The hawk

Hoofdstuk 10 - De Jen grotten

Ik kijk hem even benauwd aan. 'Wat nu?' vraag ik. Hij opent zachtjes de deur en kijkt even. Als hij de deur weer heeft gesloten pakt hij mijn hand. 'Ik breng je even naar een andere plek. Het gaat helemaal mis in de zaal. Meldora is niet alleen en in de zaal is het niet bepaald gezellig. ' Zonder dat ik nog iets kan zeggen trekt hij me mee de gangen door. Uiteindelijk komen we uit in mijn kamer. Hij sluit de deur  en vervolgens gaat hij er met zijn rug tegenaan staan. Ik sta midden in mijn kamer. Ik draai me om en loop naar hem toe. 'Wat is er aan de hand in de balzaal?' vraag ik beslist. Ty kijkt bedenkelijk en besluit het dan toch te zeggen. 'Meldora heeft veel handlangers en in de zaal is een gevecht aan de gang.' zegt hij. Ik voel mijn ogen groot worden en ik zie dat Ty niet weet waar hij moet kijken. Ik duw hem aan de kant en open de deur en vervolgens loop ik de deur door. Ik hoor hem nog roepen en dat zet me aan het rennen. Hij haalt me natuurlijk in, hij heeft een veel betere conditie. Hij laat me stoppen. 'Amelia, je gaat niet terug.' zegt hij beslist, alsof hij me moet beschermen. 'Ik ga toch, ik kan die mensen niet zo laten zitten. Dit gaat toch allemaal om mij. En als ik er tussen uit knijp, is dat laf.' roep ik. Mijn stem trilt, maar ik moet dit doen. Ty zucht. 'Heel even en ik blijf bij je. Als er iets mis gaat grijp ik in.' Ik moet hem beloven dat ik voorzichtig zal doen, anders zou ik niet mogen gaan. We rennen naar de gang waar ik doorheen ging voor ik mezelf presenteerde. We staan voor de deur en achter de deur hoor ik flinke bonzen. Ik gooi de deur open en laat Ty achter me. 'Stop!' schreeuw ik over het kabaal uit. Iedereen lijkt te schrikken en kijkt meteen richting mij. Ik zie Meldora op de troon van de balzaal zitten. Freya zie ik ergens aan de rechterkant staan. Meldora kijkt geïnterreseerd naar mij. 'Zo zo...' ze neemt me even in haar op. 'Jij bent dus Amelia.' Ik kijk fel. Ik moet me nu even opstellen als een zeker persoon. 'Wat denk je dan?' sis ik. Ze knijpt haar ogen samen. Ik loop de trap af en ik hoor Ty nog fluisteren dat ik dat niet moet doen. Iedereen maakt het pad vrij en Meldora staat op. Op drie meter afstand stop ik met lopen. 'Amelia is terug gekeerd.' lacht ze. 'Ze willen jou dus met mij laten vechten.' Ze barst in lachen uit en dit keer is het aan mij om mijn ogen samen te knijpen. 'Is het grappig?' vraag ik sarcastisch. Ze stopt en kijkt me verbaast aan. 'Een meisje van zestien die zo'n toon tegen me durft aan te slaan. Je weet dat ik je nu in één seconde kan doden?' vraagt Meldora. Ik moet mijn woorden zorgvuldig kiezen, op een of andere manier voel ik me zeker. Iedereen in deze zaal, op de handlangers van Meldora na, vertrouwt op mij. Ik stap naar haar toe. 'Verdwijn uit mijn paleis, onze strijd komt nog wel.' sis ik. Ik zie haar verontwaardigd kijken. Ze wenkt met haar hand en haar handlangers komen bij haar. 'Daar hou ik je aan Amelia. Tot de volgende keer en dan hou ik me niet in.' Ze draait zich om en loopt de zaal uit met de handlangers achter haar aan. Opeens verlaat een zucht mijn mond. Ik was er goed uitgekomen, maar was wel dom bezig geweest. Ik voel opeens Freya's armen om me heen. 'Dat was heel knap van je, maar ook heel gevaarlijk. Morgen moet ik je iets belangrijks vertellen.' zegt ze. Vervolgens richt Freya zich op de rest. 'Hierbij is het gala afgelopen. Bedankt voor uw komst.' Freya knikt dankbaar en loopt de kamer uit. Ik loop terug naar de trap en loop naar boven, terwijl ik de bewonderende complimenten volledig negeer. Ty staat nog steeds bij de deur. Hij slaat zijn arm om mijn schouders en samen lopen we zwijgend naar mijn kamer. 

De volgende ochtend word ik weer om dezelfde tijd gewekt door de bediende. Ik krijg net zoals gisteren een dienblad vol met eten en daarna kleed ik me aan. Ik had een nacht zonder dromen en lag veel wakker. Ik dacht de hele tijd aan wat Meldora had gezegd. Vannacht realiseerde ik me ook dat ik het echt goed had aangepakt. Ik loop aangekleed en wel naar de studeerkamer waar ik Freya vind. 'Ga zitten Amelia. Ik heb je veel te vertellen.' Ik ga zitten en Freya pakt een boek uit haar kast. Ze legt het boek voor me neer en kijkt me aan. 'Lees eens wat er op de kaft staat.' zegt ze. Ik kijk naar de kaft. 'De legende van de Jen grotten.' lees ik op. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Ze knikt. 'Ik ga je een verhaal vertellen. Dit is een sprookje wat aan alle elven kinderen wordt voorgelezen. Het gaat over, zoals je net las, de legende van de Jen grotten. In deze grotten vind je de bron van Anesta. Dit is niet zomaar een bron, deze bron is de bron van alle elven krachten. Van mijn krachten, van de krachten van Meldora maar ook van de krachten van alle elven in het land. Iedereen denkt dat het een legende is, maar de elven van adel weten dat dit een leugen is. En dat ga ik je nu ook uitleggen. In de Jen grotten vind je een stenen muur, die stenen muur kan enkel geopent worden door iemand die de juiste spreuk kent. Die spreuk heeft mijn moeder me geleerd. Ik heb natuurlijk gekeken en achter die stenen muur is een soort waterval, met een klein meertje. In dat meertje stroomt geneeskrachtig water. Maar ik weet dat je daar ook speciale krachten kan halen, helaas weet Meldora dat ook. Als je dat water omzet in een diamant en die als ketting omhangt, zijn je krachten sterk genoeg om tegen Meldora te kunnen vechten. Meldora heeft zelf ook een diamant. Ik had er één, maar die heeft ze vernietigd. Ik heb geen nieuwe meer kunnen halen, dit is maar één keer mogelijk. En die kans wil ik jou ook geven. Samen met de KEB mag je naar de Jen grotten om dat Jen water te halen.' Ik heb het hele verhaal aandachtig aangehoord. Ik besef dat dit allemaal als voorbereiding is voor mijn ultieme gevecht met Meldora. Ik kijk naar Freya. 'Ik denk dat dat het beste is. En bovendien zal dat de enige manier zijn om met Meldora te vechten.' Ik denk eens goed. 'Ik ga dat water halen.'