PARK FAMİLY AND BYUN BAEKHYUN

Akışına BırakMak

UYARI : Smut içerir. Rahatsız olacaklar okumasın lütfen.

İnanmak nedir?

Bir kimseyi doğru sözlü olarak bilmek, bir kimseye güvenmek.

Hey,kelimenin anlamında bile güvenmek geçiyor.

Konu güven değil bu sefer. Güven hakkında çok düşünce paylaştık ama inanmak güvenmekten geçiyor.

İnanmak için hislerine de kulak vermek gerekmez mi?

Duygular ve hisler de güven kadar önemlidir kimine göre...

Byun Baekhyun olarak hislerim de artık önemli olmalı.

~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~

Başını omzuma yerleştirdi, ellerini de belime. Ben kendi çektiği gibi bacaklarına oturmamı sağladı. Kafasını omzundan kaldırmadan boynumu öpüp kokladı.

Tanrım! Bu his beni mahvetmişti.

Ve ben Byun Baekhyun kalbimi dinleyerek Chanyeol'a tekrardan tutuluyordum...

~~~~

Belimdeki elleri sırtımda gezmeye başladı. Boynuna sarılı kollarım çözülüp ellerimi boynuna yerleştirmiştim. Ensesindeki ufak saçları okşuyordum.

Başını omzumdan kaldırıp yüz yüze gelmemizi sağladı.

Onun gözleri yüzümün her yerinde geziyorken benim gözlerim yalnızca onun hareket eden gözlerindeydi.

Gözleri dudaklarımda durdu. Dudaklarıma bakarken istemsizce bir an da dudaklarımda dilimi gezdirdim.

Yaklaşmıştı. Yaklaştıktan sonra tekrar uzaklaştı. Boynundaki ellerim onu az önceki konuma getirdi.

"B-Baekhyun ben dayanamıyorum."
Demesiyle dudaklarıma yapışması bir oldu fakat duruyordu. Hareket etmiyordu dudakları.

Bir süre öyle durduktan sonra ayrıldı.
Hâlâ dudaklarıma bakıyordu. Etrafta gezdirmeye başladı aniden.

"Baekhyun kalkar mısın lütfen?"

Kafamı belli belirsiz sallayıp kalktım.
O da koltuktan kalktı. Elini ensesine attı.

"Ben artık gitsem iyi olur."

Kafamı yine belirsizce salladım. Emin olamıyordum. Daha bugün şans vermiştim ama ilk büyük adımını da atmıştı. Onu seviyordum. Ne kadar bana yeniden kendini aşık et desem de ona zaten aşıktım.

Akışına bırakmalı mıydım her şeyi? Hayır... Ama sanırım akışına bırakacaktım.

Chanyeol ben düşüncelere dalmış iken çoktan kapıya doğru ilerlemişti.

Hızlı adımlarla ona yürüdüm ve önüne geçip durdurdum.

"Akışına bırakacağım." Deyip boynuna sarıldım ve dudaklarına bu sefer ben yapıştım.

Belimi sardı hemen elleri. Beni kendine daha çok yaklaştırdı böylelikle.

Bu hareketimi beklemediği için hiç bir tepki vermiyordu. Ben de beklemiyordum kendimden.

Dudaklarından ayrıldığımda yüzüme hafif bir tebessümle bakıyordu.

"Emin misin?" Diye sordu tebessümünü bozmadan. Ben ise onun akışına kocaman gülümsedim. Gamzesi beni benden almıştı yine.