Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#İnsanGibiBirMelek
...
Cidden şu an neden burada olduğumuzu sorgulamıyordum çünkü buna mecburdum. Herhangi bir seçeneğim yoktu. Onun dediği gibi bir otele gelmiştik ama burası pansiyon gibi bir yerdi. Küçük bir dükkandı sanki.
Ben etrafa bakınırken o çoktan odaları ayırmıştı. Danışmadan yanıma gelince merdivene doğru ilerlerdik ve iki kat çıktık. Koridordan sağa döndüğümüzde bir oda karşımızdaydı. Galiba onun kalacağı oda buydu. O tam içeri giriyordu ki onu durdurdum panikle.
"Hey! Benim odam nerede?"
"Burada işte görmüyor musun? " Deyip içeri girince ben şaşkınlıkla dışarda ona bağıramayacağım için sakince içeri girdim, kapıyı kapattım, ona yaklaştım, sonra ise "Aynı odada kalacak kadar yakın olduğumuzu düşünmüyorum!" Diye aniden bağırınca gözlerini kıstı. Bir daha bağırcaktım ki eliyle ağzımı kapatınca fazla yaklaşmasından dolayı istemedende olsa sustum.
Hızla ellerini ittim ve geri çekildim. Hemen açıklama yaptı.
"Bak küçücük bir yer burası. Zaten gecenin bir yarısında geldik. Tek oda vardı . Bu yüzden aynı odada kalmak zorundayız. Yoksa ben de bayılmıyorum tanımadığım bir kadınla kalmaya!"
Peki... Geçerli bir sebepti bu yüzden susabilirdim. Yatağa oturacaktım ama o aniden kolumdan tuttu ve "İlk duş almaya ne dersin? Berbat görünüyorsun." Deyip burnunu kapatınca şu an cidden razalet bir durumda olduğumu yeni fark etmiştim fakat onun amacı benim temizlenmem değil yatağın kirlenmemesiydi. Bundan eminim.
Banyoya girecektim ki aklıma kıyafetim olmadığı gelince ona seslendim. "Benim kıyafetim yok!"
"Halledeceğim ... Sen duşa gir yeter ki! Her yer, yıllardır mutfağın bir köşesinde yenmeyi bekleyen fakat asla dokunulmamış peynir kokuyor!"
Örneklemesine fazla kafa yormadan kendimi suyun altına bıraktım. Cidden kendimi daha temiz hissediyordum artık. İşim bittiğinde katlı olan havluyu bedenime sardığım gibi kokuşmuş kıyafetlerimi çöpe attım. Banyodan çıktığımda JK'yigörememiştim. Belki de kıyafet almaya gitmişti. Onu beklerken cama yaklaştım ve camı açtım.
Tertemiz havayı içime çekerken arkamdan "O sırtındaki ne?" Diyen JK'yi duyunca hemen arkamı döndüm. Görmüş olabilir miydi omzumdaki ismini?
"Seni ilgilendirmez!"
"Evet... Doğru söylüyorsun. Her neyse... Kıyafetleri getirdim. Burada varmış birkaç tane. Seninkileri buraya bırakıyorum ben de duşa gireceğim" Dedi ve bana ait olanları yatağın üstüne bıraktı, banyoya girdi. Hemen üstümü giyinip saçlarımı kuruladım ve yatağa oturdum.
Biraz zaman sonra o da üstünü giymiş bir şekilde çıkıp sessizce yanıma oturdu. O kadar garip bir durumun içindeydik ki ikimiz de ne düşünmemiz gerektiğini veya ne yapmamız gerektiğini bilmiyorduk ama sessizliği ilk ben bozdum.
"Neden intihar etmeye çalıştın?"
Kafasını eğdi. Bir şeyler hatırlamış olmalı ki nedensizce üzüldüğünü hissetmiştim. Mırıldanarak konuşmaya başladı.
"Tanınan bir grubun üyesiyim. Yani bir ünlüyüm. Bu yüzden sana beni tanıyıp tanımadığını sormuştum. Ama ilk defa beni bilmeyen biri ile karşılaşınca affalladım ne yalan söyleyeyim." Dedi. Her şey artık yerine oturuyordu yavaş yavaş. Devam etti bana bakmadan.
"Ölmek istedim çünkü ufak bir hatamı bir dağa çeviren insanların durmadan bana ve gruptaki arkadaşlarıma hakaretlerine, iftiralarına dayanamadım. Belki bir anda yok olursam herkes rahatlar ve nefes alırlar diye düşündüm." Dedi çaresizce. Üzülmüştüm onun adına. Sırtını sıvazlayıp teselli etmek istedim fakat onun neyi olarak teselli edecektim? Biraz neşenlendirmek ve kafasını dağıtmak adına "Gruptaki pozisyonun ne ?" Diye sordum.
O kafasını kaldırıp bana bakınca ilk defa samimi bir şekilde gülümsedi. "Rapper ..." Deyince ne olduğunu bilmediğim için gerçekten de kendimi salak gibi hissediyordum. O bunu fark etmiş olacak ki bu sefer sesli güldü ve Telefonundan bir yere girip bir şarkı açtı.
Onu telefonda görünce bir de üstüne şu rap dediği şarkısını yapınca şaşkınlığım artmıştı. Gerçekten yetenekliyidi.
"Vuah! Cidden çok yeteneklisin!"
Heyecanla şarkıyı dinlerken gerçekten zevk alıyordum. Ben videoda takılı kalırken göz ucuyla onun bana baktığını gördüm.
"Ne oldu ? Ne düşünüyorsun öyle?" Diye sorunca o bakmaya devam ederek "Bir insanın nasıl bu kadar Melek gibi olduğunu düşünüyordum." Dedi.
