ჩვენი ბედი არასოდეს არაა ჩვენს ხელში,ვის შევიყვარებთ,ვის გვერდით ვიქნებით,ვის ვეტყვით მჭირდები,ვის ვეტყვით თანახმა ვარ. ↣↤↣↤↣↤↣↤
ასეთია ჩვენი სამყარო ახლა!
2*** წელი ,სადაც ყოველი ჩვენგანი პროგრამული ურთიერთობებით ვცხოვრობთ,პროგრამა გვირჩევს ვის გვ...
მეის პოვ: სარკის წინ ვიჯექი და ჩემს ანარეკლს მივშტერებოდი,ჩემს თვალებში კი არანაირი ემოცია არ ჩანდა,მხოლოდ და მხოლოდ სიბრალული! ალბათ სიბრალული საკუთარი თავისა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ასეთი რამ კი აქამდე არასოდეს არ მიგრძვნია,მითუმეტეს საკუთარი თავის მიმართს. მე ყოველთვის ძლიერი ქალის იმიჯით ვცხოვრობდი დღემდე,მაგრამ ამის შემდეგ ვინ გავხდები არ ვიცი,ნუთუ მის გვერდით უსუსურად მომიწევს ცხოვრება? ეს სრულიად არა სასიამოვნო გრძნობა მომიწევს მთელი ჩემი ცხოვრება ვიგრძნო! მაგრამ იქნებ ...იქნებ ვცადო ...ვცადო და...
მოგონებაორისაათისწინ:
"მაგრამ იქნებ ,იქნებ ვცადო ,ვცადო და..."
"სულელო,გაგიჟდიი?! სულ დაკარგე ჭკუა!? გინდა რომ მთელმა სამყარომ საშვილიშვილოდ გარიყოს შენი ოჯახი?! გინდა ციხის კედლებში გამომწყვდეულმა გაატარო მთელი შენი ცხოვრება! მათ ვერ მოერევი მეი,უბრალოდ დაივიწყე! გთხოვ ,დაივიწყე და ასეთი რაღაც აზრათაც კი არ გაივლო არასდროს"
"კი ,მაგრამ დიო შენ ყოველთვის მეუბნებოდი ,რომ ბედნიერი მხოლოდ მაშინ ვიქნებით,როდესაც საკუთარი სურვილების წინააღმდეგ არ წავალთ..."
"ეს სიტუაცია სრულიად უძლურს გვხდის შენც და მეც! განა მე მინდა ეს? მეც არ მინდა,მაგრამ არც ციხისთვის არ მემეტება ჩემი თავი ან თუნდაც შენ!"
"არა,დიო სხვაგვარად როგორ ვიცხოვრო? არა,მირჩევნია ვცადო! გავიქცევი და ისეთ ადგილას დავიმალები ,რომ ვერ მიპოვონ,მხოლოდ ჩემს ოჯახის წევრებს ეცოდინებათ სად ვარ."
