Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Uzaktan seviyorum seni Kokunu alamadan, boynuna sarılamadan, yüzüne dokunamadan. Sadece seviyorum
Öyle uzaktan seviyorum seni elini tutmadan yüreğine dokunmadan gözlerinde dalıp dalıp gitmeden şu üç günlük sevdalara inat serserice değil, adam gibi seviyorum.
Öyle uzaktan seviyorum seni yanaklarına sızan iki damla yaşını silmeden en çılgın kahkahalarına ortak olmadan en sevdiğin şarkıyı beraber mırıldanmadan öyle uzaktan seviyorum seni. Kırmadan. Dökmeden. Parçalamadan. Üzmeden. Ağlatmadan uzaktan seviyorum
Öyle uzaktan seviyorum seni; sana söylemek istediğim her kelimeyi dilimde parçalayarak seviyorum. Damla damla dökülürken kelimelerim, masum beyaz bir kağıtta seviyorum. "
Herkes ayağa kalkmıştı, çoğu kişi Pepper'ın yanında onu teselli ediyordu. Az önce kimse burada ne olduğunu anlamamıştı. Geçen beş dakika bana beş yıl gibi gelmişti. Sadece etrafıma bakınabiliyordum, bakışlarımı yanımda duran Steve'e çevirdim.
O da en az benim kadar şaşkındı. Burada kimse böyle bir şey olmasını beklememişti. Özellikle de ben. Ayağa kalktım ve etrafımda göz gezidirdim. Mekan neredeyse boşalmıştı bile. "Steve." Dedim. "Az önce ne oldu?"
Gülümsedi bana. Bense ona anlamadan bakmaya devam ettim. "Ne olduğunu sen de çok iyi biliyorsun."
"Ya yine çok uzaklara gittiyse?" Diye sordum korkuyla.
"Gitmez." Dedi. "Sizi bırakıp gidemez."
Gözlerim ağlayan Pepper'a kaydı. Öfkeli bakışlarıyla karşılaşmak beni şaşırtmıştı. Ben ne olduğunu anlayamadan bir de üstüme doğru bağırarak yürümüştü. "Hepsi senin yüzünden!"
Mekanda kalan bir avuç insanın da bakışları bana çevrilmişti. Ona cevap vermedim. Acısı vardı, haklı bir tepki veriyordu. "Hayatımı mahvettiniz!"
"Seni anlıyorum ama sesini alçalt." Dedim sakin bir ses tonuyla. "Burada olan hiçbir şey benim suçum değil."
Alayla güldü. "Kim bilir ne dedin ona?!"
"Sakin ol, zaten üzgünsün bir de ben kırmayayım seni."
"Ne yapıp ettiniz ve onu benden aldınız! Sen ve o annen olacak alçak kadın!"
