The Lost Wolf

15

N A Y L A    A D A I R

Nerveus frummel ik aan mijn nagels. Meerdere keren kijk ik of mijn jurk nog goed zit en of ik er niet verwaarloosd uit zie.

Jake heeft mij in de vergaderzaal gelaten en wacht de andere Alfa op. Wat was zijn naam nou? Alfa Kenzo, volgens mij.

Het is een raar idee, dat ik mijzelf al als Luna moet voorstellen. Ik weet helemaal niets over het Luna zijn, laat staan een pack leiden.

Mijn gehoor verscherpt zich, als ik mensen op de gang hoor praten. Jake is er bijna met Alfa Kenzo. Gelijk sta ik op en strijk mijn jurk glad.

De deur van de vergaderzaal gaat open en eerst komt Jake binnen, gevolgd door Alfa Kenzo. Zodra ik de Alfa zie, krijg ik bijna een hart verzakking. Jake kijkt mijn kant op en gelijk komt er een bezorgde blik op zijn gezicht.

"Alles oké?" Hoor ik zijn stem in mijn hoofd vragen. Ik schrik als ik zijn stem hoor, ik heb nog nooit gemind-linked!

Jake kijkt mij vragend aan, waardoor ik voorzichtig knik, in de hoop dat de Zoekende het niet ziet.

Hij is geen Alfa.

Hij is de leider van de Zoekende, Hugo. De laatste keer dat ik hem zag, was op de tv.

Hugo kijkt mijn kant op. Zijn ogen glijden over heel mijn lichaam, wat mijn wolf boos maakt.

"Alfa Kenzo, ik wil u voorstellen aan mijn mate," begint Jake en wijst mijn kant op. Ik loop naar Jake toe en stop naast hem. Hugo steekt zijn hand uit, die ik twijfelend aanneem.

"Luna Adair," zeg ik zachtjes. Hugo knikt, met een onderzoekende blik. "Alfa Kenzo," antwoordt hij.

'Je bent geen Alfa!' wil ik schreeuwen. 'Een Zoekende! Opzoek naar mij!' maar ik moet mijn mond houden.

"Laten we maar plaats nemen en beginnen," zegt Jake dan. Hugo loopt langs ons, snift kort, en neemt plaats aan de tafel. Jake kijkt mij nog even bezorgd aan, zoekend naar een bevestiging dat het echt goed gaat. Aarzelend haal ik mijn schouders op.

Jake legt zijn hand op mijn rug en duwt mij richting de tafel. Hij schuift een stoel voor mij naar achteren, waar ik ga zitten. Naast mij schuift hij ook een stoel naar achteren en gaat zelf zitten. Kort kucht hij en vouwt zijn handen in één.

"Ik begreep dat u het over de rogues wou hebben," begint Jake. Hugo knikt. Smeerlap.

"In het bos, dat aangrenzend is aan uw pack, loopt een gevaarlijke rogue rond. Wij willen haar pakken, maar daarvoor zullen we wel over de grens moeten soms. Wij hoopte dat u ons wou helpen," mompelt Hugo.

"Om welke wolf gaat het? De Maanwolf zeker?" Jake begint te lachen. "Ga mij nu niet vertellen dat je gelooft dat de Maanwolf bestaat," zegt Jake lachend, wat een steek in mijn hart veroorzaakt.

Hugo kijkt Jake ontsteld aan.

"Maar natuurlijk bestaat de Maanwolf wel! Wij hebben haar gezien, we weten hoe ze er uit ziet," verdedigt Hugo zichzelf.

"Bullshit," mompel ik binnensmonds, waardoor Jake mij verbaasd aankijkt.

"Pardon?" Hugo kijkt mij boos aan.

"Je hebt de Maanwolf niet gezien. Alles wat je nu verteld, zijn leugens," begin ik boos. "Vertel mij, welke pack zit je?"

"Nayla," fluistert Jake waarschuwend.

"Nee, Jake. Hij liegt,"

"Jij mag niets zeggen, mevrouw. Jij bent de Rogue hier," sist Hugo dan.

"Zo praat je niet tegen mijn mate!" roept Jake boos.

"Geef antwoord op mijn vraag; Welke pack zit je? Hoe ziet de Maanwolf er uit dan? Het enige wat je hier doet, is liegen! Jij bent geen Alfa!" roep ik woest. Jake pakt boos mijn hand vast.

"Gedraag je," sist hij.

"Nee! Ik ga mij niet gedragen! Deze, zogenaamde Alfa, is een Zoekende. Hij is zelf een Rogue!" schreeuw ik. Ik adem zwaar, van woede.

"Je hebt geen bewijs," lacht Hugo.

"Het bewijs zit in mijn hoofd, gezien op tv, een paar weken terug. Wat was je toen? Oh ja, een boswachter. Je zocht een gevaarlijke wolf, hè, Hugo?" zeg ik, met de nadruk op zijn naam. Hugo kijkt mij enkel boos aan, niets zeggend.

"Hugo? Je zei dat dat je Micheal Kenzo heette," gromt Jake.

"Er komt er één achter," mompelt Hugo zuchtend.

"Verlaat mijn pack, per direct," zegt Jake dan, terwijl hij opstaat. "Met liefde," mompelt Hugo. Ik sta ook op en kijk naar elke beweging van Hugo.

Hugo loopt langs ons. "Geloof mij, ik vind de Maanwolf," fluistert hij grijnzend. Hugo verlaat de vergaderzaal, met Jake op zijn hielen.

Ik plof weer neer op de stoel en leg mijn gezicht in mijn handen. Hoe is hij bij het idee gekomen, om in deze pack hulp te vragen? Die Hugo is gek geworden, dat is wel duidelijk.

"Ben je gek geworden, Nayla?" Geschrokken kijk ik op en zie Jake boos mijn kant op kijken.

"Wat?" vraag hem verward.

"Wat nou als hij wel een Alfa was? Dan had je mijn pack voor schut gezet, dan had je jezelf als Luna zijnde voor schut gezet!" roept hij boos. Mijn mond valt een stukje open.

"Je schuift nu echt alles naar mij toe? Je hoorde hem zelf! Hij gaf het feitelijk toe dat hij geen Alfa is!" roep ik terug. Jake wilt wat zeggen, maar ik ben hem voor.

"Ik ben heus wel verstandig genoeg, om mijn bek niet zomaar open te trekken," grom ik.

Ik wacht niet meer tot hij iets zegt en loop langs hem.

Het laatste wat ik hoorde, was een schreeuw, dat gevolgd werd met een hoop kabaal.