Riley sihirli dünyaya geldiğinde gizemli olaylar silsilesinin yakasını bırakmayan bir lanet gibi peşinde dolaşacağını düşünmemişti. 1975 yılının Hogwarts zamanında onu muhteşem arkadaşlıklar, eğlenceli anlar ve çözülmesi gereken sırlar bekliyordu.
¤...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
《¤》
Riley ortak salonda çalışma masaların birinde oturmuş biçim değişirme ödevini yetiştirmeye çalışıyordu. Karşısında Lucy ve James vardı. Ödev dışında her şeyi yapıyorlardı.
James'in saçlarıyla oynayan Lucy ona döndü. "McGonagall bir şey demez. Sonuçta yarın Quidditch maçı var. Hem benimki neredeyse bitti."
James masanın ucundaki Remus'u dürterek "Hem Aylak ne güne duruyor?"dedi.
Remus ona ters ters baktı. "Sana burada bir hareket yapardım Çatalak ama ortam musait değil."
James oflayarak parşomenin üstünde uyuklayan Sirius'a baktı. "Pati böyle giderse McGonagall'a salyalı bir parşömen vermek zorunda kalacak."
Riley gülerek yanında uyuklayan Sirius'a baktı. Siyah saçları biçimli yüzüne düşmüştü. Gözü saate kaydı. Gece yarısına az kalmıştı ve ne yapıp edip tılsım sınıfına gitmeliydi. Ama yakalanırsa cezası daha da uzardı. Ve artık cezaya kalmaktan fazlaca yorulmuştu.
"Ee noelde eve gidiyor musunuz?"dedi James parşomenin kenarlarına bir şeyler çiziktirirken.
"Tabii ya ben noele az kaldığını nasıl unuttum?"dedi Riley. Noele bir hafta kalmıştı ve ailesine mektup yazmayı unutmuştu. "Gideceğim galiba."
Lucy iç çekti. "Benim babam da. Eh Felix'e olanlardan sonra bana mektup yazıp duruyor. "
"Ben de gideceğim."dedi Remus parşomenini katlayarak çantasına koydu. "Ve uykum çok fazla gelmeye başladı. Yatmaya gidiyorum."
Yarım saat sonra Lucy'de ödevini bitirip yatakhaneye çıktı. James zorla da olsa Sirius'u kaldırıp yatağına şutlayınca ortak salonda çok az kişi kalmıştı.
Riley olabilecek en kısık sesiyle "Bana pelerin lazım James."dedi.
James boğuştuğu parşömenden başını kaldırdı. "Veririm vermesine de ne oluyor? Dışarı mı çıkacaksın?"
Riley dudağını ısırdı. "İşim var. " diye bir şeyler geveledi ağzında.
James kuşkuyla ona baktı. "İşi söyle pelerini al."
Riley, James'e güvenebileceğini biliyordu. O yüzden cebinde duran kağıdı çikarıp çocuğun önüne koydu.
James okuyunca yüz ifadesi değişti. "Lestrange için mi istiyorsun yani?"
"Ne alakası var?"dedi Riley hafifçe kızararak. "Sadece bu notun arkasında ne olduğunu bulmak istiyorum."
"Lestrange'i bu kadar önemsediğini bilmiyordum."dedi James elindeki notla oynarken." Tamam sana pelerini veririm ama bir şartım var."
