PARK FAMİLY AND BYUN BAEKHYUN

"Paramparça, Karmakarışık, Aşık..."

Pain changes people...

Acı insanları değiştirir.

Bazı insanlar acıya o kadar alışır ki değiştiğini fark etmezler ancak aslında en büyük değişikliği onlar yaşarlar.

Hissizleşirler.

Hiçbir şey canlarını yakamaz.

Bir şey yaptıklarında karşısındakinin de hissetmeyeceğini sanıp düşünmeden yaparlar her hareketlerini.

Bazı insanlar vardır ki bazen acıyı hissedirler bazen hissetmezler.

Hislerini kaybetmezler.

Canlarının yanması için biraz uğraşmak gerekir.

Düşünerek hareket ederler.

Bazı insanlar vardır ki en ufacık acıyı bile hissederler.

Anında hissederler.

Canları hemen yanar.

Ayrıntılı düşünerek hareket ettikleri için hayatları düşünmekle geçer böyle insanların.

Peki ben hangisiyim? Kim bilir...

~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~

"Benim gibi seninde canının yanması gerekiyordu Chanyeol ve ben yanında babanı öldürterek zaten yaktığımı düşünüyorum."

"Sen zaten benim canımı yakıyordun Baekhyun."

Kaşlarım çatıldı.

"Sen benim canımı en derinden yaktın bile."

Alaycı bir gülüş belirdi yüzümde.

"Ben mi sen mi Chanyeol? Ben nelere katlandım. Neler yaşadım sizler yüzünden! Ben senin canını acıtacak bir şey yapmadım o zamanlar! Yapmazdımda."

Sinirle ağzımdan kaçan kelimeyi sonradan fark ettim.

Tanrım hayır!

Bana yaklaşmaya başladı.

"Yapmazdın evet ama ben yapmak zorundaydım Baekhyun. Ben-"

Elimle hem bana yaklaşmasını durdurdum hem de susmasını.

"Sus Chanyeol. Zorundaydım diye bir şey yok. Yaşandı mı? Yaşandı. Bana acı çektirdin mi? Çektirdin. Bu kadar."

"Babamın yalanlarına kurbanım ben sadece Baekhyun. Sana çok kötü davrandığımı biliyorum."

Kafasını aşağı yukarı hareket ettirdi.

" Tamam belki sana bir daha zarar vermeyeceğime inanmayacaksın ama gerçek bu."

Gözlerimin içine bakarak söylüyordu.

Yüzümde ufak bir değişim bile olmayacak şekilde bakmaya devam ediyordum.

Dışarıdan sözleri beni etkilememiş gibi gözükebilirdim ama içim savaş veriyordu.

Bir daha güvenebilir miydim? Hayır, belki,hayır ama belki...

"Tamam."

Şaşırdı bir anda söylediğim kelimeyle.   

Bir yandan anlamamış ifadeyle kaşları çatık bir şekilde bana bakmaya devam etti.

"Ne tamam Baekhyun?"

"Sana inanmami istemiyor musun? Tamam diyorum inanıyorum sana şimdi git."

"Baekhyun öyle değil. Bak-"

Yine sözünü kestim.

"Chanyeol uzatma ve git. İnanmamı istiyordun inandığımı söylüyorum işte gidebilirsin."