"မင္းတစ္ေယာက္တည္းလား..."ေအးစက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ဖ်ားေလးေတြကို ထိုသူ လာေရာက္ပြတ္သပ္တယ္...
ႏွလုံးသားထဲ အႏြေးဓာတ္ဝင္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္ ထိုသူ႕ပုခုံးေပၚ မွီခိုဖို႔အားျပဳလိုက္တယ္။
"မိုးေတာ့ စိတ္ပူေနေတာ့မွာပဲ ရန္ကုန္ကိုေၾကးနန္းနဲ႕ မင္းေကာင္းေကာင္းေရာက္လာတယ္ဆိုတာ အေၾကာင္းၾကားရမယ္..."
လြတ္ထြက္သြားတဲ့ ထိုသူ႕လက္ဖဝါးေတြကို ျပန္လည္ဆြဲယူမိတယ္။
"မေျပာလို႔မရဘူးလား..."
"ဘယ္ရမလဲ သူတို႔ စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္"
"ခဏေလးပါ ဒီအတိုင္း..."
.
.အိပ္ေပ်ာ္သြားမိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကိုႏွေမွ်ာ္မိတယ္။
သို႔ေပမယ့္ ခင္မ်ားေဘးမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္။.
.
"နိုးၿပီလား ဘယ္လိုလဲ အေျခအေနေကာင္းလား.....အင္း... ၿပဳံးျပတယ္ဆိုေတာ့ ေနေကာင္းတဲ့ပုံပဲ ဒါဆို ကိုယ္ဆရာဝန္မေခၚေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဒီေန႕ဘယ္ႏွစ္ရက္ေန႕လဲ...အကို"
"ဟင္...25ရက္ေန႕"
"25.1.1952..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ကြၽန္ေတာ္ အကိုနဲ႕ေလွ်ာက္လည္ခ်င္တယ္"
"ကိုယ့္မွာမနက္ပိုင္းအလုပ္ရွိေသးတယ္ ပါတီကလူေတြနဲ႕ အစည္းအေဝးလုပ္ရအုံးမယ္ ဒီကိုေရာက္တာၾကာၿပီေလ ကိစၥေတြ ျမန္ျမန္အၿပီးသတ္ရမယ္"
"ရပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ပါ့မယ္"
"မင္းအတြက္ မနက္စာျပင္ေပးထားတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္"
ကုတ္အကၤ်ီအနက္ေလးကို သူ႕ရဲ႕အျဖဴေရာင္လက္ရွည္ရွပ္ေပၚမွာ ထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ကူေပးမယ္"
"ဟင္...ရပါတယ္"
"ဗိုလ္ႀကီး ဒီခုံမွာခဏထိုင္ပါလား"
"ဟင္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
ဟန္ရိပ္က ေဘးမွာခ်ထားတဲ့ လည္သာဘြတ္ဖိနပ္အညိုႏွစ္ရံ ကိုယူလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေနေရာင္ရဲ႕ ညာဖက္ေျခဖဝါးေတြကို မယူလိုက္တယ္။
![](https://img.wattpad.com/cover/208574540-288-k734349.jpg)
YOU ARE READING
I'll Be There In 1945... [completed]
Historical Fictionpart 19 (Uni+Zaw) လြတ္လပ္ေရးမရခင္ဂ်ပန္-အဂၤလိပ္ေခတ္ ကိုျပန္ေရာက္သြားတဲ့ေကာင္ေလး...... ေနၾကာပန္းေတေႂကြတဲ့အခါ ခင္မ်ားဘယ္မွာရွိေနမွာလဲ I'LL B-E T-H-E-R-E 🌻 (unicode) လွတ်လပ်ရေးမရခင်ဂျပန်-အင်္ဂလိပ်ခေတ် ကိုပြန်ရောက်သွားတဲ့ကောင်လေး...... နေကြာပန်းတေကြွေတဲ...