SON SÖZÜM

1 YIL ÖNCE

Bugün son üç aydan beri girmeye çalıştığım iş için son kez başvurumu yaptım bu işi istiyordum çünkü evde sabahtan akşama kadar televizyon izleyip çikolata yemekten ev arkadaşım selin'den kira kavgası yüzünden evden ayrılma konusunda tartışmıştık en son ve ben bugün bu işe girecektim.Ceketimi siyah kalem eteğimi ve topukluları giydikten sonra evden apar topar çıktım.Hemen bir taksi çevirip şirketin adresini verdim ve tam mülakat saatimde yetişmiştim.Giriş'te mülakatın nerede yapılacağını sorduktan sonra dördüncü kata çıkmak için asansöre yöneldim.Dört numaralı düğmeye bastıktan sonra kalbim gümbür gümbür atıyordu bu işe girmeyi istiyordum ve bunun için herşeyi yapabilirdim.Mülakat için beklenilen yerde benim haricimde üç erkek iki tane kız vardı.Onların rakibim olduğunu anlamıştım ciddi bir şekilde karşılarına geçip oturdum.Kızların bakışı beni sinir ediyordu.Erkekler ise şaşırmış gibi görünüyordu.Nedenini anlamamıştım bir süre sonra rakibim olan bir erkek kalkıp yanıma geldi oturmak için izin istedi.Hafif bir gülümseyerek yer verdim.Çocuk konuşmak istiyor ama konuşamıyor gibi duruyordu."Eee,ne diye yanıma geldin,yoksa bana şu kendinden emin pozlarını  falan mı çekiceksin baştan söyleyeyim zerre umrumda değilsin bu iş için herşeyi göze alırım."

Ben bu sözleri söyledikten sonra yüzü bana döndü yanıma oturmak istediğinde fazla dikkat etmemiştim ama yüzü bana dönünce kalbim bir an ritim değiştirdi.Ve konuştu."Mesela ne yaparsın?"

Allahım o nasıl bir ses tonuydu öyle ölebilirdim ama ciddiliğimden tevazu vermedim."Emin ol seni yenmek için herşeyi yaparım."

Güldü.Sonra tekrar bana döndü içimden ne olur bir daha gül diye geçiriyordum."Ben bu şirketin müdür yardımcısıyım ve içerideki mülakat toplantısının bitmesini bekliyoruz"Duraksadı diğerlerine döndü ve sonra tekrar bana döndü."Hepimiz".

-Bi...Bir dakika ben mülakat için geldim ama

-Mülakat saati dün bir saat erkene alındığı herkese haber verildiğini biliyordum ama galiba sen o haberi alamamışsın.

-Ha...Hayır almadım.Of ben ne yapıcam şimdi.

-Bu iş için herşeyi yapabileceğini söylüyordun az önce değil mi?

Kendi lehine mi kullanıcaktı bunu oysa iki daika öncesine kadar ona aşık olmş gibi bir şey oldu bana allahım ben niye yanlış kişilerle karşılaşıyorum."Seni adi pislik ne isteyeceksin he seninle yatmamı falan mı"diyerek ayağa kalktım diğer oturanlarda şaşırdı bana deli gibi bakıyorlardı adam ayağa kalktı."Lütfen sakin olur musun aklımın ucundan öyle bir şey geçmedi beni yanlış anladın."

Ayağa kalkmasıyla boyu kasları o kadar güzel o kadar yapılıydı ki etkilenmemek elde değildi."Be.. ben özür dilerim benim hatam sizi yanlış anladım."Gözlerim dolmuştu çantamı aldığım gibi asansöre doğru hızlı adımlarla yürüdüm.Asansörün düğmesine bastım bir yandan da içimden nerde kaldı bu gerzek asansör neden hemen gelmiyor diye geçiriyordum.O sırada arkamdan seslendi ne yani yanıma mı geliyordu.He tam zamanında asansörün kapısı açıldı girdiğim gibi giriş katın düğmesine bastım  ve yetişemedi zafer kapı kapandı.Ben ne kadar aptalım nasıl o mesaj bana gelmez özellikle her gün arıyordum mülakat için gerizekalı kadın bana bu saati vermişti bilerek yapmıştı eğer o kadını görürsem dalıcaktım kim olursa olsun ve dıt sesi kapı açılır işte çıkış bir daha bu şirkete adımımı atmayacaktım.Tam çıkacakken arkamdan biri kolumu tutup kendine çevirdi."Sana az önce beni bekle demiştim."Bu neydi şimdi böyle ne demek oluyordu bu,"kolumu bırakır mısınız acıtıyorsunuz"

Gözleri gözlerime kitlendi.Kolumu bırakmıyordu ama sıkmıyordu da,gözleri of o ela gözleri beni benden alıyordu.Ne kadar öyle kaldık bilmiyorum bir adam yanımıza gelip "ıhım,ıhım müsaade ederseniz içeriye giricem ama siz yolumu kapatıyorsunuz aşıklar vay Çetin bir sevgilin olduğun bilmiyordum.

-Sen yanlış anladın Murat biz sevgili değiliz.

-Peki nesiniz yaklaşık beş dakikadir gözlerinizi birbirinize kenetlemiş dikildiniz baktım bu bakışma bitmicek olaya el atayım dedim.

-Yanlış anlamışsın dedim sana Murat. Biraz sinirlenmiş gibi görünüyordu.Ben de sus pus olmuş konuşmalarını dinliyordum bu olayda bende vardım neden susuyordum.Hemen araya giren ben bilmiş gibi saza atlayan Banu yine bağırdı.

-Yeter.Çetin Bey kolumu bırakın da artık gideyim dedim.

Kolumu bıraktı.Üstümü düzelterek Murat bey'den yol isteyerek yürümeye devam ettim o da neydi öyle bugün bu kadar macera yeterdi.Rüzgardan saçım önüme düşmüştü saçımı düzelteyim derken bir korna sesi ve yere düşmekten son anda kurtulan ve kurtarıcım olan Çetin,bayılıyordum evet evet ben şu an bayılıyordum hem de adamakıllı tanımadığım birinin kollarında ve de tamam son derece ciddiyim aşık olduğum adamın kollarında...