Daydream With Me [SB19 One Shots]

Kuya - Sejun Nase

[an excerpt from the story that i will never write wherein John Paulo hates it when Bianca calls him 'kuya'] 

"I told you Kuya Josh, I will not join that beauty pageant!" Muli pa ay pagbabanta ni Bianca sa kaniyang nakatatandang kapatid. "Sino ba naman kasing may sabi sa iyong isulat mo yung pangalan ko dun? Nakakainis, ha. Hindi naman kasi ikaw yung rarampa doon!" 

Kapag kuwan ay padabog niyang ibinagsak ang kanyang kutsara't tinidor. She's not really that immature for a sophomore college student, however, what his big brother did was unforgivable. She just can't join that pageant. Not now. Not ever. Ni hindi nga siya marunong magsuot ng matataas na heels, at wala rin siyang lakas ng loob na humarap sa maraming mga tao. She'd rather play basketball and read her books all day than join that kind of contest. 

Ibinaba ni Josh ang kanyang kubyertos at bumuntong hininga, he admits that what he did was wrong, hindi niya muna kinonsulta si Bianca patungkol sa gusto niyang mangyari. Kaya lang kasi gusto niya talagang tulungan ang kapatid niya na tumaas ang self-esteem nito. 

"And I already told you that I'm doing this for you and hindi na natin pwedeng burahin pa yung pangalan mo dun. Hawak na ni President Beida yung listahan." 

"You're doing this for me?" tumawa siya ng sarkastiko, she was fuming mad but she knows that there's no use in exploding, so just like the kind hearted person that she is, she opted to deal with it calmly. "Really, ha? I know what you're doing and I appreciate it but not this, not like this, Kuya Josh. Bahala kang makipag-usap kay Beida pero hindi talaga ako sisipot sa screening." 

Hindi na niya inantay pa na makasagot ang kaniyang Kuya. Tumayo na siya at inayos ang kaniyang gamit. 

"Aalis na ako, mauuna na ako sa university. Ayoko munang kasabay ka." 

Ngunit bago pa man siya makaalis ng tuluyan sa dining room ay may pumigil sa braso niya. 

"Don't go alone. You're not yet used to commuting. Ihahatid na kita. I brought my car with me." 

It was her Kuya Paulo, one of his brother's best friends. Sa sobrang tahimik nito ay nakalimutan niyang kasabay nga pala nila ito sa hapag kainan. 

"Di na. Wag na, Kuya. Kaya ko naman po," pagtanggi niya. She squirmed a little bit because of his piercing stare, it was soft yet enigmatic. Sa lahat ng tropa ng Kuya niya ay ito ang pinakatahimik at masungit, ito rin ang pinakamadalas sa bahay nila, ngunit kahit na ganoon ay ito ang pinakamalapit sa kaniya, di man sila madalas mag-usap pero para silang may tacit understanding patungkol sa isa't-isa. 

"Don't be stubborn, B. Sumabay ka na sa akin," Sejun stated with finality as if he was annoyed. She sighed. Ano pa nga bang magagawa niya. Tumango na lang siya at saka hinigpitan ang hawak niya sa strap ng kaniyang sling bag gamit ang kaniyang malayang kamay. Hawak pa rin kasi ni Sejun ang kabila niyang braso. 

Tumayo ito at saka pinat ang ulo niya. Ano ako? Tuta? Ang cute ko namang tuta.  

"Josh, mauuna na kami ni B. Ako na ring bahalang maghatid sa kaniya pauwi, pareho kaming alas otso ang uwi today." 

"Hoy! Bakit si Bianca lang ang isasabay mo? Paano ako?" reklamo sa kaniya ni Josh. "Porque boto ako sa iyo at—" 

"Shut up, Josh," Sejun glared at him. "Stop acting like a child dude, marunong kang mag-commute and you have a motorcycle that you can use. And you better do something about that list, that was very insensitive of you." 

"Pero di na nga kasi—" 

"NBA 2k20." 

And just with those two words Josh agreed with Sejun even though he knew Beida will definitely scold him because of what he did.