The Good Boy's Game - Book1 - COMPLETE

Epilogue

Alyza

After three year na pamamalagi sa America finally nakauwi na ko. Miss na miss ko na talaga ang buhay sa Pilipinas. Malaki kasi ang pinagkaiba ng pamumuhay sa America. Kailangan ko parati na gumising ng maaga dahil nga sa dorm lang ako na nakatiri. Working student ren ako doon, kailangan ko talagang magtarabaho para may pera naman ako kahit papaano. Dahil kong aasa lang ako sa scholarship ko hindi talaga ako mabubuhay doon.

I decided na tanggap ang scholarship sa America at doon magaral. Hito naren ang ginawa kong dahilan para ma takasan ang sakit, pinilit kong nagpakalayo-layo para makalimot. Ngayon masasabi ko na buo na ulit ako. Wala na akong galit na natitira sa puso ko. Handa na akong harapin muli ang mga taong iniwan ko dito.

Hindi ko sinabi sa mga kaibigan ko na aalis. Tanging si Mama lang at si Kuya ang nakakaalam. Kasi ayokong ma distract at kailangan ko talaga magfocus sa sarili ko. Kahit si Miah hindi ko sinabihan, dahil pag laman niya ipagsasabi niya yon.

Hindi ko na alam kong ano na ba ang nangyari sa kanila after three years. Naka graduate na kaya sila. Gusto ko na silang makita lalong lalo na si Jairus. Hito na ang tamang panahon na hinihintay ko ang muli siyang makausap.

Kahit na sa America ako hindi paren siya ma wala-wala sa isip ko. Ni minsan hindi ko man lang na kita ang mukha niya sa facebook. Ang tanga ko naman kasi nag deactivate ako ng account. Pero malaki ren ng itinulong nito dahil wala na akong nakikitang toxic sa feed ko.

Hinugot ko sa bag ko ang cellphone dahil bigla na lang itong tumonog. Sino na naman kaya ang tumatawag.

"Hello" wika ko.

"Sa wakas sinagut mo naren, kanina pa kita tinatawagan" akala ko naman kong sino si kuya lang pala ang tumatawag.

"Kuya, na ka airplane mode ang cellphone ngayon ko lang na buksan dahil nan dito na ako sa airport"

"Okay, then. Sige na maysusundo sayong sasakyan na kulay pink. Hintayin mo na lang sa labas"

"Okay, see yah"

Pinatay ko na ang cellphone ko. Kasi naiirita ako sa bosis ni kuya. Kinuha ko  lang na ang malita at bag  sa scanning machine at lumabas na. Buti na lang hindi masyadong mainit dito at walang masyadong tao. Lagot kasi ako nito pag nalaman nila na dumating na ako sa pilipinas. Ang pinakaayaw ko pa naman ang pagkagulohan ako. Nasan na ba kasi ang susundo sakin bakit ang tagal niya. Kanina pa ako nakatayo dito, sumasakit na ang paa ko.

Naghintay pa ako ng sampung minuto hanggang sa wakas dumating narin ang susunod sakin. Kinuha na nong lalaki naka sun glasses ang malita ko at ginalagay na niya ito sa likod ng sasakyan. Parang pamilyar sakin ang mukha niya. Pero kong sino man siya nakakainis siya pinahintay niya pa ako. Hindi niya ba alam na kailangan niya ako ingatan.

Pinagbuksan na niya ako ng pinto at agad na akong pumasok. Gentleman pa tong mukong nato. Ng makapasuk naren siya pinaandar na niya ang sadakyan. Habang nasa byahi kami hindi wala wala sa isip ko ang mukha ni Jairus. Ganon paren ba kaya ang mukha niya? Na toon bigla ang paningin sa driver ng bigla itong magsalita.

"You look very different, mas lalo ka pang gumanda"

"What are you talking? Do I know you?"

"Yes, I am the reson why you accept the scholarship in America. Ang sakit lang dahil hindi ka man lang nagpaalam ng maayos"

Hindi ko alam kong paano ako marereact sa mga sinabi niya. Ni hindi ko nga siya kilala at isa pa ma labo maging si Jairus to dahil hindi sila mag ka busis. Tinignan ko lang siyang ma buti hanggang sa dahan dahan niyang inalis sa mata ang sun glasses na su'ot niya.