PARK FAMİLY AND BYUN BAEKHYUN

ÖZEL BÖLÜM : Senin Olacağım

Sürpriz...💙💫

Acı seni daha güçlü yapar, gözyaşları daha cesur, kalp kırıklığı daha bilge o yüzden daha iyi bir gelecek için geçmişe teşekkür et.

Geçmişte yaşadığım onca şeyden sonra belki bazı olaylarına teşekkür etmek aptalca olabilir ama eğer onları yaşamasaydım şu an ne burada olurdum ne de böyle bir yaşama sahip olurdum.

Yaşayacağımız, yaşadığımız her güzel gün için bedel ödeyip acı çekmişiz meğer...

(İtalik yazı bana ait değildir.)

'~'~'~'~'~'~'~'~'~'~'

2 YIL SONRA

"Bay Byun şurayı imzalamanız gerekiyor."

Beni koridorda durdurmuş olan çalışanların arasında gösterilen yeri imzaladım.
Solumdaki çalışan da önüme bir kağıt gösterdiğinde gösterdiği yeri de imzaladım.

"Bay Byun buraya lütfen"

Bakmadan imzalıyordum. Elimdeki kalem benim artık en yakın arkadaşım olmuştu.

"Bay Byun-"

Sözünü kestim. Ne söyleyeceğini anlamıştım zaten.

"Göster."

İşaret parmağıyla gösterdiği yeri imzaladım. Diğer çalışanlar da devam ediyordu kağıtları gözüme sokmaya.

"Byun Baekhyun!"

Duyduğum sesle imzaladığım kağıtta elim durdu. Sessizlik kaplamıştı her yeri çünkü herkesi korkutan kişi benim ise hayatım olan kişi seslenmişti.

Kafamı kağıttan kaldırmış ona bakıyordum kaşları çatıktı ama gülümsememek için kendini zor tutuyormuş  gibiydi yüzü. Bana yürümeye başladığında her tarafımda olan çalışanlar hemen benden uzaklaşmıştı.

İster istemez yüzümde bir gülümseme oluştu. Onu her gördüğümde olduğu gibi.

İyice yaklaştı ve kulağıma eğildi.

"Çalışanlar ile arana mesafe koymazsanız ben koyacağım."

Kulağımdan uzaklaşıp göz teması kurdu. Sert sesi tüylerimi ürpertse de bozuntuya vermeden gülümsedim.

Göz temasını kestim ve bu sefer ben kulağına uzandım. Dudaklarımın kulağına değdiğine emin olana kadar yaklaştım.

"Sizin yapmadığınız bir şeyi neden benden istiyorsunuz Bay Park?"

Kulağına nefesimi verip uzaklaştım.
Bir zamanlar boş bakan gözler şimdi kararmış bir şekilde bakıyordu.

"Herkes işinin başına!" Benimle göz kontağını kesmeden bağırdı. Etraftaki kalabalık gittiğinde kolumu tuttu.

"Odanıza Bay Byun."

Kolumu elinden kurtardım.

"Hay hay Bay Park."

Önden yürümeye başladım sakince. Belki biraz kıvırtarak. Yarım ağzı gülüyordum.

Benden habersiz iki gün için bir yere gitmesi ve sekreterinin ona yavşamasını fark etmesine rağmen kovmaması onu kışkırtmamda bir sorun olmadığını zannediyordum.