🖤 𝙴𝚁𝚁𝚘𝚁☒ : 𝙐𝙣𝙖𝙗𝙡𝙚 𝙏𝙤 𝙇𝙤𝙑𝙀❤️ (16+)

თავი მეორე-მე არ ვწყვეტ ვინ ვიყო,ამას საზოგადოება მიწყვეტს.

მეის პოვ: ⇉⇈⇇
სახლამდე მისულმა კარი გაცეცხლებულმა შევაღე ,რადგან გზა და გზა მეტად მახსენდებოდა მისი სიტყვები და ისიც თუ როგორ გამომაგდო ოფისიდან თავისი დაცვების დახმარებით,ამაზე ფიქრში კი უფრო და უფრო ვბრაზობდი!
როგორ გამიბედა ეს?
რა არ გავაკეთე სწორად?
მე ქალი ვარ,პრინციპული და ამაყი ქალი,მან კი ისე მომისროლა თავისი სულელური ოფისიდან ,როგორც გამოუსადეგარი ნაგავი!
"გულის ამრევია,ამაზრზენია"
საკიდზე პალტო მივკიდე და უხეშად მოვიცილე ფეხებიდან ფეხსაცმელები.
"არამზადაა ,როგორ გაბედა ასე საუბარი ?!ვინ გგონია თავი,ღმერთი?
ისე მელაპარაკებოდა,თითქოს მისით ვსუნთქავ და ვარსებობ."
თან ჩემთვის ვბუტბუტებდი და აქეთ-იქით გაცეცხლებული ვაცეცებდი თვალებს.
ცოტახანში კი დედა შემომეგება ჯერ კიდევ კარში მდგარს.
"მეი, საყვარელო უკვე დაბრუნდი? როგორ ჩაიარ-"
აღარც დავასრულებინე
"არ მკითხო! უბრალოდ არაფერი არ მკითხო იმ რაღაცის კომპანიაზე"
უნებურად ისეთი ხმამაღლა მომივიდა რომ დედა ადგილზე გაიყინა და გამომეტყველებაც შეშინებულით შეეცვალა!
"შვილო,რა მოხდა?
არ მოეწონე?"ცოტახანში დამწუხრებული გამომეტყველებით გააგრძელა ,რაზეც თავის ქნევით გავიჭერი მისაღებში
"აჰ! მაგას არ მოვეწონე??
მაგას კი არა მე არ მომეწონა,მათხოვარი !
მდიდრებს გონიათ რომ ყველა კისერზე ჩამოეკიდებათ და ყველაფერს მოუთმენს ,მხოლოდ იმის გამო რომ ფული აქვთ...ვერ მივართვი! "
ჩხუბით დავდიოდი ოთახიდან ოთახში და დედაც ანერვიულებული და დაბნეული უკან მომყვებოდა,აშკარად გაუგებრობაში იყო!
"შვილო რა მოხდა? კარგად ხარ?"
ამ კითხვებით ვინ იცის რამდენხანს მდია,ბოლოს კი თავი ვალდებულად ჩავთვალე რომ მეამბო რაც მოხდა!
განცვიფრდა გაგონილით,გაბრაზდა და შემდეგ იმის ყვირილით დაიწყო სირბილი რომ მისი კომპაანის მისამართი მიმეცა!
"მომეცი მაგისი მისამართიი!
მომეცი,მაგას ვანახებ მე!
არა...უკეთესი!
დედამისის ნომერი მომეცი,მოვახსენებ როგორი უმსგავსოა მისი ვაჟი!"ბოლო ხმაზე ჩხუბობდა და თან ამ თხოვნებით უკან დამდევდა.
"გეყოფა დედა! სად უნდა დარეკო?
რა დედამის დაურეკავ,გაგიჟდიი?
რვა წლის ბიჭი კი არაა"