistert hij in mijn nek. Langzaam knik, niet wetend of hij dat ziet.

Het lijkt alsof het euforische gevoel wegzakt en gelijk laat ik Jake los. Vragend en bezorgd kijkt hij mij aan.

"Mijn soulmate heeft mij gemarteld," zeg ik langzaam, op een zachte toon.

"Nayla," zegt Jake aarzelend.

"Nee, ik moet dit tot mij laten doordringen," zeg ik meteen. Jake kijkt verslagen naar de grond.

"Ik, uh, ga kijken hoe ver ze zijn met de taart," mompel ik. Gelijk loop ik naar de eetzaal, waar Julian en Lucia de taart al op tafel hebben staan.

"Wow, Nayla, alles oké? Je ziet hartstikke bleek," merkt Lucia bezorgd op. Langzaam knik ik en kijk haar met een zwakke glimlach aan.

Ik ga zitten op een stoel en zie Jake vanuit mijn ooghoek de kamer binnen komen. Hij neemt ook plaats, maar op een afstand. Julian snijd de taart aan en geeft iedereen een puntje.

"Op Nayla," zegt hij.

"Op Nayla," herhalen Lucia en Jake. Jake probeert mijn blik te vangen, maar ik ontwijk hem.

Jake is mijn soulmate.

Jake.

De Alfa, van een grote pack.

Nee.

Dit kan niet.

Begint alles nou te draaien? Zei iemand wat?

Ik heb het benauwd, het is hier warm, heel warm.

Langzaam beginnen mijn oren te suizen en wordt alles zwart.