Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Parti zamanı!" Diye bağıran Wanda'ya öylece bakmakla yetindim. Bu parti olayına bir ben mi sevinemiyordum?
"Sakin ol Wanda parti yarın."
"Olsun." Dedi ve omuzlarını silkti. "Ne giyeceksin? Düşündün mü? Sonuçta bu parti senin için düzenleniyor."
"Bence sen bunu benim yerime düşündün."
"Ah Angela, beni hiç yanlış tanımamışsın." Dediğinde güldüm. Bu sırada Carol'da içeri girdi. Salonda oturuyorduk. Nat kahve içiyor, Tony camın önünde telefonda parti için talimatlar veriyor, Bruce bir köşede uyuyor, Clint ise bir şeyler atıştırıyordu. Steve'i ise yemekten beri görmemiştim. Sahi bu adam sürekli nereye kayboluyordu?
Spor salonu.
Evet. Kesinlikle orada olmalıydı. Çünkü adamın gözü spor yapmaktan başka bir şey görmüyordu.
Onunla birlikte kahvaltı etmemizin üzerinden bir hafta geçmişti. Ona Natasha'nın bir kızı olduğunu söylediğimde bana bunun onun özel hayatı olduğunu ve ikimizin de buna karışmaya hakkımız olmadığını söylemişti. Ve bunda sonuna kadar haklıydı. Biz de bu konunun üstünü tekrar açmamak üzere kapatmıştık.
"Ne kaynatıyorsunuz bakalım?" Dedi Carol ve başını dizlerime koyarak koltuğa uzandı. Ayağıyla Bruce'u da iteklemişti. Her zamanki Carol Danvers'tı işte.
"Wanda'nın partide ne giyeceğini."
"Eminim senin ne giyeceğini de seçmiştir."
Wanda önünde bağladığı kollarını çözüp işaret parmağını Carol'a doğrulttu. "İşte bu sefer yanıldın. Sadece Angela'nın ne giyeceğini değil senin ne giyeceğini de seçtim."
Üçümüz de güldük. Wanda gelip yanıma oturdu. Carol'ın saçlarını bozmayı da ihmal etmedi. Carol, Wanda'nın eline vurduğunda gülüşüm büyüdü. Bu kız saçlarının karıştırılmasından kesinlikle nefret ediyordu. Bu hareketi Tony yapsa binayı havaya uçuracağından kesinlikle emindim.
"Selam millet." Deyip içeri giren Yüzbaşı'nın sesini duyduğumda kafamı arkaya çevirip ona baktım. Onun da bana baktığını gördüm. Bana hafifçe gülümseyip mutfağa doğru ilerledi. Gülümsedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
