Gerçeklik.
Sizler için bilimden ibaret. Düşüncelerden, fikirlerden, inançlardan... Belli bir sınır dahilinde çizili bir şartlı öğrenilmişlik. Benim içinse hayal gücümün uçsuz bucaksız denizlerinden, aklıma gelebilecek en uçuk fikirden, isteklerimden...
"Tamam eldiven hazır." Dedi Roket babamla birlikte eldiveni incelerken. "Sorun şu. Lanet parmaklarını kim geçirecek?"
"Ben yaparım." Diye yanımıza geldi Thor. Hala ağlıyordu ve hepimiz ona itiraz etmiştik.
"Bekle." Dedi kostümünü giymiş olan Steve, Thor'a. "Bunu kimin takacağına karar vermedik henüz."
"Özür dilerim ama oturup doğru anın gelmesini mi bekleyeceğiz?" Dedi Thor.
"En azından tartışmalıyız." Dedi Scott.
"Bakın o şeye bakarak burada oturmak kimseyi geri getirmeyecek." Dedi Thor. "En güçlü Avenger benim o yüzden bu sorumluluk bana düşer."
"Bak mesele sadece eldivende bir kıtayı havaya uçuracak enerji olması değil. İyi değilsin." Dedi babam, Thor'a. Kaybettiği ailesini görmek ona hiç de iyi gelmemişti. Resmen dağılmıştı.
"Sen şimdi damarlarımda ne akıyor sanıyorsun?" Dediğinde Thor'a döndüm. "Alkol mü?" Asgard'dan döneli yaklaşık beş saat oluyordu ve yaklaşık beş saattir içiyordu.
"Şimşekler." Dedi Thor bizi ikna etmek için.
"Ben takmalıyım." Dedim. "Gerçeklik taşını kontrol edebiliyorum, en mantıklı seçenek benim. Bir aksilik olacak olursa taş beni korur."
"Hayır Angela." Dedi Steve sert bir sesle. Kesinlikle itiraz istemiyor gibiydi.
"Steve... Burada milyarlarca insan söz konusu, sen artık sadece beni düşünmekten vazgeçmelisin."
"O eldiveni asla sen takmayacaksın. Artık düşündüğüm tek kişi sadece sen değilsin." Dedi ve karnıma baktı. "Anlaştık mı güzelim?"
"Beni koruyan taş onu da korur Steve, burada benden başka kimse eldivenin gücünü kaldıramaz." Dedim gözlerine bakarak.
"Anlamadım kimden bahsediyorsunuz siz?" Diye soran babama kısa bir bakış atıp sonra tekrar Steve'e döndüm.
"Ayrıca taşın seni koruyup korumayacağını bile bilmiyoruz. İkinizin hayatı üstüne kumar oynamayacağım." Diye devam etti Steve sözlerine.
"Biri bana neyden bahsettiğinizi anlatabilir mi?" Dediğinde babama döndüm. "Hamileyim."
"Ne?!" Dedi şaşkınca. Dudağımı büktüm. Steve'e döndü. "Seni öldürmemem için tek bir sebep söyle bana."
"Şimdi burada bana ihtiyacın var." Dediğinde Steve, babam sinirle bir nefes aldı. "Hay içine."
"Angela." Diyen anneme döndüm. Bana gülümsedi. Ben de ona gülümsediğimde birbirimize sıkıca sarıldık. "Benden daha iyi bir anne olacağına eminim." Diye fısıldadı kulağıma.
