THAT GANGSTER IS AN INSTANT MOMMY

CHAPTER 42: The End

"Moone Cheska Ford."

I walk with confidence as the Master of ceremony announced my name. At last, of all the things I've been through I have found the end. Also with the first step to begin with something better.

Malugod kong tinanggap ang aking diploma sa pagtatapos ko ng Seior highschool at masayang nakipagkamay sa mga nakakataas sa eskwelahan.

Matapos nito, nagtungo ako sa gitna ng stage upang tignan ang mga taong parte na ng buhay ko. Wala akong pake kung natatabunan ko ang ibang nagmamartsa, sila ang mag-adjust, sa amin naman itong school eh.

But then, I saw dad glaring at me kaya wala akong nagawa kung hindi ang bumalik sa kinauupuan ko hanggang matapos ang seremonya. After the incident, dad told me that he'd been part of underground organizations, well it's not his thing but he did it for me and as for now, he already gave his resignation so with Chester. I thank them for being always there by my side. That no matter what way it is, they get through it for me.

"Boss smile!"

Napatingin ako sa kaliwa ko nang marinig ko ang martinis na boses ni Ashley. Nasa tabi niya si MC na may hawak na camera at nakatutok sa akin. Inirapan ko sila ngunit ngumiti rin kalaunan. I also thank them both, that despite of the trouble I brought them, they never leave my side. Inabot nila ang cellphone sa akin. Nagtataka kong inabot ito sa kaniya. Inigesture niya namang tawag kaya itinapat ko ito sa aking tenga.

"Hello honey!" Napairap na lang ako.

"Don't call me that pito!" masunigit kong ani. Mang-aasar na naman ito.

"Hahaha bakit ang bitter mo ata ngayon buwan? Ayy! Mukhang alam ko na." Malungkot na lang akong napangiti. Nakakainis, talagang ipinaalala pa niya.

"I'll end this-" Banta ko, ngunit nakatutok pa rin sa tenga ko ang telepono.

"Whoa! Wait lang naman wala na nga ako diyan tapos bababaan mo pa ako." Pagdadrama niya kaya muli ako napairap.

"Bakit ka ba kase hindi makapaghintay na lumayas? Alam mo namang graduation ko!" bulyaw ko. Napalakas rin ang boses ko kaya may iilang nagtinginan sa kawi ko.

"Alam mo namang para sa future ko ito. Alam kong wala akong pag-asa sa 'yo kaya doon ako sa may pag-asa."

"Whatever you sounded like a jerk na kung ayaw ng isa doon sa isa." That's a joke.

He went back to states, to follow his so called dreams. I know he likes me but, he loves that girl. The reason why he abandoned my graduation. Parang hindi ko siya kababata. Inuna pa talaga ang lovelife. Though, I'm happy for him that he finds who he really needed, he knows that I only like him as sibling from the start.

"Mommy!" Napaigtan naman ako nang bigla na lang umakap sa akin si Sky.

"Oh nariyan pala ang self proclaimed son mo." biro nito sa kabilang linya sabay halakhak.

"Seven!" Saway ko rito, dahil kapag narinig siya ni Sky mag-papasaringan na naman sila. Napakaisip bata niya.

"Is that the ugly number?" -tanong Sky kaya napatawa na lang ako, sinasabi ko na nga ba. Simula nang magkakilala sila ni Seven, ayaw niya na rito at sinasabing seven daw ang pinakapangit na numero.

"Don't talk to him mommy, his ugly!" dagdag pa ni Sky.

"Aba't pasalamat kang bata ka at wala ako riyan nakuuuuu." Gatong naman ni Seven.

Napairap na lang ako. Walang bata, walang matanda sa kanila. Lagi silang nag-aasaran hanggang sa mapikon at umiyak si Sky at bigla na lamang maglalaho si Seven.

"Tumigil ka na nga pinapatulan mo ang bata eh kaya ayaw sayo!" panenermon ko. Tinawanan lang ako ng mokong.

"Anyway maylabs, napatawag lang ako para sabihing CONGRATULATIONS!! grabe magka-college ka na akalain mo aabot ka pala don? I love you at sana magkalove life ka na para 'di ka tumandang bugnutin-" Hindi pa man ito tapos ay ibinaba ko na ang tawag. Puro pang-iinsulto lang ang sasabihin niya.