Chapter 13: Infatuation And First Kiss (Sorta)

100 14 1
                                    

Trev's POV

Sup mag dude, pare, chong. It's your boy Tre- ah fuck it with this damn intro. Haaays.

Okay so how do I start things off? Hmm okay first of all, I am thoroughly confused. Dude, never have I thought, and when I say never, I mean NEVER have I thought na makakasama ko 'tong dalawang 'to sa iisang place na kami-kami lang.

To say that I felt akward would be an understatement. This feels straight up weird to me since una, we obviously don't like each other, pangalawa they know about my little secret and they're using it against me at pangatlo wala akong magawa against it. I'm the fastest man alive and I can't seem to run away from these two. Talk about ironic pre.

Kasalukuyan kaming naglalakad ngayon at napapagitnaan nila ako. Si madaldal ang nasa unahan ko while itong si Gab (?) naman ang nasa aking likuran. And ang awkward talaga mga pre no lies. Not to mention kinakabahan parin ako dahil nalaman nilang may crush ako dun sa tomboy nilang kaibigan. Which is paano? Like, I've never even told anyone that let alone them. Heck kahit nga mga kaibigan ko 'di nila alam eh. So how the hell did these two find out? Or maybe this was all a bluff?

Puta onga 'no? What if they're just bluffing me and all? Tapos ako naman 'tong si tanga nabiktima ng kasinungalingan nila. Tangina wala rin pala.

"Ha, this looks like a good spot to talk." Rinig kong sabi nitong si daldal sabay hinto sa paglalakad kaya napahinto rin kami.

"Sit." Sabi pa niya gesturing towards the fancy looking wooden bench. Napatingin naman ako sakan'ya.

"Eh? Sorry pero you don't tell m-" At 'di ko na nga natapos ang aking sasabihin nang pwersahan niya akong tinulak papaupo dito. Bagamat medyo nagulat ay lowkey thankful parin ako na 'di ako natumba or that would've been embarrassing on my part. The last thing I need is to embarrass myself in front of these two.

Nang maka-recover ay inis ko siyang tiningnan.

"Don't start with me now." She warned nang buksan ko ang aking bibig upang sana'y magsalita. Ba't ang sama ng ugali nito?

Bigla niya namang ginamit ang kan'yang kapangyarihan at nagpakawala ng halaman na nagsilbing upuan para sakanilang dalawa. So bale ang peg namin is nakaupo ako magisa sa bench na 'to while nakaharap sakanila. Naupo na sila and to be fucking honest I'm feeling really uneasy while they're both just looking at me.

I decided to just look at our surroundings para ma-distract ako kasi mga dre, this shit is awkward as hell!

Agad na ibinalik ko ang aking tingin sakanila when I heard the talkative brat heave a deep breath.

"So..." She started off and I just looked at her confused.

So what?

"Ugh Gab help me. I don't know what to say." Agad na baling niya dito sa kasama niya na ngayon ko lang napansin ay kanina pang nakatingin sa shirt ko.

Out of curiosity tuloy ay napatingin narin ako dito.

May problema ba?

I was wearing a navy blue Yves Saint Laurent shirt and I saw na wala namang problema or kahit dumi manlang. Napatingin ulit ako sakan'ya, her eyes remained on my shirt while her face naman remained emotionless. And again, I felt uneasy.

Puta ba't ba ganito 'tong isang 'to?

Wanting to break the tension and awkwardness I decided to speak narin.

"A-ano bang kailangan niyo sa'kin?" Tanong ko, silently cursing myself when my voice came out shaky. Nyeta dis. 'Di ako sanay na ganito ako. I'm usually the one na mahilig manginis and all pero why am I a nervous wreck right now?

MH University: Brain vs. Brawn (MH series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon