Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
"Sen..." Diye mırıldanabildim sadece kısık sesimle. O sırada şaşkınlık ve mutluluk karışımı hislerimin içinde Thor'u bile unutmuş sayılırdım. Gözlerimi kırpıştırdım ve karşımdaki görüntünün gerçek mi yoksa hayal ürünü mü olduğunu anlamaya çalıştım.
"Evet, ben. İşte kanlı canlı buradayım." Dedi ve kollarını açıp bize bir bakış attı.
"Angela." Dedi Thor, bana bakmıyordu. Ben de ona bakmıyordum. İkimiz de karşımızdaki Loki'ye bakıyorduk. "Eğer... Eğer bunu sen yapıyorsan hemen kes, yoksa ben inanacağım."
"Ben yapmıyorum." Diyebildim inanamaz gibi. Ben yapmıyordum! Tanrım, kanlı canlı karşımızda duruyordu.
Loki! Loki yaşıyordu!
Thor yere eğilip bir taş aldıktan sonra Loki'ye fırlattı. Taşın içinden geçmesini bekledim ve bundan delicesine korktum ama hayır, geçmedi. Taş kafasına çarptığında acıyla bir mırıltı çıkardı.
