PARK FAMİLY AND BYUN BAEKHYUN

Yağmurdan Kaçarken Doluya Tutulmak

Kaçmak... O kadar alıştım ki kaçmaya artık koşmaktan, kaçmaktan yorulmuyorum. Zorlanıyorum elbet ama yorulmuyorum.

En son kaçmayacağımı söylemiştim değil mi? Unutun bunu. Benim kaderimde her zaman kaçmak vardı ve bu hep böyle devam edecek gibi...

~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~

Sehun kolumu sıkıyordu. Bahçeden dolanıp kapının olduğu tarafa gitmeye başladık. Neden koşuyorduk? Bay Park ve Bayan Park burada ne arıyordu?

Kafamdaki soruları Sehun'nun sırtına çarpmamla düşünmeyi bırakmıştım. Neden durdu birden bu?

"Neden durdun? Ne güzel koşuyorduk?" Dedim tek kaşımı kaldırarak.

Psikolojim alt üstü olmuştu. Ne dediğimi bile bilmiyordum.

"Şşş sesiz ol Baekhyun. Duyacaklar şimdi. Hem görmüyor musun adamları? Arabam biraz ileride nasıl gideceğimizi düşünüyorum." Demişti fısıldayarak.

"Uzun boyundan ve cüssenden görmemem bence çok doğal aptal." Dedim ve gözlerimi devirdim.

Biraz kafamı yana eğip bakmıştım. Gerçekten de evin etrafında adamlar dolaşıyordu.

"Şşş çok sesli konuşuyorsun. Kıs o sesini biraz. Neyse,bak şimdi hızlıca ileri doğru hiçbir şey olmamış gibi yürüyeceksin kaldırımdan ve " Eliyle ilerideki bir tane siyah arabayı gösterip devam etti. "Oradaki siyah arabaya bineceksin. İçeriden kapıyı kilitleyeceksin.Beni içeride bekle sakın ne olursa olsun dışarı çıkayım deme. Tamam mı?"

Başımı sadece sallamakla yetinmiştim. Çünkü baya ciddi duruyordu. Cebinden arabanın anahtarını çıkarıp kilidi açtı.

"Yürü Baekhyun."

Sehun'nun ağzından

Baekhyunun girmesiyle bende bahçeye doğru tekrar koştum. Hâlâ kapıyı zorlama sesi geliyordu evin içinden.

Belimdeki silahı çıkarıp bir tane saksıya nişan alıp sıktım.

Büyük ihtimalle şimdi evin önündeki adamlar binanın içine girmişlerdir. Silahı geri belime takıp koşmaya başladım...

Baekhyun'un ağzından
(Sehun bahçeye gittiğinde)

Ben kaldırımdan yürüyüp arabaya doğru giderken adamlardan birinin dikkatini çekmiş olmalıydım ki biri bana seslendi.

"Hey! Dursana bir sen!"

Durmamış normal bir şekilde yürümeye devam ediyordum. Omzunda bir el beni kendine doğru çevirince durmak zorunda kaldım. Şimdi ne bok yiyecektim ben?! Büyük ihtimalle beni tanımıyorlardı. Neden tanısınlar ki sonuçta?

"Evet? Kimsiniz?" Diye soru verdim hiçbir şey olmamış gibi.

"Asıl siz kim-" Cümlesi silah sesiyle kesilmişti. Silah?! Sehun?! Adam beni bırakmış hemen eve doğru koşmaya başlamıştı.

Benimde elim ayağıma dolaşmış ne yapacağımı şaşırmıştım. Eve mi gitmeliydim yoksa arabaya mı binmeliydim?

Sehun ne olursa olsun arabaya binmemi söylemişti. Arabaya binecektim. İnşallah Sehuna bir şey olmamıştır. Olamamıştır ya o pişmiş kelleye. Arabaya doğru biraz koştum ve içeri girdip kilidi kapattım.