PART 19 (final 💙)

5.8K 319 22
                                    


၁၉၆၅ခုႏွစ္

င္းရွိတဲ့ခ်ိန္ ကိုယ့္နားမွာန္းေလးစ္ပြင့္ေတာင္ပြင့္ေတာ့ပါ...။

ငးၾကည့္ေတဲ့မ်က္န္းေတြရွိေတာ့တဲ့ခိုက္တန႔္ ကိုယ္ခ်ိန္နဲ႕အမွ်ေျပးလႊားေခဲ့ယ္...။

ခ်ိန္ေတြရဲ႕အျခားတဖက္မွာ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေမွာလားန္...။

အခုခ်ိန္ အနာတ္မွာရွိေနမယ့္ခ်ိန္ေတြက ထပ္တူစီးင္းေနမယ္ဆိုင္င္းေရာကိုယ့္ကိုလြမ္းေမွာလားန္...။

.......................

တခါတေလ ကိုယ္စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ခါးသပ္သပ္ဝိုင္ေတြအစား အရက္ျပင္းျပင္းေတြပဲေသာက္ေနမိတယ္။
ဒါေတြက မူးဖို႔အခ်ိန္ပိုျမန္ေစတယ္ေလ။

တခါတေလမွ မင္းကိုသတိရမိေလာက္ေအာင္ အလုပ္ေတြဖိလုပ္ရင္း ကိုယ္ကုန္ဆုံးေနပါတယ္။

မင္းနဲ႕လဲလွယ္ခဲ့ရတဲ့အရာေတြအတြက္ ကိုယ္အရႈံးသမားမျဖစ္ခ်င္ခဲ့လို႔...။

မင္းအတြက္ သူရဲေဘာင္ေၾကာင္တဲ့ေကာင္ တစ္ေယာက္ဆိုရင္ပဲလုံေလာက္ေနပါၿပီ။

အကယ္၍သာ မင္းရွိရာဆီ ေရာက္နိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ၾကယ္ေပါင္းသန္းေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း ကိုယ္ေရတြက္နိုင္ပါတယ္... စြမ္းနိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေပါ့...

ညတိုင္းမွာေတာ့ မင္းေပးခဲ့တဲ့ မြတ္သိပ္တဲ့အနမ္းေတြကို လြမ္းေနရမယ့္အစား...အျပစ္တစ္ခုသာခ်မွတ္ေပးပါလို႔ ၾကယ္ေတြဆီေအာ္ေျပာေနမိတယ္...

ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူ ရွိေနသ၍ အသက္ရွင္ေနနိုင္ေသးတယ္။
အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့တဲ့အခိုက္အတန႔္ဆိုတာ အခ်စ္ကိုမျမင္ေတာ့တဲ့အခါမွာ ျဖစ္တည္တယ္။
မင္းဆက္ၿပီးရွင္သန္ေနေသးမယ္လို႔ ကိုယ္ယုံၾကည္တယ္။
ကိုယ္မျမင္နိုင္တဲ့ေနရာတခုမွာေပါ့...။

I'll Be There In 1945... [completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon