angel by the wings, rosekook

1

Angel's last mission: Love dizisinden esinlenilmiştir, keyifli okumalar♡

#Rosekook#

cr:@/ rosieskookie

***

#ÖlDemededenÖlemezsin

...

Rosé

"Benim iznim olmadan kimse intihar edemez! Derhal git durdur onu!"

Kafamı eğdim yavaşça karşısında. Benden istediği şey benimle o kadar alakasızdı ki hiç bir şey diyemediğim için ona bunu söyleyemiyordum .

"Hâlâ duruyorsunuz. İnsanların dünyasına gidin ve o günahkâr insanları durdurun!"

Ben bir Ölüm Meleğiydim... Görevim can almak iken bana birisinin hayatını kurtarmamı emrediyordu. Daha doğrusu benle beraber benimle aynı görevi olan bütün meleklere bunu emrediyordu.

Ondan izinsiz, daha ömrü olmasına rağmen erkenden kendi canlarına kıymak isteyenleri durdurmamızdan emin olmak istiyordu. Kısacası 'Benim kitabımda ben öl demeden ölmek yasak!' demeye çalışıyordu.

Hiçbirimiz ona karşı çıkamazdık. Çünkü o olmasaydı biz de olmazdık. Toplulukta bir kaç melek itiraz etmeye başlarken ben durumu çoktan kabullenmiştim. Hemen bu görevi tamamlayıp geri kendi dünyama dönmek istiyordum.

Herkese kimi kurtaracaklarının adı sırtlarından omuz kısmına silinmez mürekkeple yazılmıştı. Bana ise JK adında biri çıkmıştı . Gerisi artık bize bırakılmıştı.

Yakın bir arkadaşım olan Jimin ile beraber bu konuyu tartışmaya başlamıştık bile. Onun ismine baktım. Bir kadındı onunki. Bir kadını kurtarmak bir erkeği kurtarmaktan daha kolay diye düşünmemek elde değildi.

"Şanslısın ..."dedim omzuna hafifçe vurarak. Beni kolumdan ittirip gözlerini devirdi. Bu haline güldükten sonra "Şans? Bir kadın nasıl şans getirebilir? En son bir kadınla karşılaştığımda bana aptalca yalvarıyordu canını almamam için... Kendimi katil gibi hissettiriyorlar." Dedi çok olmayan siniriyle.

"Biz zaten katil değil miyiz Jimin..." Dedim alayla yerde duran canlı ve kırmızı güle bakarak. O ise bana döndü kaşlarını çattı "Katiller, insanlardır Rosé!"

Gözlerim hala güldeyken Jimin'e bakmadan konuşmayı devam ettirdim. "Onlar katil olduklarını sanarlar..." Binlerce gül arasından tek bir güle takılı kaldığım güle uzandım yavaşça o sırada konuşmaya devam ettim .

"Aksine onlar can alamazlar..." Gülü yerinden kopardığım gibi doğruldum. "Can alanlar bizleriz... Yani ölüm melekleri." Gül, elime aldığım gibi kırmızı rengini akıtarak cansız , solgun, duman gibi zararlı bir bitkiye dönüşürken gözlerimi Jimin'e çevirdim bu sefer. Elimde daha fazla durarak küle dönüşen gülü suratına üfleyerek sinirini ufak çaplı bozdum ve gülerek arkama yaslandım.

"Evet evet... Katiliz biz anladım (!) Her neyse... Aklıma bir şey takıldı."

Ona bakarak devam etmesi için kafa salladım . "Dünyada yağmur yağabiliyor." Dedi. Ben büyük bir şey beklerken onun sıradan bir şey söylemesi beni hayal kırıklığına uğrattığı için kaşlarımı çattım . "Ne var bunda Jim?"

Bana sanki salak mısın dercesine bakınca daha çok sinirlendim ve bu sefer bağıracak iken o "Çok saygı değer arkadaşım ... Yağmur damlaları bizim kanatlarımızı ortaya çıkarmıyor mu?"
Dediği an aklıma o an jeton düşmüştü. Ondan gözlerimi kaçırarak sarı saçlarımı kaşımaya başladım endişeyle.

"Şemsiye buluruz orada. Gerçi hiç bir yeri bilmiyoruz ama..." Dedim sağ sola Bakarak. O sırada elinde iki şemsiye ile bize yaklaşan Jisoo yanımıza geldi. Bize gülümsedi ilk sonra konuşmaya başladı.

"Bunlar yağmurdan korunmanız için..." Dedi elindekileri kastederek.

"Bunu kafanızın üstünde tuttuğunuz an insanlar sizi göremez ve yağmurdan korunursunuz." Dediği gibi ikisini yere bırakıp uzaklaşınca şemsiyeyi aldım ve açtım. Kafamın üzerinde tuttum.

"Beni görebiliyor musun Jim?" Dediğimde o kafa sallayarak "Evet." Deyince bozuk olduğunu anlamıştım. Sinirle kaşlarımı çattım beni kandırdığı için. Bozuktu bu! Gidip yenisi isteyecek iken aklıma bir anda az önce dedikleri gelince durdum yerimde.

Jimin insan değildi ki...

***

Yeni kurguyla merhabaaaaa!!! 💜

İlk bölüm sizce nasıldı?

NOT: Bu kurgu ilk başta normal bir kurgu olacaktı fakat sonradan Rosékook yazmak istediğim için değiştirme kararı aldım. Bu yüzden kurguda geçen grup, karakterler ve olaylar gerçeklikten uzaktadır.