BANA GELEN SEN

Bölüm -5 🐺🐥

Hepinize merhaba, Umarım hikayeyi beğeniyorsunuzdur. Hiç geri dönüt alamadığım için biraz kararsızım devam edip etmemek konusunda. Şuanlık sadece kafamı dağıtmak için ve hobi amaçlı yazıyorum.
Keyifli okumalar 💓

Ahsenden

Genç kız arabada hayallere dalmışken, camdan  yolu izliyordu. Gittikçe şehir merkezinden uzaklaştıklarını fark etti. Binaların yerini yavaş yavaş ağaçlar alıyordu. Çok uzun sürmeden araba bir evin önünde durmuştu. Ev mi diye aklından geçirdi, kızım bu evse diğerleri başka bir şey , olsa olsa bu malikane diye kendi kendine düşündü.
Kerim ' in yönlendirmesiyle garajdan çıkıp eve doğru yol aldılar. Evin girişine geldiklerinde ise

Kerim , ' Ahsen hanım benim görevim bu kadar. İçeride Arslan bey sizi karşılayacak , merak etmeyin'  diyip arkasını dönmüş gidiyorken Ahsen,  Kerimin arkasından seslendi :

' Kerim bey ben çok teşekkür ederim, özellikle, adamın onun için getirdiği  kıyafetleri göstererek, kıyafet ve ilaç için .' Dedi.

Kerimse kadının bu ince davranışa memnun olmuş bir şekilde ve önemli değil dercesine baş selamı verip garaja doğru yürüdü. Ahsen tam zile basacakken kapının zaten açık olduğunu gördü ve şaşırdı. Arslan bey belki onu beklediği için kapıyı kitlememişti diye düşündü.Yavaşça kapıyı iterek içeri girdi.

Ev çok sessizdi ve kızda ses çıkarmamak için yavaş yavaş adım atıyordu. Neden böyle sessiz olduğu bilmiyordu ama evin sessizliğini bozmak istemedi.
Evin girişinden salona doğru adımlarken arkadan genç bir adamın sesi duyuldu

' Hey sende kimsin ?'

Ahsen birden sessizliğin bozulmasıyla birlikte korkmuştu ve derin bir iç çekip arkasını döndü.
Adam onun korkmasını ve ürkek tavırlarını gülerek karşıladı ve ' korkuttuğum için üzgünüm ama kimsin ve burada ne işin var?'Dedi.

Ahsen bir süre adama ne diyeceğini düşündü. O bile bilmiyordu ki hangi lanet sebepten burada olduğunu. Bir süre düşündükten sonra adama sadece

' Arslan bey ile görüşecektim' dedi.

Çatallaşmış bir ses tonuyla. Adam ise Arslanla bu kızın ne ilgisi olduğunu düşünürken ukala bir tavırla'Vay konuşabiliyormuşsun ' dedi .

Adamın böyle söylemesiyle Ahsen gözlerini devirdi , biraz bozulmuştu. O bile tam olarak neden burda olduğunu bilmiyorken adama nasıl bir açıklama yapmasını bekliyordu ki.

Tam Arslan beyin nerede olduğunu bilip bilmediğini soracakken merdivenlerden inen Arslanın gür sesi duyuldu.
'Bahadır bu yersiz  ziyaretini neye borçluyum ?' Dedi soğuk ve ciddi  bir şekilde.

Arslan'ın seslenmesiyle adının Bahadır olduğunu öğrenendiği adam söze girdi
'seni çok özledim bebeyim o yüzden hasretine dayanamayıp bende evine kadar geldim' dedi.

Ahsen adamın bu cevabını hiç beklemediği için gözlerini şaşkınlıkla açtı. Arslan ne kadar ciddi bir insansa Bahadır da o kadar sulu bir insandı. Ahsen neden bu saçma şeyleri düşündüğüne anlam veremedi. Ona neydi canım Arslanın ciddiyetinden , karizmasından. Onun bir hedefi vardı o da Arslanla konuştuktan sonra kendi hayatına mümkün olabildiğince dönmek, yaşadıklarını unutmak ve en önemlisi ailesini bulmaktı.