SON SÖZÜM

"KATİL"

Vuhuuuu Merhaba arkadaşlar ne saçma giriş yaptim ben ya her neyse bugün çok mutluyum okul yarım gündü olan iki sinav ertelendi ve bölüm atamicam diye üzülüyordum aynısı yeni başladığım damga kitabı için de geçerli bu arada burda yazılan ve de aşık olduğum kitaplar yabancı ve solucan ikisine de hayranım kötü çocuk serisinede başlamayı düşünüyorum ve ya ayy bugün çok garip bir duygu hissediyorum anlatılmıyor yani ne bilim her neyse umarım bu bölümümü de beğenirsiniz sizi seviyorum :****
Kahvaltıdan sonra şirkete beraber gelmiştik.Elele.Sekreterlerin çoğu başıyla selamlayıp önlerine döndükten sonra ellerimizi fark ettiklerinde ağızları beş karış açılmıştı.İtiraf etmeliyim kahlaha atmamak için kendimi zor tutuyordum.Sadece gülümsemekle yetindim.Asansöre binip kendi katımıza çıktığımda o an Çetin'in elini bırakmış hızla masama doğru yürümeye başlamıştım.Selin gelmişti.Beni görünce ayağa kalktı sarılmak isteyip kollarımı açsamda o yüzüme tokat atmıştı.Ağlamıştı.Çetin'e doğru döndüm,o da şaşırmış bir şekilde bakıyordu.Sonra Selin beklenmedik bir hareket yapıp Çetin'in yanına gidip ona da tokat attı.Neler oluyordu böyle.Çetin yavaşca başını bana doğru çevirdi.Üçümüzde ne olup bittiğine anlam verememiştik.En sonunda sessizliği bozdum.
-Selin neler olduğunu söyleyecek misin?
-Ya ben mi söyleyeceğim.Siz söylemeye ne dersiniz.
Çetin ile aynı anda neyi dedik.
-Bana bilmiyormuş tavırları yapma Banu nasıl bilmezsin.
-Adamakıllı söyler misin neyi bilmem gerekiyor.
Gözlerini sıkıca yumdu ve tekrar açtı.Derin bir nefes alıp en sonunda olanı söylemeye karar vermişti. "Mert,Mert'i öldüren kişinin Çetin olduğunu bilmediğini söyleme bana."
Resmen afallamıştım.
-Sen az önce ne dedin?
-Duydun işte yoksa birtanecik aşkın sana anlatmadı mı?
Hayır der gibi başımı sallamıştım.İnanmamış gibiydi,ama gerçekten bilmiyordum Çetin bana böyle anlatmamıştı o,o başkasının çarptığını söylemişti bu,bu olamazdı.
-Ne oldu şaşırmış gibi yapmayı kes ve şunu bil artık Selin diye bir arkadaşın yok!
-Sana yemin ederim hiçbir şeyi bilmiyordum Selin,Çetin bana öyle anlatmamıştı.
O an ki sinirle Çetin'e doğrh yürüdüm.Yüzlerimiz yakındı.Bir şey bir cevap vermesi için karşısına dikildim ama susmuştu,konuşmuyordu.Sessizce
-Doğru mu?dedim.
Gözlerime dolan yaşları hissediyordum.Akmalarına izin vermeyecektim.
-Sakın bundan sonra benim karşıma çıkma hayatıma girdiğin güne lanet olsun.
Dedim ve Selin'in attığındanda sert bir tokat attım.Yankılanmıştı.Asansöre doğru koştum.Selin'de arkamdan geliyordu benim bilmediğimi anlamıştı.Çetin elindeki çantayı yere düşürmüş kendisi de yere çökmüştü daha sabah hayatımın en mutlu gününe başlamışken ögrendiğim bu haberle yıkılmıştım.Bana yalan söylemişti.Gözyaşlarımın asansörün kapısı kapandıktan sonra akmasına izin verdim.Kolumdaki çantayı sinirle yere fırlatıp olduğum yere çöktüm.Ve ağlamaya başladım.Selin yanıma çömelmiş beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama o da ağlıyordu.Başımı hafifçe kaldırıp ona baktım.
-Özür dilerim.
-Şşş tamam özür dileme bilmiyormuşsun.
-Allah cezasını versin bana yalan söyledi.
-Biliyorum.dedi ve asansör durmuştu az önce önlerinden gülümseyerek geçtigim sekreterlerin önünden şimdi gözlerim yaşlı çıkıcaktım.Hayır ben güçlü kalacaktım.Yıkılan kişi şu an en üst kattaydı.Zor da olsa gülümseyerek asansörden çıktım.Selin arkamdan geliyordu.Sekreterler başlarıyla tekrar selam verdiler ben de karşılık verdim.Şirketten çıktığımızda Selin ile nereye gidecegimizi çok iyi biliyorduk.Sahile ve o da anlamıştı yanıma geldi.
-Bana nasıl öğrendiğini anlatacaksın.
-Tamam.
-Neden araştırdın ki.
-Ben araştıradım.
-Kim araştırdı.
-AKIN.