Bulaşık Teli - Hastane

Parçalar Birleşiyor

Odama girdiğimde karışılaştığım manzara beni hem korkutuyor hemde tedirgin ediyordu.Tıpkımın aynısı bir adam her adım atışımda bir daire varmışcasına dönerek yüzüme kötü kötü bakıyor uyuz bir gülüş atarak alay eder gibi kahkaha atmaya başlıyordu. 

Korktuğumdan yutkunarak derin nefes alıyor,üşüyen ayaklarımı üstüste koyuyordum.Konuşmam gerektiğini farkında olsam da ne diyeceğimi bilemediğim ikinci ben gitgide üstüme geliyordu.

"Cesaretli bir adamsın Holly hadi gel seninle konuşucaklarımız var" diyerek elini uzatıp üstüme doğru gelmesiyle gözlerimi kapatıp büyük bir çığlık attım.Kapı arkasına çömelip ellerimi kafamın üstüne bastırarak ayaklarımı içime çekmiş ağlarken Kate ve Matt odaya dalıyor.Ardından da tüm hastane.Ağlak ama korkulu gözlerle onları görünce rahatlıyorum.Soluma dönüp tüm odayı dikkatlice izleyince onu göremiyordum.

"Neyin var Holly" "Ne oldu " Soruları kulağımda bir uğultu gibi yayılırken nefes almam gitgide zorlaşıyordu.Görüntü de gitgide bulanıklaşmaya başlamasıyla Kate'in koşup getirdiği koca iğneyi vücuduma batırdığını hissediyordum.

------------------------------------------------

Bir süre uyuduktan sonra gözümü açtığımda başımda Lisa ve Matt vardı. Kate hemşireden izin aldıkları için yanımda duruyorlar. Matt endişeyle yüzüme bakıyor elimi sıkı sıkı tutuyordu. Lisa ise ağlayan gözlerini uyandığımı görünce koluyla hız bir şekilde siliyor ateşi olduğu için pek fazla yaklaşmak istemiyordu. Derin bir iç çekişimden sonra ;

"Birşeyim yok merak etmeyin.Sadece fazla düşündüğüm için kendimi kaybettiğim bir andı.Korkma lisa ayrıca ağlama.Hadi dinlenmeye gitmende yarar var.Senin yüzünden hasta olmak istemem." diyerek onu uzaklaştırmaya çalışıyordum.Ki matt'e herşeyi anlatabileyim.

Sözlerimden sonra Lisa hafif açtığı gözleri ve hasta bakışlarıyla gülümsüyor

"İyileşmelisin.Daha çok zaman geçireceğiz" diyerek elime bir kaç hafif vurmadan sonra yavaş adımlarla odadan çıkıyordu. Matt anlamış olacak ki meraklı gözlerle kapıdan çıkışını izliyor ve kapı kapandığı gibi dönüp hemen ;

"Neler oldu anlatacaksın yoksa seni şuracıkta öldürürüm ahbap" diyerek şakayla karışık tehdit ediyordu. Hafifçe doğrulmamla yastığımı düzeltiyor "Hadi anlat" bakışıyla yüzüme uzun uzun bakıyordu.

"Merak etme seni öldürmeden ben ölmeyeceğim" dediğimde sabırsızlığını dile getiren cümleleri söyleyerek

"Hadi ama şakanın sırası değil" beni sıkıştırıyordu.Derin ve uzun baktıktan sonra odaya girdiğimde karşımda birtane daha ben ile karşılaştığımı ve üstüme doğru geldiğinde korkup bağırdığımı anlattığmda gitgide endişelenen yüzüyle elimi daha da sıkıyordu.Kafasını arkaya çevirip hafifçe sallıyor benim farketmediğimi düşündüğü için üzülerek bir damla gözyaşı düşüyordu gözlerinden.

"Niçin böyle oldu tahmin edebiliyorum.Yalnızsın ve üstelik sana destek olmadım.Hepsi benim suçum.Harrye haddini bildirmek için zamana ihtiyacımız var.Kate hemşire ile konuşacağım artık asla yalnız kalmayacaksın.Harry ne yapıyorsa hiçbişey demiyeceğiz.Dostum seni asla kaybetmek istemiyorum" sözleri yüreğimi okşuyor ve gülümsememle aynı anda

"Biz kardeşiz" diye odayı yankılandıran seslerimizle havayı değiştiriyorduk.Bulduğum defterdeki son okuduğum yeri anlattığımda da "Belki de ondan etkilendin kimbilir.? Bir daha o defteri okumak yok.Tamam mı?" diye bakışında kabul edilmesini istediği düşünceyi istemeyerek onaylıyordum.

Oysa o defterde yazanlarla kendimi birebir eşleştiriyordum.Oradaki Damon bizim Harry idi.Çocukları olan bir adamdan bahsediyordu.Ki benim katil olduğumu söyleyen masum iki tane güzel kızlarım vardı.Yazılan bu defterin sonunu merak etsemde Matt olduğu sürece rahatça okuyamayacağımın farkındaydım.Ama biliyorum.Er yada geç Harry denen mahluka haddini bildireceğiz.Ama en önemlisi kızlarımın niçin hala katil olduğumu bildikleri halde yanıma geliyor oluşuydu.

Kate hemşire Matt'i alıp götürürken " Yarın odamızda buluşuruz ahbap.Daha seninle sabahlayacağız" diyerek el sallıyordu.

Verilen hapların etkisiyle yaklaşık 3-4 saat uyuduktan sonra Kate hemşirenin dürtmesiyle uyanıyorum.

"Küçük ziyaretçilerin var üstelik sana hediye de getirmişler" diyerek çekildikten sonra arkalarında kızlarımı görüyordum.Sevinçle yatakta doğrulurken küçük olan üstüme doğru geliyor yanağımı öpüyor ve "Geçmiş olsun baba" diyerek boynuma sarılıyordu.Aldığı bir hediyeyi elime uzatırken Emily üzgün bakışlarla yüzüme bakıyor 

"Daha dikkatli ol baba.Seni hasta görmek istemiyorum.Hem sana merak ettiğin birşeyi getirdim" diyerek fotoğraf dolu bir albümü uzatıyor ayak ucuma oturuyordu.İlk açtığım sayfada el ele duran bir çift vardı.Tahmin ettiğim üzere annem ve babam.Emily tek tek gösteriyor "bak burda çok eğlenmiştik" diyerek gülümsüyor arından kısa yutkunmalarla hüzünleniyordu.

"Anneniz.Anneniz nerede?" diye üzgün bakışlarımla soruyu yönelttiğimde 

"O kadının asla fotoğrafını saklamam". diye beklemediğim bir tepkiyle kaşlarımı çatıyordum.

"Niçin Emily?" dediğimde gözlerini aşağıya indiriyor,sağa çevirerek kırpıştırıyor,derin bir "ah" dedikten sonra 

"Seni aldattığı için baba.Herşey onun yüzünden oldu.Seni arkadaşınla aldattığı için onu öldürdün.İnan senin yerinde olsam bende aynı şeyi yapardım" dediğinden sonra sarsılarak gözümü kısıyor dudaklarımı ısırıyordum.

Hatırladığım birkaç saniyelik olayları birleştirmeye başlıyordum.Gördüğüm kanlı eller ve kanlı çarşaf o güne ait olduğunu artık adım gibi biliyordum.

"Peki size kim bakıyor?Kimin yanında kalıyorsunuz?Annemin mi?" 

dediğim düşünceyi kabul etmeyip sinirle kafasını sallıyor ;

"Hayır.Büyükbabamın yanındayız.Yaşlı olsa da o bakıyor.Sen sevmediğin içinde hastane kapısının önünde duruyor." dedikten sonra ;

"Hadi gitmeliyiz " diyerek kucağımdaki prensesin elinden tutup yanağıma bir öpücük kondurarak ;

"Yine geleceğiz hoşçakal baba" diyerek uzaklaşıyorlardı.

Peki annem? Ona ne olmuştu?

---

vizelerim olmasına rağmen yeni bölüm yazdım ^^ bol dua istiyorum. bölüm hakkında da fikirlerinizi bekliyorum sevgiyle kalın.Yeni bölüm haftaya!

Bölümün Müziği ; 

Alex Clare - Too Close

https://www.youtube.com/watch?v=zP50Ewh31E4