🖤 𝙴𝚁𝚁𝚘𝚁☒ : 𝙐𝙣𝙖𝙗𝙡𝙚 𝙏𝙤 𝙇𝙤𝙑𝙀❤️ (16+)

თავი ოცდამეორე:ორ მთას და ორ ზღვას იქით...

🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺
სანამ დავიწყებ ერთ რაღაცას გეტყვით...ვიცი რომ ამ ფიქციასთან ეს არაფერ შუაში არაა,მაგრამ ასეთი რაღაც ვიფიქრე.😊
ანუ ვისაც სურვილი გაქვთ კითხვები დამისვით და შემდეგ თავში გაგცემთ პასუხს❤️
ვიცი რომ ისეთი არავინ არ ვარ რომ რაიმე გაინტერესებდეთ ჩემზე,მაგრამ ვისაც გაინტერესებთ ,გელოდებით 👏🏻❤️
(შემდეგ თავში თქვენ დაგისვამთ კითხვებს✌🏻❤️)
🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺🔺

იუნგის პოვ:
ანერვიულებული მივდიოდი მთელი გზა და ვხვდებოდი რამდენად შორს იყო ადგილი სადაც შესაძლებელია მეი ყოფილიყო...ასეთი შორს წავიდა?
კი დამალვის მიზნით,მაგრამ ნუთუ დაავიწყდა რამხელა საფრთხე ემუქრება ასეთ ადგილას ,საიდანაც ხმას ვერავის ვერ მიაწვდენს და ამავდროულად ზუსტად ვიცი რომ მარტო იქნება.
"მეი ვიმედოვნებ რომ ვინმეში აერიე ჯეიმს,ვიმედოვნებ"გაღიზიანებულმა ჩავილაპარაკე და სიჩქარეს უფრო მოვუმატე!
გული ვეღარ მითმენდა,ერთი სული მაქვს მივიდე და ვნახო ვინ დამხვდება.
გული ცუდს მიგრძნობს,ვგრძნობ რომ რაღაც რიგზე ვერაა,ძაალიან ცუდი ძინათგრძნობა მაქვს.

ნაახევარი საათის შემდეგ:
ადგილზე რომ მივედი უკვე ბნელოდა და მეტად შემზარავად ჩანდა ამ ცარიელ ადგილას ერთი პატარა სახლი,რომელშიც სინათლები ენთო,მაგრამ იმდენად სიჩუმე იყო რომ ეს უკვე შემაწუხებელი ხდებოდა.
ნელა მივუახლოვდი მთავარ შესასვლელ ჭიშკარს ,რომელიც რატომღაც ღიაა იყო.
ამან უკვე დაამაეჭვა და ამანერვიულა მოსალოდნელ სიტუაციაზე,მაგრამ თავი დავიწყნარე და ეზოში დაკვირვებით შევდგი ფეხი,ისე რომ ყველაფერს ვათვალიერებდი გარშემო.
არ ვიცოდი როგორ მივსულიყავი...პირდაპირ შევიდე თუ ჯერ ზრდილობიანად დავაკაკუნო?
უბრალოდ მგონი ასეთი ოფიციალურობა ზედმეტია ამ მომენტში,პირდაპირ შევალ!
მეშინია არ შეეშინდეს და არ გამექცეს!
ესღა გავიფიქრე და კარი პირდაპირ შევაღე,მაგრამ რა?
რაღაც იცნაური გარემო დამხვდა,ყველაფერი ერთმანეთს ეყარა,თოთქოს და აქ რაღაც დიდი ბრძოლა იყო !
სინათლე ყველგან ენთო,მაგრამ სულიერი არავინ ჩანდა,შემაწუხებელი სიჩუმე კი ისევ გრძელდებოდა.
იმედია საძინებელში იქნება!
გავიფიქრე და გადავწყვიტე საძინებელში მენახა ,მაგრამ მაინც ფრთხილად ვუახლოვდებოდი რომ რაიმე ხმაური არ გამომეწვია და არ გაეგო რომ აქ ვარ.
გრძელ კალიდორში რამოდენიმე ხის კარი იყო,აქედან კი რომელი იყო მისი საძინებელი არ ვიცი.
მაგრამ ერთმა საძინებელმა მიიქცია ჩემი ყურადღება,რომელიც ღია იყო და რაღაც პატარა შეუმჩნეველი ხმა გამოდიოდა იქიდან...აშკარად ვიღაც იყო ოთახში!
სწრაფი ნაბიჯით დავიძარი კარისკენ და დაუფიქრებლად შევაღე,იქ კი რა დამხვდა!
ვიღაც მეის თავზე ედგა,თვითონ მეი კი საწოლზე იყო მიბმული და აშკარად უგონოდ იყო!
იმ წამსვე მოვტვინე ვინც იყო ეს არამზადა და მისკენ ყვირილით გავემართე,შემდეგ კი დაუფიქრებლად ხელი მოვკიდე საყელოზე და პირდაპირ თვალი გავუსწორე ,იმის მიუხედავად რომ სახე ნორმალურად არც უჩანდა!
"ვინ ხარ? მისგან რა გინდა?"უკვე ისე ვბრაზობდი რომ მზად ვიყავი ბოლო ამოსუნთქვამდე მეცემა!
რა უნდა აქ ,ან მეი რატომაა ამ მდგომარეობაში!?
"შენთვისვე აჯობებს რომ არაფერი არ სჭირდეს ნაბიჭვარო!"ბოლო ხმაზე ვუღრიალე ,მაგრამ მამაკაცი რომ მიხვდა ვინ ვიყავი, იმ წამსვე დაიწყო მოქმედება და ხელიდან დასხლტომას ცდილობდა!
სააბოლოდ კი როგორღაც მოახერხა და ჩემს ხელებს დაუსხლტდა ,შემდეგ კი არსაიდან იარაღი ამოიღო და დამიმიზნა...მხოლოდ მის ღიმილს ვხედავდი და ეს ღიმილი ჩემში საშინელ ზიზღს იწვევდა!
აშკარად დალაგებული არაა,მაგრამ რა უნდა მეისგან? თავს რატომ არ ანებებს?
"უკან დაიხიეე მინ იუნგი"ბოხი ხმა მომესმა თუ არა ,ადგილზე გავშეშდი ,რადგან საშიში იყო ამ წამს!
რომ მესროლოს ,მეი მის ხელში დარჩება ,ამას კი თუნდაც მკვდარიც ვერ დავუშვებ!
"ეს ჩემგან სახსოვრად"ამ ფიქრებიდან მისმა ბოროტმა ხმამ გამომიყვანა და შემდეგ სასხლეტს რომ გამოკრა თითი გასარკვევად გავიგე და არც კი ვიცი ეს როგორ მოვახერხე,მაგრამ შევძელი და უეცრად გვერდით გადავხტი!
ისე რომ ტყვია ამცდა და არ მომხვდა,მაგრამ მანამ სანამ მე ავდექი,მან დრო იხელთა და გაიქცაა!
ფეხზე წამოვდექი თუ არა მეც უკან გავეკიდე,მაგრამ გარეთ გავედი და ამ უდიდეს სივრცეში და თანაც ღამით ,ცხადი იყო მისი მოძებნის შანსი არც ისეთი დიდი იყო,თან მეის ახლა მარტო ვერ დავტოვებ ამ მდგომარეობაში,გათიშულია და თან აშკარად დაშავებული!
რომ დაბრუნდეს იქამდე სანამ მე მის ძებნაში ვარ?
კი ვიცი ,მგონი მასზე ზედმეტად ვღელავ,როდესაც ამას არც იმსახურებს,უბრალოდ ასეთი ვარ!
ადამიანი ვისაც ვიცნობ საფრთხეში ვერ დავტოვებ,თუნდაც მის მიმართ არანაირი გრძნობა არ მქონდეს.