The hawk

Hoofdstuk 9 - Meldora

In de kast hangen zo veel jurken dat iedereen er jaloers op zou zijn. Gelukkig ben ik er vroeg aan begonnen want ik weet niet hoe lang het zal gaan duren voor dat ik eindelijk mijn keuze heb gemaakt. Ik pas verschillende jurken.  Ik vind een zwart met wit jurkje waar ik mijn ogen niet meer vanaf kan houden. Ik trek hem nog niet aan. Ik loop in mijn normale kleding de kamer in en werp vervolgens nog een blik op de klok. De tijd lijkt te vliegen want het is al één uur. Ik snel naar de aangrenzende badkamer en open een paar kastjes. Uiteindelijk vind ik een kast met allemaal apparaten voor mijn haar, perfect maar ook zo onwaarschijnlijk. Ik zoek een krultang en krul mijn haar. Als ik klaar ben met mijn haar loop ik terug naar de kast om dit keer wel het jurkje aan te trekken. Ik kan niet op hakken lopen dus ik zoek de zwart met witte ballerina's van gisteren op. Ik loop de kast weer uit en loop naar de kaptafel. Daar doe ik snel mijn make-up en vervolgens ben ik er helemaal klaar voor. Ik heb er veel te lang over gedaan want het is inmiddels al zeven over half twee. Ik loop nog even langs de spiegel en als ik mezelf heb goed gekeurd kan ik mijn kamer verlaten. Maar ik kan het gewoon niet laten om nog even door het raam te kijken. Ik kan zien dat het grote plein voor het paleis al vol stroomt. Ik krijg er de rillingen van. Ik verlaat mijn kamer en als ik door de gangen loop zie ik helemaal niemand, die zullen allemaal wel buiten of bij het balkon zijn. Als ik bij het balkon aankom staat Freya er ook al. Als ze mij ziet kijkt ze even op haar horloge. 'Precies op tijd.' zegt ze goedkeurend. 'Prinsessen zijn altijd op tijd, anders is de rest gewoon te vroeg.' Ik moet lachen om die opmerking al weet ik niet of dat oprecht was of dat het kwam doordat ik zenuwachtig ben. Na een paar minuten krijgen we te horen dat het tijd is. Freya knikt en als de deuren van het balkon open gaan word ik tegen gehouden en loopt zij door naar het punt van het balkon waar een microfoon staat opgesteld. Ze houdt een babbeltje met het volk, ik kan merken dat het volk veel om haar geeft. Na een paar minuten komt ze aan op het onderwerp waarvoor iedereen gekomen is. 'Dames en heren, dan is het moment nu aangebroken. Na zestien jaar onzekerheid over haar bestaan, is ze nu eindelijk terug gekeerd. Gezond en wel is hier mijn dochter en jullie prinses, Amelia Queenston prinses van Anesta.' Ze draait zich om en wenkt mij. Iedereen die aanwezig is, is rumoerig en wilt me nu wel eens zien. Ik stap het balkon op en loop naar Freya. Eenmaal naast haar begint ze een verhaal te vertellen. Iedereen is opeens stil. Ik mag de afsluiting doen. 'Nou, ik heb geen speech.' lach ik en hoe slecht de grap ook was, alle elven moeten lachen. 'Maar ik mag jullie allemaal van harte uitnodigen op het gala vanavond. Dus ik hoop jullie vanavond te mogen zien op het gala, iedereen is welkom!' We zwaaien nog wat en lopen dan het balkon af. Freya kijkt me aan. 'Dat heb je geweldig gedaan, dat spreken voor grote groepen mensen zit in jouw bloed.' zegt ze. Ik denk in mijn hoofd iets heel anders. In het echte leven, nou ja... op de aarde ben ik een onzeker meisje. En hier ben ik een prinses. We maken nog wat afspraken voor vanavond en dan nemen we afscheid. 

De avond ben ik niet alleen. Als ik in mijn kamer televisie aan het kijken ben en mijn eten laat zakken komt er opeens een voorbereidingsteam naar binnen stormen. 'Oh Amelia. Aller eerst, welkom terug in Anesta. Je zag er fantastisch uit op het balkon.' begint één van de elven. De andere elven vallen in. 'En wij gaan jouw gala helemaal geweldig maken!' Veel tijd om me te verzetten heb ik niet. Ik word bijna van het bed af getrokken en ik word op een stoel gezet. De elven vliegen de kamer door en lopen aan alle kanten aan me te trekken. De één lakt mijn nagels terwijl de ander mijn haar doet en weer een ander zoekt iets uit om aan te trekken vanavond. En het duurt dan ook een hele tijd tot ik na hun mening eindelijk klaar ben. Ze leiden me met mijn ogen dicht naar de spiegel en op drie mag ik mijn ogen openen. 'Één, twee en drie!' Meteen open ik mijn ogen en kijk ik niet naar Amy, nee ik kijk naar Amelia. Een trotse elven prinses. Dat was ik niet meer, dat was een super mooie ik. Ik weet dan ook geen woord uit te brengen om het team te bedanken. Ik moet van mezelf iets zeggen. 'Wow, dit is gewoon... wow.' lach ik. Ik hou mijn hoofd schuin en als het meisje in de spiegel dat ook doet weet ik dat ik dat ben. Het team praat uitbundig met elkaar terwijl ik mijn lange witte jurk bekijk. Ik voelde me echt een prinses. Ik draai een rondje terwijl ik mezelf bewonder. 'Je ziet er geweldig uit Amelia. Nu moeten we echt gaan, het is al vijf voor zeven dus het gala kan ieder moment beginnen!' roept een van de elven benauwd. Het team en ik lopen door de gangen tot onze wegen scheiden. Ze leggen uit dat zij naar links moeten en dat als ik de volgende gang naar links pak ik dan op een verhoogd gedeelte van de balzaal kom. Ik knik begrijpend en doe wat ze zeggen. Ik kom bij de deuren en hoor dat een elf me aankondigt. Ik stap de gigantische deuren door en kom inderdaad uit op het verhoogde gedeelte van de balzaal. Iedereen kijkt me vol bewondering aan en ik kijk naar de elven. Het is een enorme balzaal en toch staat hij bijna helemaal vol. Ik loop de trap af op weg naar Freya. Ze omhelst me en fluistert dat ik er geweldig uit zie. De rest van de avond babbel ik met verschillende elven en waag ik af en toe een dans met wat mensen. Als ik aan een tafel sta te kijken naar de mensen voel ik een warme hand op mijn schouder. 'Je ziet er geweldig uit.' hoor ik iemand zeggen en ik hoef er niet lang over na te denken voor ik de stem kan plaatsen. Ik draai me om en kijk in de ogen van Ty. Ik had hem de hele dag nog niet gezien. Hij heeft een smoking aan en ziet er dan ook knap uit, ook al is hij dat zonder smoking ook. 'Nou dankjewel.' zeg ik zo beleefd mogelijk, dat maakt hem aan het lachen. Ik praat met Ty en uiteindelijk vraagt hij mij ten dans. Natuurlijk neem ik deze dans aan. Als we op de dansvloer staan, lachen we meer dan dat we dansen. Tewijl ik heel slecht dans, danst hij bijzonder goed. Maar het lijkt hem niet veel te boeien want we hebben een geweldige tijd. Opeens vliegt de deur van de balzaal open en met een harde klap komt de deur tegen de buffet tafel aan. De muziek stopt en iedereen is meteen stil. Ty en ik stoppen met dansen en kijken naar de deur. In de deur opening staat een vrouw en ze ziet er niet bepaalt vrolijk uit. 'Oh, ik stoor toch niet?' schalt haar stem. 'Ik bedoel, iedereen was welkom dus ik dacht laat ik ook eens een gokje wagen.' Ik zie haar ogen zoeken. 'Waar is ze? Waar is Amelia.' Haar stem snerpt dit keer en mijn hart slaat een slag over als ik me realiseer dat ik Amelia ben. Ik voel dat Ty me naar achteren duwt en ik zie dat hij voor me gaat staan. Meerdere elven schuiven on opvallend voor ons. Terwijl de vrouw nog steeds loopt te schreeuwen trekt Ty me door een kleine deur de balzaal uit. Als hij de deur zachtjes heeft gesloten kijk ik hem geschrokken aan. 'Wie.. wie is dat?' vraag ik met een bevende stem. Hij zucht en kijkt me doordringend aan. 'Dat is iemand waarbij je uit de buurt moet blijven. Want dat is Meldora.'