მოკლედ ეს უკვე ბოლო თავებია და იმედია ისიამოვნებთ..ეს თავი დიდია შედარებით და ეგეც იცოდეთ❤️👌🏻
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
იუნგის პოვ:
მეი უკვე მესამე თვეშია და უკვე ეტყობა რომ ორსულადაა ,რადგან უკვე პატარა საყვარელი მუცელი აქვს.
როდესაც მას ვუყურებ სიყვარულით და სიხარულით ვივსები...ხო ,მისი ყურებაც კი საკმარისია,რომ თავი სრულყოფილ მამაკაცად ვიგრძნო.
ბავშვობიდან ვიჩაგრებოდი იმის გამო რომ განვსხვავდებოდი სხვებისგან!
თინეიჯერობის პერიოდშიც კი მხოლოდ სწავლაზე ვიყავი გადართული და სხვა და სხვა ბიჭებისგან რომ ახალ-ახალ რომანებზე ვისმენდი,ვაღიარებ ცოტა გული მწყდებოდა,რადგან თითქოს მათი მშურდა.
რა მშვენიერი გრძნობაა ალბათ სიმპათია ,რომელსაც საპიისპორო სქესის მიმართ განიცდი...მუცლებში პეპლები,აჩქარებული გულის ფეთქვა,გააბრწყინებული თვალები!
ხშირად ვფიქრობდი ამაზე და გული მწყდებოდა,რომ ამის შეგრძნების შანსი არასოდეს არ მომეცემოდა...ყველაფერი მქონდა,მაგრამ ამ ერთ ნაკლს მაინც ყველაზე დიდ საშინელებად ვთვლიდი და ვგრძნობდი რომ არ ვიყავი შემდგარი ადამიანი.
მაგრამ სამაგიეროდ ახლა ვარ პატარა ბიჭივით ,რომელსაც პირველად და უკანასკელად შეუყვარდა ქალი..ქალი ,რომელიც მალე შვილს აჩუქებს!
ქალი,რომელიც იგივე გრძნობით პასუხობს.!
ქალი,რომელმაც ჩემი ცხოვრება სრულიად შეცვალა .
"იუნგი!"დილა იყო და მშვიდად მივირთმევდი ყავას,იქამდე სანამ საამსახურში წავიდოდი,მეიმ რომ ამიკლო ძახილით..საბოლოდ კი შევშინდი,მეგონა რამე უჭირდა და ისე ავირბინე კიბეები რომ კინაღამ დავგორდი!
"რა ხდება?! ყველაფერი კარგადაა?"
ოთახში ანერვიულებული შევარდი,მაგრამ იმ ადგილასვე გავიყინე,ჩემს წინ ცისფერ სიფრირიფანა სარაფანში რომ დავინახე მეი...ისეთი მშვენიერი იყო რომ მასზე შემრჩა მზერა და პირი ღიაა დამრჩა.
YOU ARE READING
🖤 𝙴𝚁𝚁𝚘𝚁☒ : 𝙐𝙣𝙖𝙗𝙡𝙚 𝙏𝙤 𝙇𝙤𝙑𝙀❤️ (16+)
Fanfictionჩვენი ბედი არასოდეს არაა ჩვენს ხელში,ვის შევიყვარებთ,ვის გვერდით ვიქნებით,ვის ვეტყვით მჭირდები,ვის ვეტყვით თანახმა ვარ. ↣↤↣↤↣↤↣↤ ასეთია ჩვენი სამყარო ახლა! 2*** წელი ,სადაც ყოველი ჩვენგანი პროგრამული ურთიერთობებით ვცხოვრობთ,პროგრამა გვირჩევს ვის გვ...
