Binhi - Josh Santos

255 15 20
                                    

[patawarin mo ako, josh. love kita. and please listen to arthur nery's binhi for today's one shot. look at the lyrics closely. those were josh's thoughts after the ending of this one shot.]

Fire is one of the most powerful and beautiful element that exists and I actually love it. I love being near it because it warms me. I love seeing the different hues that dances along with each other as it burn. There was a reason why insisted "Alab" to be the title of our song and that was my love for fire. 

I love fire. 

But not today.

Not today when it is consuming the house that I call my home. 

Not today when it is raging and burning out of control. 

Not today when it's not giving me the life, the burning, it gives me. Instead, it's destroying everything that I love, that I came to grow up with. 

This time, I hate it. 

There were a mass of people gathered outside our burning house. Some were actually concern and were helping the firefighters. Some, who obviously was just there to watch the spectacle unfold, were holding up their phones to take a video and were gossiping to themselves. The hell?  Mga walang pakundangan.  

I tore my quick gaze away from them and ran towards the officer. 

I tried to be calm. I honestly did. Pero mahirap pala maging kalmado lalo na kapag ang mga mahal mo sa buhay ang nasa panganib. I couldn't care less about our assets. I have a lot of money, I can buy it all again in just a snap of a finger. But life... life is something my wealth cannot buy.

"Boss," untag ko sa pulis. "Nakalabas na po ba lahat ng nasa loob?" 

He looked at me. "Bahay ho namin yan. Pamilya ko po ang nasa loob," pagpapatuloy ko.

 Hindi mawala ang kabog sa dibdib ko. Hindi ko kakayanin kung pati si Mama ay mawala sa akin.

"Nakalabas na ang mga nasa loob," I let go of the breath that I didn't know that I was holding. Buti nala- "Pero po may isa pang hindi nakakalabas, Sir. Yung may-ari ng bahay ay na-stuck pa sa loob." 

Hindi ko alam kung anong sunod kong gagawin. Gusto kong tumakbo sa loob para iligtas si Mama kasi hindi siya pwedeng mawala sa akin. Siya nalang ang meron ako. Pero gusto ring bumigay ng katawan ko, nanghihina ako. Parang hinigop ang lahat ng enerhiya ko. Napamura ako nang mahina. Bakit ganto? Asan yung adrenaline kung kailan ko kailangan?

I held on to the officer. 

"Sir, kailangan kong pumasok! Kailangan kong iligtas ang Mama ko!" 

Adrenaline? Who needs that? Kailangan kong makapasok sa loob kahit anong mangyari!

Akmang susugod na ako nang pigilan ako ng officer. 

"Sir! Huwag na po kayong pumasok sa loob. Dalawa na ho sila roon, hindi kami pwedeng magdagdag pa ng casualties!" 

Marahas akong napalingon sa kaniya. "Dalawa?! Hindi ba't sinabi mong isa lang ang nasa loob?" 

"May nagpumilit hong pumasok na babae kanina para iligtas ang Mama mo. Sinundan na po sila ng mga bumbero. Kaya ho kumalma kayo." 

"Kumalma?" 

Natawa ako ng pagak. 

Napamura.

Paano ako kakalma? 

"Sinong babae ang pumasok sa loob?" Kabado kong tanong. 

I have a hint pero ayokong makumpirma iyon. Siya lang naman ang may kabisado ng loob ng bahay namin except us. Siya lang naman ang nakakaalam kung nasaan si Mama nang ganitong oras because she knows my mother like the back of her hand, like how she knows me so well. 

Daydream With Me [SB19 One Shots]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon