Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
#BuSeferKanatlarYok
...
Bu dünyaya adımımı attığım süre boyunca bir hayat kurtardım ölüm meleği olmama rağmen. Geçmişimi gördüm hafızamın silinmiş olmasına rağmen. Aşık oldum her şeye rağmen. Şimdi ise o kadar zorluktan sonra vazgeçmemek adına bir risk alıyordum.
Belki sonsuza dek yok olacaktım ve belki de Jungkook beni yıllar boyunca bekleyecekti fakat ben gelemeyecektim. Bunca şeye inat ben bu ihtimali kabul ettim ve sadece mutluluğumuzu düşünerek yapacaktım.
Binanın çatısına el ele çıktığım Jungkook, yaklaşık bir saat sonra tek başına her şeyi unutarak inecekti ama biz sonucunu düşünmeyi bırakmıştık ben bu kararı aldığım an.
Hava rüzgarlıydı. Saçlarım hafif dalgalanırken onun karşısına geçtim. Hâlâ ömür saatini göremiyordum. Sanırım ne kadar zamanı kaldığını öğrenmek istemeyeceğim tek insan olduğu içindi. İki elini tuttum ve gülümsedim. "Bir asır sürse bile nolur beni bekle. Çünkü ben bir asır sürse bile sana geleceğim."
Sessizlike cevap verdiğinde devam ettim. "Ama eğer gelemezsem..." Ağzımda kalan sözlerim dudaklarının dudaklarımda buluşmasıyla kesilmişti. Beni öpüyordu... İlk başta donup kalsam da onakarşılık verdim.Ellerimi yüzüne yerleştirdiğim de elimde hissettiğim ıslaklıkla ağladığını anladım.
Daha çok hissederek öptüm onu. Bu öpücük her şeyi unutmak için değil kalbimize bir imza bırakmak içindi. Nefesim kesiliyordu, kalbim bu sefer hızlanmadı aksine yavaşladı. Birbirimizden soluk soluğa ayrıldığımız da biliyorduk ki nefes alamasak bile birbirimizden vazgeçemezdik. Alnını alnıma dayadığında gözlerimiz kapandı.
"Seni unutmayacağım Rosé! Ölürüm ama yine de unutmam seni..." Dedi alnımı öptü narince. Sarıldı sımsıkı. Kokusunu çektim içime belki kokusundan anımsardım onu.
Zor olsa da kendimi geri çektim. "Seni sevdiğimi unutma yeter JeonJungkook..." Dedim. Ona arkamı döndüğüm gibi çatının ucuna doğru koşmaya başladım. Şimdi ona bakarsam atlayamazdım. Şimdi ona bakarsam bırakamazdım onu. Böyle yaptığım için bana çok kızacaktı fakat koşarken ona tek bir şey söyledim.
"Vedaları sevmem ben! Gelecekte seni bulacağım JK!"
Tam uçtayken metrelerce aşağısı görüş alanıma girdiğinde gözümü kapadım ve tereddüt etmeden aşağı attım kendimi. Duyduğum son ses onun acıyla haykırışıydı. Bu sefer kanatlarımıkullanmayacaktım...
...
İnanamıyorum!!!!
Bir sonraki bölüm final olacak ve ben heyecanlıyım. Bence herkesin sevineceği bir final olacak.Bir sonraki bölümde son kez görüşürüz💜
