Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkuyla arkama döndüm ama kimseyi göremedim. Etrafı iyice kontrol ettim, kimse yoktu. Tuttuğum nefesimi dudaklarımdan üfledim. İçime bir anlık rahatlama gelirken bir şeyin ayağıma sürtünmesiyle irkildim. Kulağımı miyavlama sesleri doldururken ayağımın dibine gelmiş yavru kediye gülümsedim.
"Hey ufaklık, beni korkuttun." Bana bir miyavlamayla cevap verirken gülümsedim ama bu uzun sürmedi. İlerde gördüğüm karartıyla kanımın çekildiğini hissettim. Çantamdan silahı alıp belime taktım. Derin bir nefes alıp ses çıkarmamaya özen göstererek hızla sokağa çıktım. Nefes nefese kalmıştım. Etrafı kolaçan edip sağ tarafa döndüm.
Büyük adımlarla yürürken ardımdan gelen adım seslerini fark ettiğimde vücuduma bir titreme dalgası yayıldı. Hayatta kalmak için sakin olmak zorundaydım.
Derin bir nefes aldım ve gelebilecek her saldırıya karşı kendimi hazırlamaya çalıştım. Aniden sertçe kolumdan tutulup çekilince kolumu tutan iri yarı adamın bacak arasına dizimi geçirdim. Bunu beklemediği için kolumdaki eli gevşedi. Kolumu ondan kurtarıp adamın kolunu kıvırarak arkasına geçtim. Dizinin arkasına sivri burunlu botlarımla sert bir tekme atarak dizlerinin üstüne yere düşmesini sağladım. Hızla silahı belimden çıkardım. Kabzasıyla ensesine vurarak adamın bayılmasını sağladım.
Etrafıma bakındığımda arkadaki siyah park halindeki arabadan beş tane daha adamın inerek bana doğru gelmeye başladığını gördüm. Yeniden koşmaya başlarken adamların da koşmaya başladığını hızlanan adım seslerinden anladım. Şimdi ne yapacağımı bilmiyordum. Doğaçlamaya karar vererek daha hızlı koşmaya çalıştım.
Küçüklüğümden beri yaptığım sporun faydasını şu an görüyordum zira yarısı kadar olduğum bu beş adam beni hala yakalayamamıştı. Aklıma gelen fikirle ilerideki duvarın dibinde duran çöp konteynerine doğru hızlandım. Konteyneri kavradığım gibi onu yola indirerek adamların üzerine doğru tüm gücümle ittim. Adamlar ne olduğunu anlayamadan üzerlerine gelen konteynerden kaçarlarken bir tanesi kaçmayı başaramamıştı, konteyner gürültüyle üzerine devrilmişti.
Onlar beni görmeden yerdeki içki şişesini alarak koşmaya devam ettim. Arkamdan birbirlerine karşı savurdukları küfürleri ve ufacık(!) bir kızı yakalayamadıkları için birbirlerine söylenmelerini duyabiliyordum. Gözlerimi devirerek koşmaya devam ettim.
Elimdeki içki şişesine sırıttım. Bunu bulmam harika olmuştu. Sanırım şans bu gece benden yanaydı. Bir arabanın arkasına saklandım. Yolun ortasında bir o yana bir bu yana koşturarak beni arıyorlardı. Topuklu botlarımın ses çıkarmamasına özen gösterdim. Park halindeki arabaların arkasına saklanarak onlara yaklaştım. Saklandığım yerden çıkarak konuştum. "Beyler, sanırım beni arıyorsunuz?"
Cesaretle gülümsedim. Ben bunların patronlarını hapse tıkan kızdım. Onlar benden korkmalıydı, ben onlardan değil. Elimdeki şişeyi arkası bana dönük olan adamın kafasına geçirdim. Şişe tuzla buz olurken konuştum. "Sıkılmaya başladım ama."
