The Lost Wolf

13

N A Y L A    A D A I R

Ik knipper een paar keer met mijn ogen, tot alles helder wordt om mij heen. Verward kijk ik rond. Een witte kamer, met verder niets. Waar ben ik?

"Hallo?" Mijn stem echoot nog een paar keer na.

"Nayla," Die stem herken ik uit duizenden, maar waar is ze?

"Nayla, draai je om lieverd," zegt ze dan. Ik kijk achter mij en zie een opening in de witte muur. Ik ga rechtop staan en loop door de opening heen, waardoor ik in een groot natuurgebied kom.

In de verte zie ik haar al staan, met haar prachtige witte jurk. Precies zoals ik mij haar kan herinneren.

"Dag, lieverd," zegt ze met een glimlach. Ik glimlach terug.

"Hey, mam,"

"Gefeliciteerd met je negentiende verjaardag," mompelt ze dan en omhelst mij. "Je wordt zo groot,"

"Dank je," zeg ik glimlachend. "Maar, wat doe ik hier?"

"Ik moest even met je praten," begint ze dan. Afwachtend kijk ik haar aan.

"Je hebt je soulmate al gevonden, Jake White. Waarom doe je er moeilijk over? Geef hem een kans, kijk het aan hoe dit loopt. Accepteer het dat je nu in een pack zit en vertrouw Jake er op, dat hij je zal beschermen," verteld ze. Twijfelend kijk ik haar aan, waardoor ik haar strenge blik krijg.

"Mam, hij heeft mij gemarteld. Waarom zou ik hem dan gelijk al een kans geven?" vraag ik haar. Mijn moeder zucht even.

"Hij zal gestraft worden daarvoor, dat weet jij ook. Maar voor nu moet je hem de kans geven," zegt ze. Langzaam knik ik. Misschien moet ik dat inderdaad doen. Alleen maar tegenstribbelen en boos blijven heeft ook geen nut.

"Oké, ik zal het proberen," zeg ik dan. Mijn moeder knikt tevreden.

"Oh en nog iets, verberg je teken niet meer. Zorg er voor dat hij het ziet," Haar grijze ogen kijken mij indringend aan.

"Waarom mag ik hem niet meer verbergen?"

Mijn moeder antwoord niet, maar tikt tegen mijn hoofd.

Waardoor alles zwart wordt.

Een tintelend gevoel op mijn wang en arm, zorgt ervoor dat ik wakker wordt. Volgens mij heb ik echt diep geslapen, want mijn hoofd doet super veel pijn. Wel heeft het gesprek met mijn moeder mij goed gedaan.

Ik moet hem inderdaad een kans geven.

Alleen jammer dat ze het in mijn slaap deed.

Langzaam open ik mijn ogen en even is mijn zicht wazig. Na een aantal keer knipperen wordt alles scherp. Ik kijk recht tegen de kin van Jake. Hij heeft zijn hoofd achterover en ligt te slapen.

Zijn hand ligt op mijn wang en zijn andere hand op mijn arm. Mijn hoofd ligt op zijn buik en de rest van mijn lichaam tussen zijn benen, wat duidelijk maakt dat we in bed liggen. Gezien de inrichting is het zijn kamer.

Ik kan mij niet herinneren dat we in zijn kamer gingen slapen? Überhaupt dat ik zo in slaap ben gevallen.

"Jake," mompel ik schor. Ik duw een paar keer tegen zijn been aan, waardoor hij wakker wordt.

"Hey," Zijn stem klinkt opgelucht. "Wat is er gebeurd?" vraag ik verward. Jake zucht even en wrijft in zijn ogen.

"Om het simpel te houden; We vierde je verjaardag, je kwam er achter dat wij soulmates zijn en dat trok je niet bepaald goed, waardoor je tijdens het taart eten flauwviel," verteld hij. Ik kijk hem enkel aan, beseffen dat ik was flauwgevallen en niet in slaap was gevallen.

Ik kruip overeind en ga tegenover Jake zitten, waardoor hij mij vragend aankijkt.

"Ik wil het proberen," zeg ik dan. Jake kijkt mij niet begrijpend aan.

"Wij," mompel ik. "Als soulmates, ik wil het proberen," maak ik hem duidelijk.

Zijn blauwe ogen beginnen te twinkelen en gelijk trekt hij mij in een knuffel. Hij drukt zijn neus in mijn haar en haalt diep adem, waardoor ik grinnik.

"Ik ben zo blij, dat je daarvoor kiest," fluistert hij. Ik glimlach en sluit genietend mijn ogen. Nu komt het bij mij binnen hoe fijn dit is. Een soulmate hebben, die je beschermt en voor je zal zorgen.

Maar, ondanks dat hij mij wilt beschermen, weet hij niet waarvoor hij mij nou eigenlijk beschermt. Mijn moeder zei dan wel dat ik het hem moest vertellen, maar dat ben ik nog niet van plan.

"Waar denk je aan?" vraagt hij zachtjes. Ik schudt mijn hoofd. "Niets belangrijks," mompel ik.

"Waar zijn Julian en Lucia eigenlijk?" Ik kruip iets overeind om Jake aan te kijken.

"Die liggen te slapen," zegt Jake. Verward kijk ik hem aan, tot hij mij de tijd laat zien. Mijn mond vormt een 'o' en beschaamd lach ik.

"Je lach is schattig," mompelt hij en veegt een pluk achter mijn oor. Lachend schudt ik mijn hoofd en kijk hem even aan. Zijn ogen zijn zo helder blauw, dat je er in kan verdrinken.

Komen deze gevoelens door de mate-bond? Of had ik die al?