🖤 𝙴𝚁𝚁𝚘𝚁☒ : 𝙐𝙣𝙖𝙗𝙡𝙚 𝙏𝙤 𝙇𝙤𝙑𝙀❤️ (16+)

თავი ოცდამეთხუთმეტე:გამარჯვებული. დასასრული💙

ესეც ბოლო თავი...გვეღირსაა!😊🙏🏻❤️
არ ვიცი რამდენად კარგი იქნება🤭ყველანაირად ვეცადე კარგი ყოფილიყო,მაგრამ მგონი ბოლო დროს დასასრულები მიჭირს.😭
ნუ თქვენით შეაფასეთ სააბოლოდ!🥺
ისიამოვნეთ 😊💙💙💙
🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍🤍

მეის პოვ:
ალბათ ადრე რომ საკუთარი თავი ასეთ მდგომარეობაში წარმომედგინა,გამიკვირდებოდა.
ვიფიქრებდი ,რატომ ვწირავ საკუთარ თავს ასე?
როდესაც აზრი არ აქვს ამ უძლიერეს კანონს დაუპირისპირდე.
ხალხი არ გამოვა და არ იტყვის, რომ მათაც აწუხებთ ეს კანონი,უბრალოდ ვერ გაბედავენ!
ხო,ამას ადრე ვიფიქრებდი.
ხოლო ახლა,მე არ მანაღვლებს არც შიში და არც მოულოდნელი მარცხი!
ვცდი...აუცილებლად ყველაფერს გავაკეთებ ამისთვის,გავრისკავ და ვცდი ამ კანონთან შერკინებას და თუ არ გამომივა,მაშინ აღარასოდეს აღარ წავალ ასეთ რისკზე,მაგრამ თუ არ ვცადე გული არ მომასვენებს.
მთელი ღაამები არ მძინავს და ყველანაირად ვცდილობ ყოველ სიტყვაში და წინადადებაში ის სიმართლე ჩავდო,რომელიც ვიცი ყველა ახალგაზრდას გულში იმალება.
სურვილი თავისუფალი გადაწყვეტილების.
"აბა რას აკეთებს ჩემი მფარველი ანგელოზი?"უკნიდან ხმა მომესმა და შემდეგ ლოყაზე კოცნაც ვიგრძენი ,რაზეც გამეღიმა და ჭიქებით ხელში მდგარ იუნგის გავხედე "ისევ იმას რაც ეს ბოლო ორი კვირაა აკეთებს"ვუთხარი მომღიმარმა და მაგიდაზე გადაშლილ უამრავ ფურცლებს გადავხედე,რაზეც იუნგიმ ჩაიხვნეშა,ჩემს გვერდით სკამი გამოწია და მომიჯდა
"არა საჭირო ღაამების თევა,ისედაც ყველაფერს მოასწრებ და მე შენი შესაძლებლობების მჯერა"მშვიდად მითხრა და ნაზად გადამიწია თმა ყურს უკან,რაზეც გამხნევებულმა მისი სიტყვებით მეტი მოტივაცია მომეცა"ვიცი..მაგრამ არ მინდა თავი დავზოგო. მინდა მთლიანად მივუძღვნა ამ საქმეს საკუთარი თავი რომ საკუთარ თავში და გადაწყვეტილებაში თავდაჯერებული ვიყო"მშვიდად ვუთხარი,რაზეც ჩაიღიმა და ჭიქა დამიდგა წინ "კარგი..მაშინ აღარ მოგაცდენ..ყავა დალიე რომ ისევ აქ ჩაძინებული არ გიპოვო შუა ღამით"ამის მოსმენაზე ჰაერში გავაჩერე პირისკენ წაღებული ჭიქა
"როდის მნახე?"ვიკითხე გაფართოვებული თვალებით,რაზეც ჩაიცინა
"ყოველ ღამით გამოწმებ პატარა..ნუ გგონია რომ უყურადღებოდ გტოვებ"ეს რომ მოვისმინე სითბოთი ამევსო მთელი გული"ანუ გამოდის შენ მაფარებდი ზეწარს" ჩაცინებით ვთქვი,რაზეც სერიოზულისკენ შეეცვალა სახე
"აჰა და მოიცა..ვინმე სხვა გყავს კიდე ვისაც სიგიჟემდე უყვარხარ ,თუ სხვა ვის ვარაუდობდი?"ვითომ გაღიზიანებულმა მითხრა,მაგრამ ვიცოდი რომ ხუმრობდა..ეს მიმიკები დიდიხანია უკვე შევისწავლე
"გეყოფა მსახიობობა..ხო იცი რომ შენ მიყვარხარ მხოლოდ"ვუთხარი რისი გაგებაც უნდოდა,რაზეც ეს მოჩვენებითი სერიოზულობა სახიდან მოშორდა და ნათლად გამიღიმა"ასეც ვიცოდი.."თქვა და სწრაფათ დამიკოცნა ტუჩები,შემდეგ კი მომშორდა და პირდაპირ გასასვლელისკენ გაემართა"მე ვწვები...თუ რამეში დახმარება დაგჭირდება გამაგებინე...მიყვარხარ"სააბოლოდ ეს თქვა და კარი გაიხურა,რაზეც ბედნიერმა და კმაყოფილმა ჩემი ბედით ღრმად ჩავიხვნეშე ღიმილით და ისევ ფურცლებს მივუბრუნდი.