Korkularıyla yüzleşmek zorunda olan bir kız ve intikam peşinde koşarken Aşka düşeceğinden habersiz bir çocuk.
GÜL ve ANIL
Anılın sert kişiliği Gülün fobileri yüzünden korkan hayatına ilgi duyar ve Gülü tanımak için elinden geleni yapar. Gül hiçbirin...
Yukarıdaki gül👆 Eğer görünmüyorsa buradan bakabilirsiniz👇
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gerçekler. Sürekli acı gerçek diye bir kelime dolanıyor insanların ağzında. Gerçekler acı mıdır? Siz hiç bir mutluluğun sahte olduğunu gördünüz mü? İnsan yalandan gülümseyebilir mi ya? Sahte olduğu anlaşılmaz mı? Acı gerçek diye bir şey aslında yok. Acı ve tatlı var sadece. Gerçek ikisine de uyar. Tatlı gerçeklerimiz de var hayatta. Başarılarımız var. Hayallerimiz var. Tamam hayat bunlarla sınırlı değil. Birde kötü yüzü var. Kaybedişlerimiz, sessiz çığlıklarımız, odamızda yanlız başımıza geçirdiğimiz aylarımız. Sustuğumuz ama ağladığımız zamanlarımız da var. Ve acı her zaman tatlının üstüne bindi bu hayatta. Peki biz neden acı ile tatlıyı eşit tutup tatlının kaybetmesine sebeb oluyoruz. Hadi! Tatlını arttır sende. Komaya girene kadar tatlı şeyler yaşa. Bak etrafına, gez şehirleri, gör insanları. Yeni tatlar dene mesela. Yeni arkadaşlar edin. Yine acı çekiceksin unutma. Çünkü acı bu hayatın bir parçası...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözümü yangından alamıyordum. Bir yandan serum yüzünden hareket edemiyor. Bir yandan da onunla savaşıp gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum. Niye çalışıyorsam. Uykunda be Gül! Uyurken ölürsen hiçbişey hissetmezsin. Korkma.. diyorum kendi kendime. Birazdan huzurlu bir uykuya dalıcak ve hiç ama hiç uyanmıycaksın.
Duman yüzünden öksüresin geliyordu ama buna bile halim yoktu. Alevler öyle büyümüştü ki. Dumanı gören kaçmıştı. Kimse gelip beni almamıştı. Dışarıdan bir kadının "İtfaiyeyi arayın!!" diye bağıran sesi geliyordu.
Kurtulacak mıydım? Hiç umudum yoktu. Çünkü benim tek kurtarıcım yanımda yoktu.
Seruma daha fazla karşı çıkamadım. Gözlerim yavaş yavaş alevlere baka baka kapanıyordu. Bilmediğim bir suçun bedelini ödüyordum. Ben masumdum. Buna emindim. Ama bedeli ben ödüyordum.
Umut yitirildiği zaman herşey bitmiş demektir. Ben yitirdim. Burdan kurtulacak ne gücüm var ne de yolum. Yolar kapandı. İzler silindi. Haldun burayı terk edip beni burda bırakıp gitti. Dışarıdan adamına arabayı çalıştırması hakkında bir emir verdiğini duydum. Alev çıtırtıları arasına bir de Haldunun gittikçe uzaklaşan araba sesi eklendi. Sesler kesildi. Yanlzıdım artık. İtfaiye bile aramadılar belki. Hala ses seda yok. Komik dimi. Adamın yaptığına bakın. Günlerdir beni uyutuyor. Şimdi de yakıyor. Yanmaya mahkum ediyor. Nerde olduğunu bile bilmediğim bu evin görkemli odasında dumanlar içinde, alevler içinde ölücem. Ama sakın üzülmeyin. Ben süper kahramanlarımı bulamaya gidiyorum. Onlarla beraber olmaya gidiyorum...
