PARK FAMİLY AND BYUN BAEKHYUN

"Kalbimi dinleme zamanı..."

Acı kadar sevgi de değiştirir insanları.

Aşka inanmıyorsanız sevgiye mutlaka inanın. Çünkü sevgi yalnızca bir insana karşı olan bir şey değildir.

Fakat aşk bence insana karşı olan bir şeydir.

Birçok şeyi seversiniz. Kitapları,herhangi bir rengi, çiçekleri veya bir eşyayı ama sadece bir şeye karşı aşık oldum dersiniz.

Bir insana.

Bu his öyle farklıdır ki çıldırırsınız. Kafayı yiyecek duruma gelirsiniz. Eğer bunları hissetmediyseniz daha aşık olmamışsınızdır...

~'~'~'~'~'~'~'~'~'~

Sevgili küçük Byun'um,

Bunu okuyor isen eğer her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmişsindir demektir.

Şuan yazdığım bu depo da bir şey bulamamanın nedeni Park Donghyun'nun bir mucize ile şifreyi kırması sonucunda eli boş çıkmasını sağlamak.

Asıl miras Jeju adasında saklı Baekhyun. En sevdiğin yerde saklı.

Sadece senin bileceğin o şifre yani o kolye hayatın oldu değil mi Baekhyun?

10 yaşında sana onu doğum gününde verdiğimiz zaman mızmızlandığını çok iyi hatırlıyorum Süper Güçlü Byun Baekhyun.

Sana zamanı gelince öğreneceğini söylemiştik. Bunu biz,ailen, tarafından öğrenmeni isterdik oğlum.

Yine de seni seviyoruz Baekhyun'um. Bunu sakın unutma. Biz senin her zaman kalbinde yaşıyoruz. O kalpte ne olup ne bittiğini görecek, öğreneceğiz. Kalbini dinlemen gereken yerde dinlemeyi unutma Baekhyun.

Kendine iyi bak oğlum. Kucak dolusu sevgilerimle...

Annen Byun Seohyun

Annemin el yazısıyla yazılmış olan mektubu okuyorken gözümden akan yaşların farkında bile değildim. Taa ki gözyaşım mektuba düşene kadar.

Mektubu okumayı bitirmiş tekrar eski haline getirip ellerimle yaşlarımı sildim.

Bugün çok şey yaşanmıştı. Park Donghyun'nun ölümü, basın toplantısı,Chanyeol'a söylediklerim, Mingyu ve Minho'nun gelmesi, Chanyeol'un söyledikleri ve en sonunda ise bu mektup...

O kadar ruhsal bir yorgunluk hissediyordum ki bu hissin altından nasıl kalkacağımı bilemiyorum.

"Lütfen beni yalnız bırakın."

Aklımdakini söyleyip ayaklandım.

"Nereye Baekhyun? Hem ben sana masal anlatacaktım."

Kafamı olumsuzca salladım.

"Bu seferlik olmaz. Kalbimi dinleme zamanı Jongdae. Yalnız olmaya ihtiyacım var."

Odama doğru adımladım. Jongdae'nin diğerlerini göndereceğini ve kendisinin de gideceğini biliyordum. Bundan hiç şüphem yoktu.

Odama girdiğim gibi üzerimi değiştirip yatağıma girdim.

Battaniyemi üzerime çekip gözlerimi tavana diktim.

Nereden başlamam gerekiyordu?

Kalbimi dinlemeyi uzun zaman önce dinlemeyi bırakmıştım. Kaçmaktan dinlemeye zamanım olmamıştı.