Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#OrtakNoktaİntihar
...
Ne dediğini duydum fakat anlayamayacak kadar telaşlıydım şu an.
"Ne! Ne magazincisi!"
Yanıma gelip elimi tuttu ve "Bak... Çok saçma gelecek fakat sevgilim olur musun?" Diye sorunca elimi çekip tokat attım hızla. Kaşlarımı çattım, "Saçmaladığının farkında mısın?" Dedim sinirle. O ise eliyle yanağını tutarken "Yanlış anladın! Yalandan... Sadece bir süreliğine!" Dedi çaresizce.
"Hâlâ saçmalıyorsun... Neden böyle bir şey yapayım?"
"Sence yarın sabah bütün her yerde adımın playboy olarak mı duyulması daha az zarar verir yoksa güzel ve uzun zamandır bir ilişkim olduğu haberi mi?"
O kadar sinirle söylemişti ki bunu kendisine iftira atılması onun için ağır olacaktı. Bunları söyleyince evet biraz haklı olabilirdi ama başka yolu olmalıydı.
"Ya da ben saklansam sen bir şekilde göndersen onları?"
"Sence seni görmeseler gelirler mi? Mantıklı düşün Rosé! Lütfen, bir iyilik yap..." Ben iyilik meleği değildim ki! Ölüm meleğiydim ben...
Gerileyip "Nasıl... Yani tamam ama ne zamana kadar inanacaklar ki? İnanmazlar belki de!" Dedim endişe ile. O ise hemen "Bir... Bir hafta sonra ayrıldığımızı söylerim ben! Hem uzun zamandır birlikte olduğumuzu şirketim açıkladıktan sonra hemen ayrılmamız kimsenin gözüne batmayacaktır?" Dedi ve bana yaklaşıp tekrar elimi tuttu. Gözleriyle adeta yalvarıyordu. Hayatı cidden bu kadar zor muydu? Gidip her şeyi söyleyebilirdi fakat galiba bu onu kötü etkilerdi. Sıkıntıyla üfledikten sonra aklıma yanında bir hafta durmam gerektiği gelince krizi fırsata dönüştürmeye karar verdim.
"Peki... Tamam ama sadece bir hafta!"
Hızla kapıya yöneldi ben ise banyayo geçtim. Kapı açılır açılmaz binlerce soru duymaya başladım.
"Buraya bir hanımefendiyle girerken görüntülenmişsiniz... Hanımefendi nerede?"
Biraz sessizlikten sonra JK cevap verdi. "Ah! Evet... Kız arkadaşımla geldim." O an gözlerimi kapatıp tepkileri bekledim açıkçası. O cevap verir vermez herkesin şok olduğundan eminim.
"Yalnız arkadaşlar görüntü almazsanız sevinirim. Daha sonra şirketim gerekli açıklamayı yapacak."
"Kız arkadaşınızı görebilir miyiz?"
"Arkad-"
"Hey odadaki sürtük göster yüzünü! JK'yikandırdığın için mutlu musun?"
Yüzüm kızarırken bunu denmesini beklemiyordum. Galiba bunu diyen onun hayranlarından bir kızdı. Öyle olsa bile bu hakereti hak etmiyordum... Neredeyse gözlerim dolmuş ağlayacaktım. Bir anda JK'nin yüksek sesi duyuldu.
"Mahkemede de böyle bağırabilecek misiniz?"
"Daha fazla soru sormak istediğinizi biliyorum fakat şu an pek müsait değilim ve uykuluyum. "
Bunları dediği gibi kapı kapanma sesi geldi ve aniden tuvaletin kapısı açıldı. Beni ağlarken görünce yaklaşmak istedi fakat onu aldırmadan yatağa geri yatıp uyumak için kendimi zorladım.
Adım sesleriyle beraber "Özür dilerim... Ben bunun olacağını bil-"
"Bilmiyordun? Güldürme beni... Unut gitsin bir hafta dayanabilirim." Dedim sözünü keserken. Arkamı dönmeden gözlerimi kapadım tekrar. Yatağın yan kısmı hafif çöktü. O da yatmıştı. Işığı kapattı.
"Ben beş yıldır dayanıyorum. Emin ol sen bir hafta kolaylıkla dayanırsın. "
"Ne demek istiyorsun?"
"Neden o çatıya çıkıp kendimi atacak kadar bıktım sanıyorsun? Bu ve buna benzeyen insanlar yüzünden. Ünlü olduktan sonra her gün... Uyandığım her gün sevenlerimolduğu gibi benden nefret edenler, beni öldürmek isteyenler, ölmem için dua edenler, bana yeteneksiz diyenler oldu ve benher zaman beni sevenlerle mutlu olmayı öğrendim fakat durum beni sevmekten çıkıp takıntı haline getirilmeye başlayınca grubu da etkilemeye başladı. Artık öyle duramazdım. Gruptan ayrılmayı düşündüm bir sene önce. Ama ne şirket izin verdi ne arkadaşlarım. Böyle devam etti. Sadece bir sene daha dayandım."
İçini dökercesine anlattı. Aslında gerçekten fazla zorlanmıştı. Ben bir hakaretten böyle olmuşsam o nasıl binlerce insana katlanabildi ki? Ona döndüm yüzümü. O da aynı anda benle beraber dönünce bir an afalladım. Yutkunup boğazımı temizleyince ona bakmadan "Özür dilerim..." Dedim sessizce.
"Bu kadar zorlandığını bilmi-"
"Bilmiyordun? Güldürme beni... Un-"
"Hey hey! Benim lafımı niye çalıyorsun ya!"
İkimiz de birbirimize bakıp bir kaç saniye bekledikten sonra gülmeye başladık. Çok sürmeden aynı anda bir an durgunlaştık. İkimizin de bambaşka hayatları , anıları , işleri vardı. Fakat bütün farklılıklara karşı tek bir aynı vardı. Bizi ortada buluşturan tek şey ise intihardı ...
...
Ufak bir hatırlatma Rosé'nin kanatları sadece yağmurda ortaya çıkıyor💜
