BANA GELEN SEN

Bölüm -6 🐺🐥

Umarım okurken keyif alıyorsunuzdur 🥰
İlk paragraf bir önceki bölüm sonundan hatırlatma.
İyi okumalar 💓

Adamın dudağındaki gülümsemeyi görünce, Ahsen adamın kendi kendine konuşmasını duyduğunu anladı.  Aceleyle
'Ben gel-geldiğinizi duymadım' dedi.
Adam ise kızın açıklamasını kulak ardı ederek koltuğa, Ahsenin karşısına oturdu. Daha fazla uzatmadan bu meseleyi halletmek istiyordu. Kız derin bir nefes aldı ,işte başlıyorlardı.

Genç adam hızlı bir şekilde lafa girdi:
'Bak Ahsen dün gece aramızda bazı yanlış anlaşılmalar oldu. Öncelikle dün gece yaşananlar için üzgün olduğumu belirtmek istiyorum.' Dedi ve kızın onu dikkatlice dinlediğini ve devam etmesini bekler gibi baktığını görünce devam etti.

'Dün gece hatırlarsan, sana bazı sorularım var demiştim. Sabah baya derin uyuduğun için uyandırmak istemedim ve o halde konuşmak istemediğini düşündüm. O yüzden  şimdi sormayı uygun görüyorum' diyerek devam etti.

Ahsen ise adamın bu kadar düşünceli olmasına şaşırdı. Oysaki sabah adam hakkında neler düşünmüştü. Öyle düşündüğü için kendine kızdı.

Arslan ise kızın bir tepki vermemesi üzerine dikkatli bir şekilde düşünerek devam etti. Kıza başta Cemalle konuştuğunu söylemeyecekti tabi ki. Kız rahatça anlatsın ve paniklemesin diye Cemalle kız hakkında önceden konuştuğunu  karıştırmamak en doğrusuydu.
'Cemal gibi bir insanla senin gibi birinin ne işi olur Ahsen? Anladığım kadarıyla Cemal'in yanında gönüllü de bulunmuyorsun. Tüm detaylarıyla anlat ki sana yardımcı olabileyim.'
diyerek ilk sorusunu sordu.

Genç kız aniden Cemal'den konu açılınca rahatsızca yerinde kıpırdadı ve ' Bakın Arslan bey, benim annem ve babam yoklar. Bende doğal olarak uzun yıllardır kimsesizdim ve kaldığım yurt da artık istenmiyordum.  Yurttan ayrılmama yakın bir zamanda , Ailemin var olduğunu duydum. Yalnızlığa dayanamıyordum ve artık ailemi bulmam gerekiyordu , bu sebepten dolayı Cemal ile Tanıştım ve buluşma yeri ayarladık. Başta garipsiyeceğim hiçbir durum yoktu, normal bir buluşma ve konuşma geçiyordu aramızda. Fakat sonra... sonrası karanlık. Kendime geldiğimde bir otel odasında ba-bağlı bir şekilde uyandım. Ce -Cemal ' kız olanları anlatırken aniden göz yaşları akmaya başlamıştı. Ağlamak istemiyordu artık ama anlatırken sanki tekrardan yaşıyormuş gibi hissetti. Bir süre derin nefes alıp verdi.

Arslan kızın ağlamasıyla elini kızın omzuna götürdü ve hafifçe okşadı ve şevkatli bir ses tonuyla ' Tamam, Zorlama kendini güzelim. Hazır olunca anlatırsın' dedi. Ahsenin ,adamın şevkatli tavırlarına ve ona 'güzelim' demesiyle içi ısındı ve adama buruk bir gülümseme gönderdi. İyiyim der gibi.

Arslan ise 'güzelim demek de  nerden çıktı?'diye kendisine kızıyordu. Ama kız ağlayınca ve anlatmakta zorlanınca vicdanı sızlamış ve biraz da olsa kızı sakinleştirmek istemişti. Güzel gözlerine ağlamak hiç yakışmıyordu. Hele o anlatırken dudaklarından çıkan naif sesi yok muydu...
Arslan düşüncelerinin farklı yönlere kaydığını fark edince daha fazla saçmalamamak için elini saçına götürerek kendine gelmesi için hafifçe saçlarını çekti. Bu anlık hareketinden sonra kıza odaklandı. Belliki düşündüğünün aksine bu sıcak cümlesi ve tavırları kızı rahatsız etmemiş , aksine rahatlatmıştı. Kız tam anlatmaya devam edecekken ,
Arslan , 'Bekle sana su getireyim de biraz sakinleş' diyerek hızlıca mutfağa gitti ve kıza su getirdi. 

Kız suyu alırken bir anlık da olsa gözleri birbirlerine kenetlenmiş ve elleri temas etmişti. Ahsenin bu ufacık temastan bile içi hoş olmuştu. Uzatmadan devam etmesi en iyisiydi ve teşekkür ederek sudan bir yudum aldı, anlattıklarına devam etti :
'Ailemi bulmak uğruna Cemal ile bir anlaşma yapmak zorunda kaldım. An-Anlaşmada si-sizi bir gecelik memnun et-etmem gerekiyordu' dedi utanarak. En kibar yolla bu şekilde söyleyebiliyordu.