The Lost Wolf

28

N A Y L A    A D A I R

Vandaag is het de 'grote' dag. Ik word benoemd tot Luna. Jake is gisteren nog wakker geworden, verward en uiteindelijk boos toen hij het verhaal hoorde. Hij vond dat ik een te lichte straf had gegeven, maar ik vind het een prima straf. Hij word wel zwaarder als ik Mandy ook maar naar Jake zie kijken.

Lucia was al vroeg naar mij toegekomen om mij klaar te maken voor de ceremonie. Mijn jurk heb ik al aan en mijn make-up is gedaan. Momenteel is het telkens de tekst herhalen, die ik straks moet benoemen.

Ik ben enorm nerveus en gespannen. Niet alleen omdat ik tot Luna word benoemd, maar ook omdat ik Jake zijn ouders leer kennen. Wat zullen ze wel niet denken; Een Rogue, die zomaar de mate van hun zoon is en hem ook nog eens onsterfelijk heeft gemaakt. Al was dat laatste om zijn leven te redden.

"Nayla, blijf er bij met je gedachten," zegt Lucia streng. Ik kijk haar beschaamd aan en pak het kaartje met de tekst stevig vast.

Ik herhaal het opnieuw en opnieuw, tot Lucia zegt dat het perfect is.

"Je bent er helemaal klaar voor," zegt ze trots. Ik glimlach naar haar en zucht opgelucht. Nog even en ik krijg nachtmerries van die tekst.

"We zijn ook op tijd klaar, we moeten naar het plein," zegt Lucia, terwijl ze naar de tijd kijkt. Ik knik gespannen en samen lopen we naar de uitgang van het packhuis. Julian stond al op ons te wachten en kijkt mij bewonderend aan.

"Wat ben ik blij dat jij mijn Luna wordt," grinnikt hij. Ik schud lachend mijn hoofd en haal nog even diep adem.

De Gamma en Beta van de Alfa, moeten de nieuwe Luna begeleiden. Julian en Lucia dus.

Zodra we op het plein staan, bij de microfoon, zal de Alfa een korte toespraak houden. Dan is het aan de Luna, mij, de beurt om de beloftes te benoemen.

Achteraf zal er een soort van feest zijn, waar ik dus ook zijn ouders ontmoet.

"Het is tijd," zegt Julian plots. Lucia kijkt mij veel betekenend aan en knikt. Julian en Lucia openen de deuren en lopen voorop. Ik loop vervolgens rustig achter hun aan.

Ik zie de menigte in beeld komen, net als Jake. Zodra Jake mij aankijkt voel ik mij al wat rustiger worden.

Julian en Lucia stoppen bij Jake en buigen naar hem, om vervolgens ook naar mij te buigen.

"Bedankt dat iedereen erbij is. Vandaag is de dag, dat u uw nieuwe Luna leert kennen. Het is de dag, dat de pack eindelijk compleet is," Jake spreekt met een stevige stem en lijkt ook echt tot de mensen door te dringen.

Jake benoemt mijn naam en zegt dat ik nu de beloftes moet uitspreken. Ik knik langzaam en haal even diep adem.

"Ik, Nayla Adair, beloof plechtig om deze pack te leiden. Om er met liefde voor te zorgen en altijd voor hen klaar te staan. Ik zal beloven om mee te vechten en de pack nooit achter te laten. Dit beloof ik, tot de dood mij zal eindigen,"

"Ontvang uw nieuwe Luna, zoals jullie mij ook ontvingen," zegt Jake dan. De pack begint te juichen en te klappen, waarna het feest begint.

"Je hebt het goed gedaan," zegt Jake uiteindelijk en drukt een kus op mijn voorhoofd. Glimlachend kijk ik hem aan.

"Jake," spreekt een zware stem achter mij. "Vader," zegt Jake zonder emotie.

Ik draai mij meteen om en steek mijn hand uit.

"Meneer White, het is mij een genoegen om u te ontmoeten," Jake zijn vader neemt mijn hand aan, maar zegt niets. Hij kijkt mij enkel lichtelijk met walging aan.

"Waarom heb je niet gewoon naar me geluisterd, jongen?" vraagt zijn vader dan. Ik kijk Jake verward aan, die zijn vader juist boos aankijkt.

"Ik wijs mijn mate niet af," zegt hij knarsetandend. Moest hij mij afwijzen? Wanneer is dat hem verteld?

"Ze is een Rogue," zegt de vrouw, die naast Jake zijn vader is komen te staan. Dat zal zijn moeder zijn.

"Maakt het uit dat ze een Rogue is? Jullie weten zo weinig over haar," gromt Jake dan. Plots pakt Jake zijn moeder mijn gezicht vast en kantel ze mijn hoofd opzij.

"Je hebt haar niet eens gemarked," zegt ze afkeurend.

"Blijf van haar af," sist Jake. "Jullie weten niet wie ze echt is, wat voor een macht zij heeft,"

Jake zijn ouders beginnen te lachen. "Wat voor een macht moet ze hebben?" vraagt zijn vader.

"Ze is de dochter van de Maangodin," Julian is erbij komen staan, samen met Lucia. Ik kijk Julian dankbaar aan, dat hij zich er ook mee bemoeit.

"De dochter van de Maangodin? Je maakt een grapje zeker,"